Δεν ανεβήκαμε σε καλή στιγμή. Αλλά βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος», είπε ο Σ., περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του για τον φούρνο μικροκυμάτων. Αυτό το μεσημέρι, είχαμε πράγματι ατυχήσει…
Πριν από μερικά χρόνια ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι τον χρησιμοποιούσαν για να ζεστάνουν το φαγητό από το σπίτι. Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, ήταν στολισμένος με ένα άσπρο σεμεδάκι, κακής ποιότητας, από κάποιον που ήθελε να δώσει μια μαμαδίστικη πινελιά. Τώρα, όμως, είναι τόσο πολλοί εκείνοι που τον… έχουν ανάγκη, που προσπαθείς να αποφύγεις την ώρα αιχμής, για να μην περιμένεις αρκετά. Υπολογίζεις περίπου ενάμισι με δύο λεπτά για κάθε τάπερ που προηγείται του δικού σου – τόσο χρειάζεται για να ζεσταθεί το φαγητό. Αν όμως τύχει και ο μπροστινός σου στην ουρά πατήσει τον αριθμό 5 εκεί απελπίζεσαι. Δεν περνάνε με τίποτα τα πέντε λεπτά! Ειδικά αν πεινάς ή βιάζεσαι.
Σε αυτήν την περίπτωση το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις είναι να παρακολουθείς το ψηφιακό ρολόι που κυλάει αντίστροφα. Τότε, εντελώς ανεξήγητα, ο χρόνος βαραίνει. Η εναλλακτική είναι να δεις την αναμονή ως ευκαιρία για επικοινωνία. Στην ουρά του φούρνου μικροκυμάτων έμαθα ότι μια συνάδελφος βρισκόταν στον τέταρτο μήνα της εγκυμοσύνης της. Μια άλλη μέρα πληροφορήθηκα την αποχώρηση ενός συναδέλφου. Οχι μόνο από τη δουλειά, αλλά από τη χώρα. Πήρε την οικογένειά του και μετακόμισε στην Ελβετία. Είχε ήδη ξεκινήσει στη νέα του δουλειά και ήταν πολύ ικανοποιημένος.
Επίσης, χρήσιμη είναι η ανταλλαγή πληροφοριών για συνταγές, δίαιτες, αγοραστικές συνήθειες. Η Λ. ραντίζει με ελαιόλαδο το μπρόκολο, το πασπαλίζει με χοντρό αλάτι και το ψήνει στο γκριλ του ηλεκτρικού φούρνου. Γίνεται πεντανόστιμο. Η Ν. φτιάχνει τέλειο πρασοσπανακόρυζο. Ο Σ. έχει ένα σούπερ αεροδυναμικό τάπερ – μου είπε από πού το αγόρασε, είναι στη λίστα με τις μελλοντικές μου αγορές. Ο Η., πάλι, κουβαλάει το τάπερ του στη δουλειά χωρίς να ξέρει τι περιέχει. Είναι κάθε μέρα και μια έκπληξη που του έχει ετοιμάσει η γυναίκα του. Μια-δυο φορές που το ξέχασε στο σπίτι, ήταν απαρηγόρητος. Η αλήθεια είναι πως όταν συνηθίσεις στο σπιτικό φαγητό, δυσκολεύεσαι να συμβιβαστείς με οτιδήποτε άλλο.
«Κι εδώ να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ερλ», μου είπε μια μέρα, πάλι στην ουρά, ο Γ. Τον κοίταξα απορημένη. «Μα τον Ερλ Τάπερ», διευκρίνισε. «Τον πατέρα του σκεύους που κουβαλάς κάθε μέρα από το σπίτι. Οταν πέθανε, τον Οκτώβριο του 1983, στην Κόστα Ρίκα, σε ηλικία 76 ετών, η εφημερίδα The New York Times τού αφιέρωσε μια πλούσια και καλογραμμένη νεκρολογία».
Δεν ήταν μικρό αυτό που έκανε. Ειδικά τα καλύμματα που κλείνουν αεροστεγώς, ήταν πρωτοποριακή ανακάλυψη. Ακόμη έχω ένα από τα πρώτα που είχαν έρθει στην Ελλάδα και είχε αγοράσει η μητέρα μου σε ένα απ’ αυτά τα «πάρτι με τάπερ» που διοργανώνονταν σε σπίτια τη δεκαετία του ’80. Τότε φυσικά τα σνόμπαρα. Τώρα, το πρώτο που σκέφτομαι πριν φύγω για τη δουλειά είναι «μην ξεχάσεις το τάπερ»!