Γερμανοί αρθρογράφοι επισείουν τον κίνδυνο διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε., που θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο. Θεωρούν ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση δεν θα έπρεπε να προέρχεται από τις Βρυξέλλες, αλλά από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν. «Ο άνθρωπος ο οποίος έχει προχωρήσει στη σύλληψη δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών, δικαστών, δικηγόρων και τους στερεί τις δουλειές τους, δεν θέλει να είναι εκείνος που θα κόψει πρώτος τη σχέση με την Ε.Ε. Γιατί λοιπόν να του κάνουμε το χατίρι;» αναρωτιέται στην ιστοσελίδα του «Σπίγκελ» ο Πέτερ Μίλερ. «Εν τέλει, θα πρέπει οι Τούρκοι να αποφασίσουν μόνοι τους πόσο μακριά θα ακολουθήσουν τον Ερντογάν στην πορεία του προς μια δικτατορία. Η Ευρώπη θα πρέπει να κρατήσει απλωμένο το χέρι για όλους όσοι αντιτίθενται στον εκτροχιασμό», καταλήγει ο αρθρογράφος.
Στο ίδιο πνεύμα είναι και η ανάλυση των Ντάνιελ Μπρέσλερ και Κριστιάνε Σλέτσερ στη «Ζιντόιτσε», που θεωρούν ότι με εξαίρεση την Αυστρία όλες σχεδόν οι χώρες της Ε.Ε. και η Κομισιόν θεωρούν ότι ενδεχόμενη διακοπή των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να αποτελεί ευθύνη της Αγκυρας και όχι των Βρυξελλών. Η παρέμβαση του Σουλτς στο ντιμπέιτ, όμως, άλλαξε τα δεδομένα, αφού ο Σοσιαλδημοκράτης αντίπαλος της Μέρκελ την έσυρε ουσιαστικά σε μια σκληρή στάση, παρόλο που ο ενταξιακός διάλογος ξεκίνησε επί Γκέρχαρντ Σρέντερ με τη Μέρκελ να διατυπώνει την έντονη αντίθεσή της τότε. Οπως επισημαίνουν πάντως οι δύο αναλυτές της έγκυρης εφημερίδας, αρχικά θα πρέπει να διευκρινιστεί τι ακριβώς σημαίνει διακοπή των διαπραγματεύσεων. «Για την έναρξη των διαπραγματεύσεων ήταν απαραίτητη η ομόφωνη απόφαση όλων των χωρών-μελών. Το ίδιο ομόφωνος θα πρέπει να είναι και ο ενταφιασμός τους. Υπάρχει ωστόσο και μία άλλη δυνατότητα. Το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων του 2005 ορίζει ρητά την περίπτωση αναστολής των συζητήσεων σε περίπτωση σοβαρού και διαρκούς πλήγματος στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών, στοιχείων, πάνω στα οποία ιδρύθηκε η Ε.Ε. Τότε η Κομισιόν ή το ένα τρίτο των χωρών-μελών της Ε.Ε. μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλία για το πάγωμα των διαπραγματεύσεων με ειδική πλειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι 16 από τις 28 χώρες που εκπροσωπούν από κοινού το 65% του πληθυσμού της Ε.Ε. θα έπρεπε να συναινέσουν», εξηγούν οι δύο αναλυτές.
Διχασμένες είναι οι απόψεις των τουρκικής καταγωγής πολιτών που διαμένουν μόνιμα στη Γερμανία. Κάποιοι εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τη σκληρή γλώσσα του Σουλτς, αφού πιστεύουν ότι αλλιώς πρέπει να μιλάει κανείς σε δικτάτορες και διαφορετικά σε δημοκράτες. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν ενοχληθεί από τις επισκέψεις Μέρκελ στην Τουρκία πριν από το δημοψήφισμα, που αποτέλεσαν έμμεση ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του. Στον αντίποδα, ο επικεφαλής της τουρκικής κοινότητας στη Γερμανία, Γκιοκάι Σοφούογλου, χαρακτήρισε κακή ιδέα τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. «Θεωρώ κρίμα και ατυχές αυτό που είπε ο Μάρτιν Σουλτς. Υπάρχει ο Ερντογάν, αλλά το 50% των ανθρώπων στην Τουρκία δεν τον ψηφίζει και υποστηρίζει τις δημοκρατικές και ευρωπαϊκές αξίες», εξήγησε.