Αναγνώριση και επισφράγιση της ιστορικής παρακμής του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος αποτελεί η συμφωνία πώλησης των γραφείων του, στον αριθμό 10 της οδού Σολφερινό, που ανακοινώθηκε χθες. Αγοράστρια είναι η γαλλική εταιρεία Apsys, κατασκευάστρια εμπορικών κέντρων, η οποία συμφώνησε να καταβάλει τίμημα 45,5 εκατ. ευρώ, προκειμένου να μεταφέρει εκεί τα κεντρικά γραφεία της.
Οι στιβαροί τοίχοι των τριών κτιρίων, συνολικής επιφάνειας 3.389 τ.μ., δεν άντεξαν τις πλευρικές πιέσεις που υφίσταται το Σοσιαλιστικό Κόμμα από το κεντρώο Republique En Marche! του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και το αριστερό France Insoumise του Ζαν-Λικ Μελανσόν.
Στον πρώτο γύρο των βουλευτικών και στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της άνοιξης, τα ποσοστά του κόμματος συνεθλίβησαν, κυμαινόμενα ανάμεσα στο 6% και στο 8%. Από μια κοινοβουλευτική ομάδα 280 μελών απέμειναν 40, με αποτέλεσμα δραστική μείωση της κρατικής επιχορήγησης.
Ο ετήσιος προϋπολογισμός του κόμματος, που ήταν της τάξης των 28 εκατ. ευρώ, τώρα κυμαίνεται στα 8 εκατ. Η πώληση της ιστορικής έδρας συνοδεύεται από απολύσεις προσωπικού, με στόχο οι μόνιμοι υπάλληλοι των κεντρικών γραφείων να μειωθούν από 100 σε 42.
Το κτίριο της οδού Σολφερινό, στο κεντρικό 7ο διαμέρισμα του Παρισιού, κοντά στο κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, στεγάζει το κόμμα από το 1980, έχοντας γίνει συνώνυμο με τις μεγάλες στιγμές του. Ηταν τότε που το Σοσιαλιστικό Κόμμα κατόρθωσε να υποσκελίσει το Κομμουνιστικό Κόμμα και να αναδειχθεί σε κεντρικό εκφραστή της γαλλικής Αριστεράς, στέλνοντας, ένα χρόνο αργότερα, τον Φρανσουά Μιτεράν θριαμβευτή στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Οι αισιόδοξοι υπενθυμίζουν ότι το κτίριο της οδού Σολφερινό ήταν η έβδομη έδρα στην ιστορία των Σοσιαλιστών και ότι το κόμμα θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά, όπως υπήρχε και πριν. Τα κεντρικά γραφεία του κόμματος θα παραμείνουν στον χώρο έως τον Σεπτέμβριο, χωρίς να έχει ανακοινωθεί ακόμη ποια θα είναι η νέα έδρα.
Πολύ πιεστικότερο ερώτημα από την τοποθεσία των νέων γραφείων είναι το δίλημμα του ποιο θα είναι το πολιτικό στίγμα του κόμματος, μετά τις συνεχείς διασπάσεις και αποχωρήσεις των τελευταίων ετών. Στην παρούσα φάση, το κόμμα δεν έχει ηγεσία, ενώ ακόμη και οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι στις προκριματικές εκλογές για το αξίωμα του υποψηφίου προέδρου πέρυσι, Μπενουά Αμόν και Μανουέλ Βαλς, το έχουν εγκαταλείψει.
Δύο μέλη του κόμματος, ο Ζαν-Ιβ λε Ντριάν και ο Ζεράρ Κολόμπ, μετέχουν στην κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν στα υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών αντιστοίχως, αλλά υφίστανται πιέσεις από τον Γάλλο πρόεδρο να προσχωρήσουν στο δικό του κόμμα, το LREM.
Η πενταετής προεδρία του Φρανσουά Ολάντ (2012-2017) αποδείχθηκε καταστροφική για τους Σοσιαλιστές, που έχασαν την επαφή με τις μάζες των εργαζομένων, χωρίς ποτέ να κατακτήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου των επιχειρήσεων. Καθώς θα πακετάρουν τον εξοπλισμό των γραφείων τους, οι αποδεκατισμένοι υπάλληλοι του κόμματος ίσως παρηγορηθούν με τη σκέψη ότι η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι μόνο γαλλική υπόθεση.