Η πυρηνική απειλή της Βόρειας Κορέας γίνεται χειρότερη από μέρα σε μέρα. Οι αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις δεν πέτυχαν πολλά πράγματα, ίσως και τίποτα. Εξίσου ατελέσφορες αποδείχθηκαν οι επιθετικές δηλώσεις του προέδρου Τραμπ. Την Κυριακή, η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε την ισχυρότερη πυρηνική δοκιμή στα 11 χρόνια που διεξάγει ανάλογες δοκιμές. Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα ακολουθήσουν και άλλες.
Η προσέγγιση του προέδρου Τραμπ στηρίζεται σε κυρώσεις, πίεση στην Κίνα –τον κυριότερο σύμμαχο της Βόρειας Κορέας– και απειλές εναντίον του καθεστώτος της Πιονγιάνγκ. Αυτά τα μηνύματα όχι μόνο δεν έφεραν αποτέλεσμα, αλλά προκάλεσαν και σύγχυση για τις προθέσεις του. Ο πρόεδρος και οι επιτελείς του απέτυχαν να αρθρώσουν ρεαλιστική και συνεκτική στρατηγική, που θα περιλαμβάνει και σοβαρή προσπάθεια εμπλοκής της Βόρειας Κορέας στη διαδικασία υπέρβασης της κρίσης.
Σε αυτόν τον δρόμο, διεπράχθησαν και ανεξήγητα λάθη. Το τελευταίο ήταν η επιλογή του προέδρου να αντιπαρατεθεί με τη Νότια Κορέα, έναν σύμμαχο της Αμερικής με καθοριστικό ρόλο στο πρόβλημα. Τη στιγμή που η Νότια Κορέα έχει ανάγκη να αισθανθεί ότι μπορεί να είναι βέβαιη για τις δεσμεύσεις της Αμερικής, ο πρόεδρος Τραμπ υπονόησε, χωρίς σύνεση, ότι ενδέχεται να αποσύρει τις ΗΠΑ από μια σημαντική εμπορική συμφωνία με τους Νοτιοκορεάτες, κάτι που θα άφηνε ελεύθερο το πεδίο στην Κίνα. Επιπλέον, κατηγόρησε τον πρόεδρο Μουν Τζάε Ιν για πολιτική «κατευνασμού» έναντι της Πιονγιάνγκ. Οι Νοτιοκορεάτες έχουν αναστατωθεί σε τέτοιο βαθμό, που ορισμένοι στη Σεούλ έχουν αρχίσει να μιλούν ακόμη για την πιθανότητα απόκτησης των δικών τους πυρηνικών όπλων, ώστε να μπορέσουν να αμυνθούν στο παρανοϊκό περιβάλλον που διαμορφώνεται γύρω τους.
Η ανάσχεση της Βόρειας Κορέας δεν είναι απλό έργο και ο ηγέτης της Κιμ Γιονγκ Ουν παίζει επικίνδυνο παιχνίδι. Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χέιλι τον κατηγόρησε ότι «ικετεύει για πόλεμο». Αν όμως δεν είναι εντελώς παρανοϊκός, πρέπει να καταλαβαίνει ότι ένας πόλεμος με τις ΗΠΑ θα ήταν καθαρή αυτοκτονία. Φαίνεται ότι θεωρεί τα πυρηνικά όπλα τη μόνη εγγύηση επιβίωσής του απέναντι στην αμερικανική επιθετικότητα.
Ο υπουργός Αμυνας Τζιμ Μάτις και ο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον επέμειναν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιδιώκουν αλλαγή καθεστώτος στην Πιονγιάνγκ. Ωστόσο, η αμερικανική κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα για να ρίξει τη θερμοκρασία στην κορεατική χερσόνησο και να ωθήσει τις εξελίξεις σε πιο θετικές κατευθύνσεις. Την Κυριακή, ο ίδιος ο Τζιμ Μάτις κινούνταν σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση, απειλώντας τη Βόρεια Κορέα με «μαζική στρατιωτική απάντηση» έναντι οποιασδήποτε απειλής –όχι ενέργειας, απειλής– κατά των ΗΠΑ. Και ενώ οι Μάτις και Τίλερσον άφηναν ανοικτό το ενδεχόμενο διπλωματικών επαφών με την Πιονγιάνγκ, ο πρόεδρος Τραμπ το ξέκοβε, μέσω Twitter, ότι «τα λόγια δεν αποτελούν απάντηση».
Η Νίκι Χέιλι πίεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας να επιβάλει εμπάργκο πετρελαίου στη Βόρεια Κορέα. Αυτό δεν αποτελεί βάση εκκίνησης, καθώς θα έπληττε πρωτίστως την Κίνα. Η χώρα που αποτελεί τον μεγαλύτερο προμηθευτή πετρελαίου για τη Βόρεια Κορέα απορρίπτει αυτήν τη λύση γιατί θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση το καθεστώς Κιμ, να στείλει κύματα προσφύγων στην Κίνα και να οδηγήσει στην ενοποίηση της κορεατικής χερσονήσου υπό την ηγεμονία της Σεούλ.
Οσο για την απειλή της Ουάσιγκτον ότι θα διακόψει το εμπόριο με την Κίνα αν αυτή δεν σταματήσει εντελώς τις σχέσεις της με τη Βόρεια Κορέα, πρόκειται για κενό γράμμα, δεδομένων των ισχυρότατων οικονομικών δεσμών μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας και τον σοβαρότατο ρόλο της τελευταίας στην παγκόσμια οικονομία. Ο πρόεδρος Τραμπ θα ήταν καλύτερα να συνεργαστεί με την Κίνα σε μια διπλωματική πρωτοβουλία, η οποία θα περιελάμβανε την απειλή αυστηρότερων κυρώσεων, προσφέροντας ταυτόχρονα στη Βόρεια Κορέα μια συμφωνία όπου η τελευταία θα συμφωνούσε να «παγώσει» το πυρηνικό της πρόγραμμα, με αντάλλαγμα κάποιες παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ, όπως θα ήταν η μείωση των στρατιωτικών γυμνασίων στην περιοχή.