ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Η Χίλαρι Κλίντον συγκρίνει τη χειραγώγηση της πραγματικότητας από τον Ντόναλντ Τραμπ με τον ολοκληρωτισμό του «1984» του Τζορτζ Οργουελ, ενώ χαρακτηρίζει τον Αμερικανό πρόεδρο «σαφώς επικίνδυνο για τη χώρα και για όλο τον κόσμο».
Στις 469 σελίδες του βιβλίου «Τι Συνέβη», που κυκλοφόρησε χθες, η υποψήφια των Δημοκρατικών αποδίδει την ήττα της στις εκλογές του 2016 σε δικά της σφάλματα, στον σεξισμό που επικρατεί στις ΗΠΑ αλλά και στην καθοριστική παρέμβαση του επικεφαλής του FBI, Τζέιμς Κόουμι, ο οποίος έντεκα ημέρες πριν από τις εκλογές άνοιξε εκ νέου την έρευνα για την διαχείριση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της. Στο βιβλίο, η Κλίντον χαρακτηρίζει «ανοησία» εκ μέρους της το ότι μετέφερε στον υπολογιστή του σπιτιού της έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ενώ δηλώνει ότι περισσότερο από όλα μετάνιωσε για τις δηλώσεις με τις οποίες προανήγγειλε ότι πολλοί ανθρακωρύχοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Επίσης, γράφει ότι οι ομιλίες της, επί πληρωμή, σε τράπεζες της Γουόλ Στριτ έκαναν «κακή εντύπωση» και κατηγορεί τον πρώην πρόεδρο Ομπάμα ότι της έδεσε τα χέρια ζητώντας της να μην επιμείνει σε επιθέσεις εναντίον του ανθυποψηφίου της Μπέρνι Σάντερς. Παράλληλα, σημειώνει ότι οι επιθέσεις του Σάντερς εις βάρος της έβλαψαν τις εκλογικές της προοπτικές.
Ο Σάντερς, ο οποίος σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του ινστιτούτου Harris είναι ο πιο δημοφιλής εν ενεργεία πολιτικός στις ΗΠΑ, έγραψε επίσης πολιτικό βιβλίο, σε εντελώς διαφορετικό ύφος. Στο βιβλίο «Ο οδηγός του Μπέρνι Σάντερς για μια πολιτική επανάσταση», ο Σάντερς παρακινεί τους νέους να ασχοληθούν ενεργά με την πολιτική σε πολλά επίπεδα και να μεταφράσουν τον ιδεαλισμό και την ενεργητικότητά τους σε στοχευμένη πολιτική δράση.
Σχολιαστές όπως ο Τζέικ Νόβακ του CNBC σημειώνουν ότι η εξεγερτική διάθεση του αμερικανικού εκλογικού σώματος, που έφερε πολύ κοντά στο χρίσμα των Δημοκρατικών των Σάντερς και χάρισε στον Ντόναλντ Τραμπ τον Λευκό Οίκο δεν αναλύεται επαρκώς από τη Χίλαρι Κλίντον.«Η Κλίντον αποδεικνύει ότι ακόμη δεν κατάλαβε» έγραψε. Αντιθέτως, η Τζένιφερ Σίνιορ των New York Times εγκωμίασε το βιβλίο ως μια «ειλικρινή εξιστόρηση, με αδάμαστο πνεύμα και μαύρο χιούμορ».