Η μαγεία της ησυχίας και της σιωπής…

Η μαγεία της ησυχίας και της σιωπής…

2' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Kάποτε αποτελούσε ιδιαιτερότητα των μοναστηριών και των σκληροπυρηνικών οπαδών του διαλογισμού, αλλά σήμερα η σιωπή κερδίζει όλο και περισσότερους φίλους. Ολόκληρες επιχειρήσεις δημιουργήθηκαν για να καλύψουν την ανάγκη της πελατείας τους για ησυχία. Ετσι σήμερα μπορούμε να μιλάμε για ησυχαστήρια, σιωπηλά δείπνα ακόμα και σιωπηλή επιλογή συντρόφου. Τον τρέχοντα μήνα, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Κυνηγώντας τη Σιωπή» για τη σχέση μας με τον θόρυβο. Στο δίλεπτο τρέιλερ δεν ακούγεται κανείς ήχος. Προφανώς, η σιωπή και η ησυχία σημαίνουν διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Μπορεί να αποτελέσει έναν χώρο για σκέψη ή μία κατάσταση άγχους και ανησυχίας. Η αλήθεια είναι ότι η σιωπή δημιουργεί ιδιαίτερο σύνδεσμο με τους γύρω μας και συνήθως παραμένουμε σιωπηλοί μόνο με τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Είναι, λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο ριζοσπαστική η νέα μόδα της παραμονής εν σιωπή ακόμα και με τους ξένους.

Προφανώς, η απουσία θορύβου μπορεί να είναι κοινωνικώς επωφελής. Σε μία εκδήλωση επιλογής συντρόφου, που φυσικά ήταν απόλυτη σιωπηλή και πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, οι οργανωτές πρεσβεύαν ότι υπήρχαν μεγαλύτερες πιθανότητες επιλογής του σωστού συντρόφου επειδή η επικοινωνία είναι καλύτερη αν αφήσει κανείς πίσω του τις λέξεις.

Η εταιρεία «Shhh!», που διοργανώνει τέτοιες εκδηλώσεις και «παιχνίδια έλξης χωρίς λόγια», αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι που συμμετέχουν σε αυτές είναι νέοι επαγγελματίες ηλικίας από είκοσι έως τριάντα ετών.

Η καλλιτέχνις Χόνι Ράιαν, κάτοικος Βερολίνου, άρχισε να διοργανώνει σιωπηλά δείπνα ήδη από το 2006. Στην πραγματικότητα είναι καθ’ όλα φυσιολογικά δείπνα, αν και τα εδέσματα είναι αυστηρά χορτοφαγικά και απαράβατος κανόνας είναι η απόλυτη σιωπή, καμία χρήση της φωνής, όχι διάβασμα ή γραφή, καμία επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογία και παραμονή στον χώρο του δείπνου επί τουλάχιστον δύο ώρες.

Η Ράιαν υποστηρίζει ότι τα σιωπηλά δείπνα είναι στην πραγματικότητα «κοινωνικά γλυπτά» που αναφέρονται κυρίως στη «μεταβολή της επικοινωνίας αλλά και του χώρου ανάμεσα σε δύο ανθρώπους». Ανάλογες εκδηλώσεις έχουν οργανωθεί σε Μεξικό, ΗΠΑ, Αυστραλία, Λίβανο και Κίνα. Αυτή η παγκόσμια προσέγγιση είναι αναγκαία για αυτό το εγχείρημα όπως απαραίτητο είναι και το διεθνές μενού.

«Η σιωπή δημιουργεί έναν χώρο για τους ανθρώπους που συμμετέχουν, τον οποίο μπορούν να γεμίσουν με οτιδήποτε έχουν ανάγκη. Στην πραγματικότητα, μας απογυμνώνει από τις δοκιμασμένες κοινωνικές συμπεριφορές», εξηγεί η Ράιαν.

Μία ακόμα νέα εφαρμογή της σιωπής είναι τα ησυχαστήρια, τα οποία, βέβαια, όπως φάνηκε κι από ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ του BBC, διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά τον στόχο αλλά και το πνεύμα τους.

Τέτοιου είδους ησυχαστήρια διαθέτουν συνήθως κάποιο θρησκευτικό ή πνευματικό στοιχείο και στην πλειονότητά τους είναι βουδιστικά, προτεσταντικά ή ρωμαιοκαθολικά. Ο επισκέπτης συνήθως παραμένει εκεί από δύο ημέρες μέχρι και μερικές εβδομάδες, ενώ συνήθως στεγάζονται σε παλαιά αγροκτήματα ή σε εξοχικές επαύλεις.

Η Ελβετίδα καλλιτέχνις Σαλώμη Βόγκελιν, από την άλλη, λέει ότι βρήκε έναν νέο στόχο της σιωπής, καθώς της επιτρέπει να ανοίξει τη σκέψη της στη «ριζοσπαστική ικανότητα της ακοής». Η γυναίκα περιγράφει την ησυχία, όχι ως την απουσία του θορύβου, αλλά ως την έναρξη της ακρόασης, αν και πιστεύει ότι η σύγχρονη τάση για τα ησυχαστήρια ενισχύει τις εγωιστικές τάσεις που έχουμε όλοι μας. Στο βιβλίο της, το οποίο τιτλοφορείται «Ακούγοντας τον Θόρυβο και τη Σιωπή», η Βόγκελιν επισημαίνει ότι η σιωπή και ο θόρυβος δεν είναι αντίθετα αλλά άκρα του ιδίου φάσματος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή