Αναβιώνει ο κίνδυνος του φασισμού

Αναβιώνει ο κίνδυνος του φασισμού

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις 28 Απριλίου 1945, πριν από 73 χρόνια, οι Ιταλοί κρέμασαν το πτώμα του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι ανάποδα σε ένα πρατήριο καυσίμων στο Μιλάνο. Δύο ημέρες αργότερα, ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτόνησε μέσα στο μπούνκερ του. Ο φασισμός έμοιαζε νεκρός. 

Προκειμένου να αποτρέψουν την επανεμφάνισή του, οι επιζήσαντες του πολέμου και του Ολοκαυτώματος συνένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τα Ηνωμένα Εθνη καθώς και παγκόσμια οικονομικά ιδρύματα, ενώ –με την Παγκόσμια Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων– ενίσχυσαν το κράτος δικαίου. Το 1989 κατεδαφίστηκε το Τείχος του Βερολίνου και εκλεγμένες κυβερνήσεις εμφανίστηκαν όχι μόνο στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία. Η ελευθερία ήταν σε άνοδο.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μία νέα εποχή και δοκιμάζουμε κατά πόσον το δημοκρατικό λάβαρο μπορεί να παραμείνει όρθιο ανάμεσα σε τρομοκρατία, φυλετικές συρράξεις, ευάλωτα σύνορα και κυνικά σχέδια φιλόδοξων ανδρών. Η απάντηση δεν είναι αυταπόδεικτη. Μπορεί να είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, στις περισσότερες χώρες, εξακολουθούν να θέλουν να ζουν ελεύθεροι και εν ειρήνη, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι τα σύννεφα της θύελλας έχουν συγκεντρωθεί. Στην πραγματικότητα, ο φασισμός και οι τάσεις που οδηγούν προς τον φασισμό, προβάλλουν ως η σοβαρότερη απειλή σήμερα περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η άγρια οργή που θρέφει τον φασισμό είναι σαφής στην αύξηση κινημάτων που αντιτίθενται στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης, όπως στη Γερμανία, όπου η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» αναδείχθηκε στο βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Ο κίνδυνος του δεσποτισμού εμφανίζεται και στη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος μόλις επανεξελέγη για μια νέα εξαετή θητεία, ενώ στη Βενεζουέλα ο Νικολάς Μαδούρο, ένας αδίστακτος ιδεολόγος, πρόκειται να θριαμβεύσει στις εκλογές-κωμωδία του ερχόμενου μηνός.

Την ίδια στιγμή, η πιθανότητα να αφεθεί ο φασισμός να ορθώνεται παντού στην παγκόσμια σκηνή ενισχύεται από την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ. 

Αν πρόκειται να επικρατήσει η ελευθερία πάνω από τις πολλές προκλήσεις, απαιτείται η αμερικανική ηγεσία. Αλλά με ό,τι έκανε, είπε ή απέτυχε να κάνει ο κ. Τραμπ μείωσε τη θετική επιρροή της Αμερικής στα παγκόσμια συμβούλια.

Αντί να σταθεί πλάι στις αξίες μιας ελεύθερης κοινωνίας ο Τραμπ ενίσχυσε τα χέρια των δικτατόρων. Δεν χρειάζεται, πλέον, να φοβούνται τις επικρίσεις από τις ΗΠΑ σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.

Τι πρέπει να γίνει; Κατ’ αρχήν να υπερασπιστούμε την αλήθεια. Δεύτερον, πρέπει να ενισχύσουμε την αρχή ότι κανείς, ούτε ο πρόεδρος, δεν βρίσκεται υπεράνω του νόμου. Τρίτον, πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη δημοκρατική διαδικασία εγγράφοντας νέους εκλογείς, ακούγοντας προσεκτικά αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε. 

Επίσης, πρέπει να εξετάσουμε τον ορισμό του μεγαλείου. Η Αμερική στα καλύτερά της είναι ένα μέρος όπου άνθρωποι από διαφορετικές προελεύσεις συνεργάζονται για να θωρακίσουν τα δικαιώματα, πλουτίζοντας τη ζωή όλων. Αυτό το παράδειγμα θέλαμε πάντοτε να δώσουμε και είναι το πρότυπο που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο επιθυμούν να δουν. Και κανείς πολιτικός, ούτε καν στο Οβάλ Γραφείο, δεν μπορεί να το στιγματίσει. 

 

* Η Madeleine Albright, συγγραφέας του «Φασισμός: Μία προειδοποίηση», υπήρξε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ από το 1997 έως το 2001.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή