Είναι ένας θάνατος αργός και βασανιστικός. Πλήττει κυρίως τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Η παγκόσμια Ιστορία, δυστυχώς, έχει πολλές σελίδες αφιερωμένες σε λιμούς που εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους. Λιμοί που συνήθως αποδίδονται σε φυσικές καταστροφές αλλά όχι μόνο.
Από τον Μεσαίωνα, τους λιμούς των δύο παγκοσμίων πολέμων, της Ιρλανδίας, του Βιετνάμ, της Σοβιετικής Ενωσης, χωρών της Αφρικής, μέχρι τον λιμό του 1958 όταν ο Μάο Τσε Τουνγκ κηρύττει το «Μεγάλο Αλμα προς τα Εμπρός», με στόχο να μετατρέψει την αγροτική Κίνα σε κομμουνιστική κοινωνία με πυλώνες την κολεκτιβοποίηση και την εκβιομηχάνιση και αποτέλεσμα να τινάξει στον αέρα την αγροτική παραγωγή και να οδηγήσει στον θάνατο από ασιτία εκατομμύρια ανθρώπους.
Σήμερα, έχει σημάνει και πάλι συναγερμός. Διαβάζω στο ρεπορτάζ της εφημερίδας New York Times: «Στην αρχή ξεράθηκαν τα δένδρα και στη συνέχεια πέθαναν οι κατσίκες. Μετά, το νερό του χωριού άρχισε να εξαφανίζεται, να θολώνει, να κοκκινίζει κι έπειτα να γίνεται πράσινο, όμως οι ντόπιοι εξακολούθησαν να το πίνουν. Αλλωστε, ήταν το μοναδικό που τους είχε μείνει. Σήμερα σε μία κοιλάδα έξω από την Μπαϊντόα χιλιάδες άνθρωποι γεμίζουν τα εξαθλιωμένα στρατόπεδα εκτοπισμένων. Πολλοί κρατούν το στομάχι τους από τους πόνους, ενώ κάποιοι έχουν ήδη πέσει νεκροί από την επιδημία χολέρας».
Πρόκειται για έναν ακόμη λιμό που αναμένεται να ξεσπάσει στη Σομαλία, αλλά, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα πλήξει και το Νότιο Σουδάν, τη Νιγηρία, την Υεμένη, θέτοντας σε κίνδυνο είκοσι εκατομμύρια ζωές. Διεθνείς οργανώσεις κάνουν λόγο για μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτέλεσμα της ακραίας και παρατεταμένης ξηρασίας που πλήττει την Αφρική αλλά και των διαρκών συγκρούσεων και εμφυλίων.
Πώς μιλάμε σήμερα, εν έτει 2017, για έναν λιμό εμείς οι των ανεπτυγμένων χωρών; Στέκομαι σε μια φράση του Ερμίνιο Σάκο, ειδικού διατροφικής ασφάλειας του Διεθνούς Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας. «Ο λιμός δεν είναι μια λέξη που χρησιμοποιούμε ελαφρά τη καρδία», λέει.
Και εξηγεί: Λιμός κηρύσσεται όταν περισσότερο από το 20% του πληθυσμού μιας περιοχής έχει πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε βασικά τρόφιμα, το ποσοστό θνησιμότητας είναι μεγαλύτερο από δύο άτομα στα 10.000 ημερησίως και οξύς υποσιτισμός πλήττει περισσότερο από το 30% του πληθυσμού. Είναι μια τρομακτική πραγματικότητα και συχνά ανθρώπων έργο.