Οι φωνές των μαθητών αντηχούσαν στον διάδρομο εμποδίων που στηνόταν μέσα στο γυμνάσιο. Υπήρχε το «βέλγικο πεζοδρόμιο», μια ξύλινη κατασκευή που είχε σχεδιαστεί για να μιμείται τα ξεχαρβαλωμένα πλακίδια, η «κυρτή πλαγιά», κάποιοι διάδρομοι με γωνία 45 μοιρών αλλά και το σλάλομ και πολλά άλλα. Μόνο που όλα αυτά δεν είχαν κατασκευαστεί για παιδιά, αλλά για μια τάξη με μαθητές από 65 μέχρι 94 ετών. Ο διάδρομος εμποδίων είχε σχεδιαστεί προκειμένου να μάθει σε αυτούς τους ανθρώπους πώς να περπατούν σε επισφαλές έδαφος, χωρίς να ανησυχούν για τις πτώσεις, και πώς θα έπεφταν αν αυτό τους συνέβαινε.
«Δεν είναι κακό να φοβάσαι την πτώση, αλλά αυτό αυξάνει τον κίνδυνο να πέσεις», λέει ο Ντίντεκε βαν Ουίσκ, φυσιοθεραπευτής που διοικεί το WIJKfysio και διδάσκει τον διάδρομο εμποδίων τρεις φορές τον χρόνο στη Λιούσντεν, μια μικρή κοινότητα έξω από το Αμερσφουρτ στο κέντρο της χώρας.
Οι Ολλανδοί, όπως και πολλοί σε άλλες χώρες, ζουν περισσότερο από τις προηγούμενες γενιές και συχνά είναι μόνοι. Ετσι τα μαθήματα που θα τους μάθουν όχι μόνον πώς να αποτρέψουν τις πτώσεις αλλά και με ποιον τρόπο να πέφτουν σωστά κερδίζουν διαρκώς δημοτικότητα.
Αυτός ο διάδρομος εμποδίων ονομάζεται «οι πτώσεις ανήκουν στο παρελθόν». Εκατοντάδες ανάλογοι διάδρομοι εμποδίων διδάσκονται από πιστοποιημένους φυσιοθεραπευτές σε ολόκληρη την Ολλανδία. Ωστόσο, τα μαθήματα πτώσης, ειδικότερα αυτά που έχουν δοκιμαστεί κλινικά, είναι πρόσφατο φαινόμενο, σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ ντε Ρουίτερ, του νοσοκομείου που ανέπτυξε τον συγκεκριμένο διάδρομο. Ανήκουστα πριν από μία δεκαετία, τώρα αυτά τα μαθήματα είναι τόσο συχνά που η κυβέρνηση τα αξιολογεί. Και κάποιες ολλανδικές ασφαλιστικές εταιρείες καλύπτουν εν μέρει τα έξοδά τους.
Αν και οι μαθητές είναι μεγαλύτερης ηλικίας, δεν μοιάζουν όλοι να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι. Ο Χέρμαν βαν Λόβινκ, 88 ετών, έφτασε εδώ με το ποδήλατό του. Το ίδιο και η Ανι Χούτβιν, 75 ετών. Βέβαια, κάποιοι έφτασαν εδώ με πι και μπαστούνια, ενώ άλλοι ήρθαν υποβοηθούμενοι από τους συγγενείς τους.
Οι πτώσεις είναι κάτι πολύ σοβαρό για τους ηλικιωμένους και τα γηρατειά κάνουν τα οστά εύθραυστα, ενώ αυτά που σπάνε δεν αποκαθίστανται τόσο επιτυχώς.
Γήρανση πληθυσμού
Σήμερα το 18,5% του πληθυσμού της Ολλανδίας (σχεδόν 3,2 εκατ. άνθρωποι) είναι άνω των 65 ετών, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές. Το 1950, την εποχή που γεννήθηκαν οι νεότεροι μαθητές, οι μεγαλύτεροι των 65 ετών εκπροσωπούσαν μόλις το 7,7% του πληθυσμού. Σε ολόκληρη την Ολλανδία, 3.884 άνθρωποι μεγαλύτεροι των 65 ετών πεθάναν από πτώση το 2016, αύξηση που φτάνει το 38% συγκριτικά με δύο χρόνια νωρίτερα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό δείχνει τη γήρανση του πληθυσμού, ενώ ρόλο διαδραματίζουν επίσης η χρήση κάποιων φαρμακευτικών σκευασμάτων και η γενικότερη έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. «Είναι το ίδιο, όπως συμβαίνει και με τα μικρά παιδιά, όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι δεν εξασκούνται κανονικά», λέει η Σάσκια Κλοέτ, διευθύντρια προγράμματος στο VeiligheidNL, ένα ίδρυμα που προσφέρει αντίστοιχα μαθήματα.