Η αντιμεταναστευτική κυβέρνηση του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπαν, χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους για να επηρεάσει την κοινή γνώμη μέσα από τηλεοπτικές εκστρατείες, ραδιοφωνικά προγράμματα, ακόμα και σχολικά εγχειρίδια.
Την τελευταία οκταετία, ο Ορμπαν διεξάγει συστηματική επίθεση εναντίον του εξωτερικού πυρήνα της δημοκρατίας της χώρας μέσω της αναθεώρησης του εθνικού συντάγματος και της αναδιοργάνωσης της δικαστικής εξουσίας. Παράλληλα, ο Ορμπαν προσπαθεί να αλλοιώσει και την πεμπτουσία της δημοκρατίας, δηλαδή την πολιτισμική σφαίρα, την κοινωνία των πολιτών και το εκπαιδευτικό σύστημα της Ουγγαρίας. Με τη χώρα να προσφεύγει στις κάλπες στις 8 Απριλίου, ο Ορμπαν αναμένεται να κερδίσει εύκολα, ενισχύοντας τη θέση του ως σημαίνουσας φυσιογνωμίας της παγκόσμιας Ακροδεξιάς. Για πολλούς δυτικούς υπέρμαχους της δημοκρατίας, οι προσπάθειες του Ορμπαν να οικοδομήσει μία «ανελεύθερη δημοκρατία» μέσα στην Ε.Ε. προάγουν τον φόβο.
O Λάζλο Τσισμαντία, ο οποίος έχει διεξαγάγει ουκ ολίγες προεκλογικές συγκεντρώσεις για τον Ορμπαν, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας του Ούγγρου πρωθυπουργού να χειραγωγήσει την κοινωνία των πολιτών. Ο Τσισμαντία έχει τεθεί επικεφαλής του Εθνικού Ταμείου Συνεργασίας, της κυριότερης χρηματοδοτικής πηγής για τους οργανισμούς της κοινωνίας των πολιτών της χώρας.
Ωστόσο, έρευνες απέδειξαν πως οι μεγαλύτεροι δικαιούχοι ήταν ομάδες με θρησκευτικούς και εθνικιστικούς σκοπούς. Κατά τον Τσισμαντία, οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί πρέπει να διαφυλάττουν την εθνική ταυτότητα, ενώ η κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να εφαρμόζει το κυβερνητικό μανιφέστο.
Σε πολλές δυτικές χώρες, το θέατρο αποτελεί πολυτέλεια για την πλειονότητα των πολιτών. Oχι όμως στην Ουγγαρία, καθώς σε μια χώρα 9,8 εκατομμυρίων ανθρώπων η κυβέρνηση ασκεί εποπτεία σε 60 θέατρα που σημείωσαν πωλήσεις 6,7 εκατομμυρίων εισιτηρίων το 2016. Τα τελευταία χρόνια, το Fidesz έχει διορίσει πληθώρα θεατρικών διευθυντών στη χώρα, η πλειονότητα των οποίων δεν ενδιαφέρεται να προωθήσει τη σκέψη για ζητήματα της επικαιρότητας.
Oταν το Πανεπιστήμιο του Ντέμπρετσεν αναγόρευσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν επίτιμο διδάκτορα τον προηγούμενο Αύγουστο, τέσσερα ακαδημαϊκά τμήματα εξέφρασαν τη σθεναρή αντίδρασή τους. Αμέσως, η διοίκηση του πανεπιστημίου διέταξε έρευνα επί της υπόθεσης, γεγονός που ερμηνεύτηκε ως ένδειξη της επιρροής που ασκεί η κυβέρνηση στις αποφάσεις των πανεπιστημίων.