Παλαιότερα την ονόμαζαν χαϊδευτικά «Χειμερινό Saint Tropez». Τα τελευταία χρόνια μερικοί την αποκαλούν «Μύκονο του Χειμώνα», ίσως γιατί έχει γίνει περισσότερο φασαριόζικη απ’ όσο οι παραδοσιακοί της θαμώνες αντέχουν. Το αγαπημένο θέρετρο των κοσμικών σκιέρ, η Courchevel, μόλις έκλεισε 70 χρόνια ζωής, αποδεικνύοντας ότι οι Γάλλοι ξέρουν να επιλέγουν σωστά τις καλύτερες τοποθεσίες για την τουριστική ανάπτυξη.
Ηδη η φήμη αυτού του μέρους είχε αρχίσει να μεγαλώνει πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η κατοχική κυβέρνηση του Βισύ είχε σχέδια να αναπτύξει την ευρύτερη περιοχή των «Trois Vallees». Τελικά, τη μεγάλη απόφαση για τη δημιουργία της Courchevel πήρε το Συμβούλιο της Ανω Σαβοΐας το 1946: επελέγη το όνομα αλλά και ο αρχιτέκτων που θα σχεδίαζε πίστες, διαδρομές και οικοδομήματα.
Ηταν ο θρυλικός Laurent Chappis, εξαιρετικός πολεοδόμος και φανατικός σκιέρ που καταγόταν από τη Σαβοΐα, πολέμησε στο μέτωπο, συνελήφθη από τους ναζί και έζησε για κάποια χρόνια κρατούμενος σε στρατόπεδα της Αυστρίας. Για να περάσει την ώρα του εκεί σχεδίασε πώς θα πρέπει να είναι ένα θέρετρο χειμερινών σπορ στην Trois Vallees. Θεωρήθηκε από τους πρωτοπόρους στον τομέα του, ως ο αρχιτέκτων που έφτιαξε τους κανόνες για το πώς πρέπει να είναι οι πίστες του σκι σε ένα οργανωμένο –από τον άνθρωπο– περιβάλλον. Τα έργα ξεκίνησαν στα τέλη του ’46 και ήδη το 1947 άνοιξαν τα δύο πρώτα ξενοδοχεία.
Σήμερα η Courchevel είναι αγνώριστη με πολλά πεντάστερα ξενοδοχεία και βέβαια τριάστερα εστιατόρια σε τέτοια πυκνότητα, που πολλοί λένε χαριτολογώντας ότι είναι η μεγαλύτερη αναλογία αστεριών ανά επισκέπτη στον κόσμο.
Οι Ελληνες άρχισαν να την ανακαλύπτουν αρχικά μέσα στο ’60 και με πιο έντονη παρουσία από τα τέλη του ’70 και μετά. Εφοπλιστές και επιχειρηματίες την αγάπησαν, διότι συνδύαζε καλές πίστες με τη ζωντάνια της νυχτερινής ζωής, ενώ στο Γκστάαντ ή στο Σεντ Μόριτζ, το σκι ήταν απλώς το προκάλυμμα της κοσμικότητας. «Εκείνα τα χρόνια ήταν οι καλύτεροι πελάτες σε πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και ντισκοτέκ», θυμάται ο Ζαν-Ζακ Λεσιέρ, Γάλλος που ζει εδώ και πολλά χρόνια στην πατρίδα μας και είναι επικεφαλής στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα. Πρωτοπήγε το 1966 και από το 1969 μέχρι και το 1985 την επισκεπτόταν κάθε χρόνο. «Ηταν γενναιόδωροι, τους άρεσε η καλή ζωή και φέρονταν πάντα πολύ καλύτερα από τους σημερινούς νεόπλουτους άλλων εθνικοτήτων από τους οποίους λείπει ο σεβασμός».
«Οι Γάλλοι προτιμούσαν την ελληνική πελατεία γιατί ήταν άνθρωποι με ευμάρεια και αρχοντιά, ενώ φρόντιζαν να στείλουν Αγγλους και Ολλανδούς σε υποδεέστερες τοποθεσίες», θυμάται άλλος ένας φανατικός θαμώνας εκείνων των ετών, ο εστιάτορας Γιώργος Τσαλαβούτας, που έχει πάει στην Courchevel πάνω από 60 φορές. Οι συμπατριώτες μας είχαν καλές επιδόσεις στις καταβάσεις αλλά στο apres ski, δηλαδή στην μπιρίμπα και το τάβλι. Το 2017 θα είναι η χρονιά των εορτασμών για τις επτά δεκαετίες της Γαλλίδας βασίλισσας του χιονιού που μάγεψε επώνυμους και ανώνυμους και σήμερα έχει γίνει το μεγαλύτερο θέρετρο του σκι στον κόσμο.