Για τη Σαουδική Αραβία, που βρίσκεται σε περιφερειακή αντιπαράθεση με το Ιράν, η κατάληψη του Χαλεπίου από τις δυνάμεις του Σύρου προέδρου Ασαντ συνιστά επικίνδυνη αναδιάταξη προς όφελος της Τεχεράνης. Το Ριάντ είναι αποφασισμένο να ενεργήσει ώστε η Τεχεράνη, αργά ή γρήγορα, να χάσει τα πλεονεκτήματα που βοηθούν στη δημιουργία ενός «σιιτικού τόξου» από το Αφγανιστάν ώς τη Μεσόγειο. Ο ανταγωνισμός με το Ιράν παραμένει κεντρικός πυλώνας της πολιτικής των χωρών του Κόλπου, ιδίως μετά τη συμφωνία την οποία συνήψε το Ιράν με τις μεγάλες δυνάμεις το 2015. Ομως, παράλληλα, όπως λένε διπλωμάτες, το Ριάντ και οι σύμμαχοί του στον Περσικό προβληματίζονται ως προς το πόση στρατιωτική βοήθεια πρέπει να συνεχίσουν να δίνουν στους αντάρτες, καθώς αυξάνονται τα προβλήματά τους σε άλλους τομείς, μεταξύ αυτών στα δημόσια έσοδα, λόγω των χαμηλών τιμών του πετρελαίου και του πολέμου στην Υεμένη. Απογοητευμένες από την πολιτική Ομπάμα, οι μοναρχίες του Κόλπου εξετάζουν τώρα τη σύνθεση της κυβέρνησης Τραμπ, καλωσορίζοντας τον διορισμό του δύσπιστου απέναντι στο Ιράν απόστρατου Τζέιμς Μάτις στο υπουργείο Αμυνας και του ανθρώπου των πετρελαίων, Ρεξ Τίλερσον, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Πολλά όμως παραμένουν ασαφή, κυρίως δεδομένου του θαυμασμού του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Κορυφαίος δυτικός διπλωμάτης μετέφερε την περιέργεια Σαουδαράβων αξιωματούχων ως προς το είδος της πολιτικής που θα προκύψει εάν συνδυαστούν οι επικρίσεις του Ντόναλντ Τραμπ προς το Ιράν και οι έπαινοί του προς τον Πούτιν. Αυτό που επιδιώκουν να διαπιστώσουν οι απεσταλμένοι του Σαουδάραβα βασιλέα στην Ουάσιγκτον είναι τι είδους πολιτική σκοπεύει να εφαρμόσει ο Τραμπ στη Συρία και πιο συγκεκριμένα εάν θα επιθυμούσε να συνεργαστεί με τα κράτη του Κόλπου, την Τουρκία και χώρες της Δύσης προκειμένου να εξοπλίσει τους αντάρτες.