ΠΑΡΙΣΙ. Στη γραμμή του συντηρητικού πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί κινήθηκε ο κεντρώος νυν πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κατά την κατάρτιση του νόμου για το άσυλο και τη μετανάστευση, ο οποίος ψηφίστηκε χθες από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Περίπου δέκα εκπρόσωποι της κυβερνητικής πλειοψηφίας προερχόμενοι από το Σοσιαλιστικό Κόμμα απέσχον από την ψηφοφορία, ενώ ένας, ο πρώην Σοσιαλιστής Ζαν-Μισέλ Κλεμάν, παραιτήθηκε.
Ο νόμος μειώνει τη διάρκεια εξέτασης των αιτήσεων ασύλου σε έξι αντί έντεκα μήνες. Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να είναι θετική για τους πρόσφυγες, περικόπτοντας τον χρόνο αναμονής και αβεβαιότητας, αλλά προϋποθέτει γενναίες επενδύσεις στη γαλλική υπηρεσία ασύλου, οι οποίες δεν προβλέπονται. Ως εκ τούτου, οι επικριτές της γαλλικής κυβέρνησης εκφράζουν φόβους ότι η υποχρέωση απάντησης εντός εξαμήνου θα οδηγήσει σε επιπόλαιη εξέταση των αιτήσεων και σε αρνητικές απαντήσεις προς ανθρώπους που δικαιούνται διεθνή προστασία.
Η διάρκεια παραμονής στα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης παρατείνεται από ενάμιση σε τρεις μήνες, ενώ συνεχίζει να είναι νόμιμη και η κράτηση παιδιών σε τέτοια κέντρα. Τέλος, το «αδίκημα της αλληλεγγύης» παραμένει, αν και εισάγονται κάποιες εξαιρέσεις, όπως στις περιπτώσεις κατά τις οποίες αλληλέγγυοι προσφέρουν νομική βοήθεια ή στέγαση σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Εν τω μεταξύ, συνεχίστηκε χθες η κυλιόμενη απεργία διαρκείας των σιδηροδρομικών, με την ένατη ημέρα απεργίας να παραλύει δύο στα τρία τρένα υψηλής ταχύτητας και τρία στα πέντε τοπικά τρένα. Το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση των σιδηροδρόμων ψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση, ενώ η ολοκλήρωση της νομοθετικής διαδικασίας, με την ψήφιση από τη Γερουσία, αναμένεται εκτός απροόπτου τον Ιούλιο. Η μεταρρύθμιση μετατρέπει την κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων σε ανώνυμη εταιρεία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ιδιωτικοποίησή της. Επίσης, εισάγει τη σταδιακή κατάργηση του μονοπωλίου της SNCF στη μεταφορά επιβατών και επιδεινώνει δραστικά τις εργασιακές συνθήκες των νεοπροσλαμβανόμενων. Οι επικριτές της μεταρρύθμισης σημειώνουν ότι, εφόσον ο σιδηρόδρομος είναι φυσικό μονοπώλιο, ο ανταγωνισμός θα διεξαχθεί στο πεδίο της υποβάθμισης των εργασιακών σχέσεων.