«Η μαγειρική είναι η μαγεία της φωτιάς. Αυτό συμβαίνει και με τις γυναίκες. Μαγειρική χωρίς φωτιά είναι γυναίκα χωρίς οπίσθια. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην κουζίνα και στο σεξ. Και στις δύο περιπτώσεις, το μαγείρεμα είναι απαραίτητο. Οταν νιώθεις πείνα για τον άλλον, τον καταβροχθίζεις με τα μάτια και στο τέλος καταλήγεις μαζί του στην… κατσαρόλα!».
Ο Πολ Μποκίζ είχε πάθος με τη μαγειρική και με τις γυναίκες. Το εξομολογείται υπέροχα στη βιογραφία του με τίτλο «Ιερόν πυρ», που κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια. Ο σταρ των σταρ, ο σπουδαιότερος μάγειρας, ο πατέρας της nouvelle cuisine που πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 91 ετών, ήταν μοναδική περίπτωση. Και όχι απλώς επειδή υπήρξε πρωτοπόρος αλλά γιατί ήταν μια έντονη, παθιασμένη προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με ισχυρή άποψη, πείσμα, απίστευτη όρεξη για δουλειά, για ζωή. Τρεις ήταν οι γυναίκες της ζωής του, νόμιμες και μη –«η ζωή είναι πολύ μεγάλη για να την περνάς μόνο με μία», έλεγε– τρία και τα αστέρια Μισελέν που είχε κερδίσει. Και τα κράτησε περισσότερο απ’ όσο τα έχει κρατήσει ποτέ σεφ. Ο νεαρός επαρχιώτης, από ένα χωριό κοντά στη Λυών και οικογένεια μαγείρων, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα δειλά από τη Λυών και κατέκτησε τον κόσμο. Σάρωσε βραβεία, αγαπήθηκε από τους συμπατριώτες του, έγινε ίνδαλμα για μάγειρες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Πολ Μποκίζ άνοιξε νέους δρόμους όχι μόνο στη γαλλική κουζίνα αλλά στον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς τη μαγειρική. «Υπάρχει μόνο μία κουζίνα», έλεγε. «Η καλή». Και αυτήν υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Οπως έλεγε με άφθονο χιούμορ: «Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα που κι εγώ στον φούρνο θα καταλήξω». Η τελευταία του επιθυμία ήταν να σκορπιστεί η στάχτη του στον ποταμό Σον, που περνάει δίπλα από το πατρικό του σπίτι.