Μετά τη συνάντηση κορυφής των δύο κορεατικών κρατών, τα βλέμματα στρέφονται στην προγραμματισμένη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Κάθε εκτίμηση είναι επίφοβη, καθώς η συνάντηση θα φέρει κοντά δύο απρόβλεπτες προσωπικότητες.
Την αβεβαιότητα σχετικά με την πορεία και την έκβαση των συνομιλιών υπογραμμίζει και η αδυναμία των δύο πλευρών να κατανοήσουν τον απέναντί τους. Οι Βορειοκορεάτες μοιάζουν να πιστεύουν ότι τα πυρηνικά επιτεύγματά τους εξανάγκασαν τον Τραμπ να συμφωνήσει σε συνάντηση των δύο ηγετών. Αλλά οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωναν ότι ο Κιμ εξαναγκάστηκε να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από τις αμερικανικές κυρώσεις και τις πολεμικές απειλές. Κάθε χώρα ευελπιστεί για μια δραματική και απίθανη νίκη επί της άλλης. Στη μία πλευρά του τραπεζιού θα κάθεται ο Κιμ, ένας νεαρός κυρίαρχος μιας πτωχευμένης χώρας, της οποίας η πολιτική σταθερότητα παραμένει μυστήριο. Στην άλλη άκρη του τραπεζιού θα είναι ο Τραμπ, που βλέπει τις διαπραγματεύσεις ως κάτι που πρέπει να χάσει η αντίθετη πλευρά, προκειμένου να κερδίσει αυτός.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, οι ΗΠΑ περίμεναν ότι και η Βόρεια Κορέα θα κατέρρεε. Η θεωρία ήταν ότι η χώρα θα έσωζε τον εαυτό της υποκύπτοντας στις αμερικανικές απαιτήσεις, μεταξύ των οποίων ο πυρηνικός αφοπλισμός.
Οι Βορειοκορεάτες, ωστόσο, χάραξαν τη στρατηγική τους σύμφωνα με το υπόδειγμα της Κίνας: Διεθνής παρίας τη δεκαετία του 1950, πυρηνικό κράτος-ταραξίας τη δεκαετία του 1960 και τελικά αποδεκτή παγκόσμια δύναμη το 1970.