ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Μετά το πρώτο σοκ του εκλογικού θριάμβου της γερμανικής Ακροδεξιάς, ο Τύπος της χώρας αρχίζει να ερευνά ποιοι είναι οι βουλευτές της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD) που θα είναι στα έδρανα της νέας Μπούντεσταγκ: ο δικαστής Γενς Μάιερ, ο οποίος ζήτησε να τελειώσει οριστικά η μεταπολεμική κουλτούρα της ενοχής, ο πρώην πράκτορας της Στάζι, Ντέτλεφ Σπάνγκενμπεργκ, ο Ούλριχ Ομε που χρησιμοποιεί εκφράσεις των εθνικοσοσιαλιστών, αντισημίτες και αρνητές του Ολοκαυτώματος, συνωμοσιολόγοι, που φλερτάρουν με το κίνημα Pegida, ομοφοβικοί αλλά και ομοφυλόφιλοι, όπως η επικεφαλής του κόμματος, Αλις Βάιντελ, που έχει υιοθετήσει δύο παιδιά με τη σύντροφό της, ιδεολόγοι ακροδεξιοί και καιροσκόποι. Στην τελευταία αυτή κατηγορία εντάσσουν πολλοί τη Φράουκε Πέτρι, πρώην στέλεχος του κόμματος, η οποία κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου για τα επινίκια του κόμματος, δήλωσε ότι δεν θα κάθεται μαζί με την υπόλοιπη κοινοβουλευτική ομάδα γιατί διαφωνεί με τη διολίσθηση προς τα άκρα. Η αποξένωσή της είχε ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό, όταν στο συνέδριο του κόμματος στην Κολωνία, η πρότασή της για συμμετοχή στην κυβέρνηση όχι απλώς αγνοήθηκε, αλλά δεν τέθηκε καν προς συζήτηση. Πάνω από όλα, η κριτική της στράφηκε στον Αλεξάντερ Γκάουλαντ, ο οποίος προεκλογικά είχε κάνει τη διαβόητη δήλωση ότι νιώθει περήφανος για τις επιδόσεις της Βέρμαχτ στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Η αγκίστρωση της AfD στο κέντρο της κοινωνίας έχει μειωθεί αισθητά», είπε η Πέτρι, ενώ οι συνάδελφοί της της ζήτησαν να παραιτηθεί και να παραδώσει την έδρα της.
Η μίνι παράσταση που έδωσε η Πέτρι ίσως αποτελεί ένα προοίμιο για το μέλλον του κόμματος, στο οποίο συστεγάζονται άνθρωποι με τεράστιες ιδεολογικές διαφορές. Κι αν όλους αυτούς τους ένωσε η προοπτική της εισόδου στη νέα γερμανική Βουλή, οι ψηφοφόροι του κόμματος παρουσιάζουν περισσότερες συγγένειες. Εχει ενδιαφέρον π.χ. μια ματιά στην κοινωνική και δημογραφική ταυτότητα της ψήφου προς την AfD. Η πλειονότητα των υποστηρικτών της προέρχεται από τις ηλικιακές ομάδες 30 ώς 44 (16%) και 45 ώς 59 (15%). Σχεδόν διπλάσιοι είναι οι άνδρες ψηφοφόροι του ξενοφοβικού κόμματος, για την ακρίβεια 16% (έναντι 9% των γυναικών), ενώ στην ανατολική Γερμανία το ποσοστό αυτό ήταν 26%, δηλαδή πάνω από ένας στους τέσσερις άνδρες έριξε την ψήφο του υπέρ της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία». Οσοι έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο προτιμούν να ψηφίσουν οτιδήποτε άλλο, πλην της AfD. Μόνο 7% των υποστηρικτών της είναι απόφοιτοι της ανώτατης παιδείας, το χαμηλότερο ποσοστό από όλα τα κόμματα. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της έχει τελειώσει τη μέση εκπαίδευση (17%), ενώ απόφοιτοι δημοτικού είναι το 14%.
Κόμμα εργατών
Στο μεταξύ, φαίνεται ότι η AfD έχει υποκαταστήσει τους Σοσιαλδημοκράτες και την Αριστερά ως κόμμα των εργατών. Το 19% εξ αυτών είναι εργάτες, ενώ το κόμμα υποεκπροσωπείται στην ομάδα των υπαλλήλων με μόλις 10%. Με βάση τις στατιστικές, λοιπόν, ο ψηφοφόρος της Ακροδεξιάς είναι άνδρας, Ανατολικογερμανός, λιγότερο μορφωμένος. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν ψηφοφόροι από όλες τις ηλικίες, τις επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, με ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο. Είναι σαφές ότι πολιτικοί αναλυτές στη Γερμανία και αλλού θα επιχειρήσουν να εξηγήσουν γιατί έξι εκατομμύρια ψηφοφόροι κατέφυγαν στο ξενοφοβικό κόμμα και πώς θα επαναπατριστούν στα κόμματα του κατεστημένου. Οι πεπεισμένοι ακροδεξιοί δύσκολα θα εγκαταλείψουν τη θαλπωρή της AfD, αλλά όσοι την ψήφισαν για διαμαρτυρία στον δικομματισμό, θα μπορούσαν να επανακάμψουν στα mainstream κόμματα.