Ενζυμο που «τρώει» πλαστικά θα βοηθήσει στη μάχη κατά της ρύπανσης. Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες δημιούργησαν ένα ένζυμο που μπορεί να«φάει» ένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα πλαστικά, το οποίο είναι γνωστό ως ΡΕΤ (polyethylene terepththalate). Το σημαντικό επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει μελλοντικά στη μάχη κατά της ρύπανσης σε ξηρά αλλά και σε θάλασσα, καθώς θα διευκολύνει για πρώτη φορά την ολοκληρωτική διάσπαση και ανακύκλωση εκατομμυρίων τόνων πλαστικών, ιδίως μπουκαλιών κατασκευασμένων από ΡΕΤ, το οποίο σήμερα έχει την ικανότητα να παραμένει επί εκατοντάδες χρόνια στο περιβάλλον. Το νέο ένζυμο έχει τη δυνατότητα να αρχίζει και να διασπά το πλαστικό μέσα σε λίγες μόνον ημέρες από την επαφή του, πολύ ταχύτερα από τη φύση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Μακ Γκίχαν του Ινστιτούτου Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελετούσαν το φυσικό ένζυμο PETάση ενός βακτηρίου που είχε ανακαλυφθεί το 2016 στην Ιαπωνία και το οποίο από μόνο του «καταβροχθίζει» το πλαστικό ΡΕΤ.
Τυχαία, όπως άλλωστε παραδέχθηκαν οι ερευνητές, βρήκαν ένα τρόπο –με την προσθήκη μερικών αμινοξέων– να τροποποιήσουν μέσω βιοτεχνολογίας το ένζυμο, έτσι ώστε να αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικό στο «καταβρόχθισμα» του ΡΕΤ.
Περαιτέρω βελτίωση
Οι επιστήμονες ήδη εργάζονται για να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο το τροποποιημένο ένζυμο, προκειμένου να μπορεί να αξιοποιηθεί σε μαζική βιομηχανική κλίμακα και με ταχύτερο ρυθμό για τη διάσπαση των πλαστικών.
Μάλιστα, ήδη διαπίστωσαν ότι το μεταλλαγμένο ένζυμο μπορεί να «καταβροχθίσει» και το PEF (polyethylene furandicarboxylate), ένα βιοπλαστικό υποκατάστατο του ΡΕΤ. Το ΡΕΤ δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1940 και από τότε τεράστιες ποσότητες πλαστικών έχουν κατακλύσει τις θάλασσες σε όλο τον κόσμο, καθώς εκεί καταλήγουν πολλά πλαστικά απορρίμματα.
Περίπου ένα εκατομμύριο πλαστικά μπουκάλια πωλούνται κάθε λεπτό ανά τον κόσμο και μόνο το 14% ανακυκλώνεται. Αλλά ακόμη και μέσω της ανακύκλωσης δεν υπάρχει η δυνατότητα το ίδιο πλαστικό να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά ώστε να φτιαχτούν νέα διαφανή πλαστικά μπουκάλια.
Διατροφική αλυσίδα
Σε μείζον πρόβλημα για όλους τους ανθρώπους έχει αποδειχθεί η ρύπανση της θάλασσας με μικροπλαστικά, τα οποία έχουν την ικανότητα να μπαίνουν στη διατροφική αλυσίδα και να καταλήγουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο πιάτο μας. Τα μικροπλαστικά συγκεντρώνονται παρασυρόμενα από τα ρεύματα σε μεγάλες κηλίδες στους ωκεανούς και η περισυλλογή τους είναι στην πραγματικότητα αδύνατη. Γι’ αυτό τον λόγο το ένζυμο που θα μπορεί να «καταβροχθίζει» τα πλαστικά είναι κάτι τόσο πολύ σημαντικό. Η απορρύπανση των θαλασσών από τα πλαστικά και τα μικροπλαστικά είναι ένα πολύ σωστό βήμα στην ορθή κατεύθυνση.