ΛΟΝΔΙΝΟ. Νέος ουρανοξύστης, σχεδόν εξίσου υψηλός όσο και ο διάσημος πλέον Shard (Το Θραύσμα), θα προστεθεί στον ορίζοντα του Λονδίνου, μετά την έγκριση κατασκευής που έλαβε αυτή την εβδομάδα.
Το κτίσμα των 73 ορόφων, γνωστό ως 1 Undershaft, από τη διεύθυνσή του στο οικονομικό κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας, απέκτησε ήδη το παρατσούκλι «Καφασωτό», χάρη στην εξωτερική του επένδυση, που θυμίζει την παραδοσιακή αυτή τεχνοτροπία. Αφού ολοκληρωθεί, το Καφασωτό θα είναι το δεύτερο υψηλότερο κτίριο στη Δυτική Ευρώπη, μετά το Shard, ξεπερνώντας ελάχιστα τα 300 μέτρα.
Σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ερικ Πάρι, το Καφασωτό θα διαθέτει δωρεάν επίπεδο παρατήρησης, ανοικτό στο κοινό, καθώς και εστιατόριο με μοναδική θέα του Λονδίνου. Το Καφασωτό θα κατασκευαστεί στη θέση του υπάρχοντος ουρανοξύστη Aviva, ο οποίος θα κατεδαφιστεί, με την ολοκλήρωση των εργασιών να υπολογίζεται εντός της δεκαετίας του 2020.
«Ηθελα να σχεδιάσω κάτι το ήρεμο. Θα είναι το τελευταίο κομμάτι ενός αρχιτεκτονικού παζλ και να προσθέσω ένα κτίριο, που δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακό, ούτε και μεγαλειώδες», είπε ο Πάρι.
Η πρόθεση του αρχιτέκτονα εκπλήσσει, όμως, τους γνώστες, καθώς ο Πάρι είχε δημοσιεύσει το 2015 βιβλίο με τίτλο Context, στο οποίο προειδοποιούσε: «Ενα πραγματικό όργιο υψηλών κτιρίων θα μεταμορφώσει και θα πνίξει το Λονδίνο. Η πλημμύρα ουρανοξυστών μετατρέπει την πόλη σε συνονθύλευμα γυαλιού, που αντιπροσωπεύει τη συμφωνία του Φάουστ, μεταξύ εμπορίου και μεσιτών». Σήμερα, όμως, μιλώντας στην εφημερίδα Guardian, ο Πάρι επιδεικνύει μακέτα του κτιρίου και λέει: «Πάντα μου άρεσε η θέα των κτιρίων του 19ου αιώνα, κατασκευασμένα από πέτρα Πόρτλαντ, να αναδύονται μέσα από τη θάλασσα του γυαλιού των νέων ουρανοξυστών. Ο ουρανοξύστης μας θα συνδυάζει τη φθινοπωρινή αισθητική του κόκκινου της σκουριάς με το εκθαμβωτικό λευκό της άνοιξης.
Το ματ ατσάλι του εκτεθειμένου σκελετού θα έχει την ικανότητα να απορροφά το φως του ηλίου, ενώ τα λευκά του μέρη θα αντανακλούν το φως. Οι υψηλότεροι όροφοι θα έχουν τη δυνατότητα, χάρη στις ειδικές μπογιές της πρόσοψης, να παράγουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η απλή του μορφή, τα εκτεθειμένα δομικά στοιχεία και οι αδρές γραμμές του ατσαλιού θα δείχνουν ότι το κτίριο δεν είναι ένα “σκέρτσο”, αλλά ένα λειτουργικό κτίριο, όπως είναι οι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης και του Σικάγο, με κάποιες αγγλικές πινελιές».
Ο Πάρι, ακολουθώντας τις εντολές του πελάτη του, ήλπιζε να εξασφαλίσει άδεια οικοδόμησης ακόμη υψηλότερου κτιρίου. Οι κανόνες της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όμως, είναι σαφείς απαγορεύοντας κάθε κτίριο άνω των 300 μέτρων, που θα υποχρέωνε τα αεροσκάφη να πραγματοποιούν πτήσεις σε σλάλομ για να αποφύγουν τα εμπόδια αυτά. Την ίδια ώρα, ο νέος οικοδομικός κανονισμός του Σίτι του Λονδίνου αποθαρρύνει την αρχιτεκτονική επιδειξιομανία, καταρρίπτοντας έτσι τα αρχικά σχέδια του Πάρι, που ήθελε το Καφασωτό να καταλήγει με μυτερή αιχμή, όπως το Μνημείο του Ουάσιγκτον στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Στο ισόγειο του Καφασωτού ο αρχιτέκτονας προέβλεψε διαμπερή ανοικτό χώρο, ύψους 10 μέτρων, ο οποίος θα συνδέει οπτικά την Εκκλησία της Αγίας Ελένης του 12ου αιώνα στο Μπίσοπσγκεϊτ με εκείνη του Αγίου Ανδρέα του 16ου αιώνα επί της οδού Αντερσαφτ.
Τα σχέδια του Καφασωτού αποτελούσαν μέχρι την περασμένη άνοιξη επτασφράγιστο μυστικό, εν μέρει εξαιτίας της κακής φήμης που απολαμβάνουν οι αγοραστές του οικοπέδου και χρηματοδότες του κτιρίου. Ο μεγιστάνας της Σιγκαπούρης Κουόκ Χουν Χονγκ και ο Κινεζοϊνδονήσιος επιχειρηματίας Μαρτούα Σιτόρους, ιδρυτές της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής ελαίου από φοίνικες, Wilmar, αγόρασαν το οικόπεδο το 2011, έναντι 288 εκατ. στερλινών.
Η Wilmar έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο ρυπογόνες επιχειρήσεις στον κόσμο από το περιοδικό Newsweek το 2012, ενώ σε περυσινή της έκθεση, η περιβαλλοντική οργάνωση Friends of the Earth συνέταξε κατάλογο αποψίλωσης δασών και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Wilmar.