Καθώς έπεφτε το σκοτάδι στην εργατική συνοικία Γουέντινγκ του Βερολίνου, τα παράθυρα του μικρού σπιτιού άρχισαν να λάμπουν. Το κίτρινο φως ξεπηδούσε από όλες τις ρωγμές της ξύλινης πρόσοψης. Τα παιδιά που έπαιζαν δίπλα κοιτούσαν το σπίτι σαν να επρόκειτο να ακουστούν από αυτό μουσικές νότες.
Στη συνέχεια ακούστηκε η φωνή της αγωνίστριας για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ρόζας Παρκς. Μιλούσε για το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα και την άρνησή της να παραχωρήσει τη θέση της μπροστά στο λεωφορείο. Το σπίτι, όπου έμενε η Παρκς, κάποτε βρισκόταν στο Ντιτρόιτ και ανήκε στον αδελφό της. Αλλά όταν απειλήθηκε με γκρέμισμα μεταφέρθηκε στο Βερολίνο και άνοιξε τις θύρες του στο κοινό.
Στο εσωτερικό του, ο Ράιαν Μεντόζα, Αμερικανός καλλιτέχνης, πραγματοποιεί ημίωρες παραστάσεις στις οποίες περιλαμβάνεται και η ραδιοφωνική συνέντευξη που έδωσε η Παρκς το 1957 από αυτό ακριβώς το κτίριο. «Είναι δουλειά μου να κρατήσω αυτό το σπίτι ζωντανό», λέει ο Μεντόζα, προσθέτοντας ότι «θα προσπαθήσω να το κάνω αρκετά δυνατά προκειμένου να ενοχλήσω τους γείτονες αλλά όχι και τόσο πολύ». Επί του παρόντος, οι γείτονες δεν φαίνεται να ενοχλούνται. Αντιθέτως, το Βερολίνο μοιάζει να αγκάλιασε το σπιτάκι από το Ντιτρόιτ, στο οποίο η Παρκς εγκαταστάθηκε το 1957 και έζησε με τη μεγάλη οικογένεια του αδελφού της γλιτώνοντας από τις διάφορες απειλές αλλά και τα προβλήματα ανεργίας του Νότου.
Η δεύτερη ζωή του σπιτιού στον κήπο του Μεντόζα στο Βερολίνο κατάφερε να αιχμαλωτίσει τη φαντασία της πόλης και να γίνει πρωτοσέλιδη είδηση, εκπροσωπώντας για πολλούς τον μεταβαλλόμενο ρόλο της Γερμανίας στον κόσμο.
Το πρόγραμμα άρχισε προ ενός έτους, όταν η Ρέα Μακόλι, ανιψιά της Παρκς, συναντήθηκε με τον Μεντόζα στο Ντιτρόιτ. Ως μέρος ενός καλλιτεχνικού προγράμματος ο Μεντόζα κατάφερε να μεταφέρει το εγκαταλελειμμένο σπίτι από το Ντιτρόιτ στην Ευρώπη, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των κατοίκων της αμερικανικής μεγαλούπολης. Η Μακόλι του είπε ότι είχε καταφέρει να αγοράσει το σπίτι έναντι 500 δολαρίων αλλά δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κάποιον που θα επιθυμούσε να το διασώσει από το γκρέμισμα.
Ο Μεντόζα, που κερδίζει τα προς το ζην ως καλλιτέχνης, συμφώνησε να βοηθήσει και κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από 100.000 δολάρια, πουλώντας πίνακές του και ξεκίνησε για το Ντιτρόιτ. Εκεί μαζί με άλλους τεχνίτες αποσυναρμολόγησε το σπίτι και απέστειλε το ξύλινο εξωτερικό κομμάτι του στο Βερολίνο, όπου μόνος του το συναρμολόγησε. «Ηταν μία πράξη αγάπης», λέει.