Η υπόθεση στην οποία κατηγορήθηκε η Κριστίν Λαγκάρντ δεν είναι η πρώτη που επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου εμπλέκεται σε σκάνδαλο. Η πλέον πολύκροτη ιστορία ήταν φυσικά αυτή του προκατόχου της, Ντομινίκ Στρος-Καν, ο οποίος υποχρεώθηκε σε παραίτηση το 2011, όταν κατηγορήθηκε από καμαριέρα ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη πως αποπειράθηκε να τη βιάσει. Υπενθυμίζεται πως εκείνη την εποχή ο Στρος-Καν εθεωρείτο ο βασικός διεκδικητής των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία εκ μέρους των Σοσιαλιστών, ένα χρόνο αργότερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κατηγορίες εις βάρος του αποσύρθηκαν, καθώς η νομική του ομάδα ήρθε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την καμαριέρα Ναφισάτου Ντιάλο.
Οπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, ο ίδιος είχε συμμετάσχει σε τουλάχιστον 12 σεξουαλικά όργια εντός τριετίας με ιερόδουλες στη Λίλλη, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για μαστροπεία. Το σκάνδαλο ονομάστηκε «Κάρλτον», επειδή οι συνεδρίες ομαδικού σεξ ελάμβαναν χώρα στο ομώνυμο ξενοδοχείο Carlton της γαλλικής πόλης, αλλά ο Στρος-Καν αρνήθηκε ότι γνώριζε πως οι κοπέλες ήταν πόρνες. H υπόθεση έγινε μάλιστα ταινία σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Εϊμπελ Φεράρα, με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον ρόλο του Στρος-Καν και τη Ζακλίν Μπισέ στον ρόλο της Αν Σενκλέρ, της γνωστής Γαλλίδας δημοσιογράφου που πήρε διαζύγιο από τον πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ αν και αρχικά είχε σταθεί στο πλευρό του όταν ξέσπασε το σκάνδαλο.
Το 2007 είχε παραιτηθεί από διευθυντής του ΔΝΤ ο Ροντρίγκο Ράτο, επικαλούμενος «προσωπικούς λόγους». Λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκε και αυτός, όπως και ο διάδοχός του, Ντομινίκ Στρος-Καν, να σύρεται στα δικαστήρια. Ως επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες ισπανικές τράπεζες, ο Ράτο βρέθηκε να εποπτεύει «ένα διεφθαρμένο σύστημα», στο πλαίσιο του οποίου μπορούσε μαζί με άλλα στελέχη τραπεζών να επιδίδεται σε συστηματική κακοδιαχείριση και καταναλωτικό αμόκ, επισκεπτόμενος ξενοδοχεία, πάρτι και πολυτελή καταστήματα.
Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε το 2013 από Ισπανό δημοσιογράφο, ο οποίος είδε χακαρισμένα email, που επιβεβαίωναν «μαύρες πιστωτικές κάρτες» και απειλούσαν να συμπαρασύρουν στην πτώση τον άλλοτε μεγάλο αστέρα του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος.
Σημειώνεται πως η παρ’ ολίγον κατάρρευση δύο τραπεζών, της Caja Madrid και της Bankia, της οποίας ήταν επικεφαλής ο Ράτο, οδήγησε στη χορήγηση οικονομικής βοήθειας της Ε.Ε. προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα της χώρας. Συνολικά 65 στελέχη τραπεζών κατηγορήθηκαν ότι δαπάνησαν 12 εκατ. ευρώ μεταξύ 2003 και 2012, χρησιμοποιώντας πιστωτικές κάρτες, χωρίς ποτέ να δικαιολογήσουν αυτές τις δαπάνες ούτε να τις δηλώσουν στην εφορία. Ολα αυτά συνέπεσαν με την κορύφωση της ισπανικής οικονομικής κρίσης, όταν η ανεργία στη χώρα είχε φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο πανευρωπαϊκά, προτού αποδειχθεί πρωταθλήτρια η Ελλάδα.
Επικριτική έκθεση ΙΕΟ
Προβληματική πάντως έχει χαρακτηριστεί επανειλημμένως και η ίδια η λειτουργία του ΔΝΤ, καθώς η ανεξάρτητη επιτροπή αξιολόγησης (ΙΕΟ) είχε συντάξει το καλοκαίρι επικριτική έκθεση, κατηγορώντας το Ταμείο ότι δεν κατάφερε να προσκομίσει καίρια έγγραφα και αρχεία, εγείροντας υποψίες για τη νομιμότητα και την επιχειρησιακή ασφάλειά του. «Πολλά έγγραφα προετοιμάστηκαν εκτός των νόμιμων καναλιών, γραπτά αρχεία σε ευαίσθητα ζητήματα δεν κατέστη δυνατόν να εντοπιστούν», έγραφε μεταξύ άλλων στο πόρισμά της η ΙΕΟ. «Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ΙΕΟ δεν κατάφερε να διαλευκάνει ποιος πήρε συγκεκριμένες αποφάσεις, με βάση ποιες διαθέσιμες πληροφορίες, ενώ δεν ήταν δυνατόν να καθοριστούν οι ρόλοι διοίκησης και προσωπικού», συνέχιζε η έκθεση.