Τρία πιθανά σενάρια για το αύριο της Ιταλίας

Τρία πιθανά σενάρια για το αύριο της Ιταλίας

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το σημείο καμπής, που οι πιο διορατικοί προέβλεπαν από την αρχή της κρίσης της Ευρωζώνης, έφθασε. Πρώτη φορά, μία μεγάλη οικονομία του ευρωπαϊκού Νότου αποκτά κυβέρνηση διατεθειμένη να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή ορθοδοξία, εξέλιξη που υποχρεώνει τους πάντες να κρατήσουν την ανάσα τους.

Στις ημέρες της αναμονής μέχρι να καθοριστεί η σύνθεση του ιταλικού υπουργικού συμβουλίου και να λάβει η κυβέρνηση του 54χρονου καθηγητή νομικής Τζουζέπε Κόντε ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο, οι αναλυτές καταρτίζουν τρία εναλλακτικά σενάρια για την πιθανή πορεία της.

Οι εναλλακτικές

Το πρώτο, το σενάριο της ενσωμάτωσης, εκτιμά ότι η νέα κυβέρνηση συνασπισμού ανάμεσα στο Κίνημα 5 Αστέρων και τη Λέγκα του Βορρά θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα, να προσαρμοστεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της Ιταλίας στην Ευρωζώνη, υλοποιώντας τη «στροφή προς τον ρεαλισμό» που είχαν προεκλογικά ξεκινήσει τα 5 Αστέρια. Η πολιτική απειρία του νέου πρωθυπουργού, ο οποίος δεν έχει εκλεγεί ποτέ σε κάποιο αξίωμα, ούτε διαθέτει διοικητική εμπειρία, και οι πιέσεις από τις αγορές, από παράγοντες της ιταλικής οικονομίας και από το προεδρικό μέγαρο θα επισφραγίσουν αυτή την πορεία. Πιθανή ένδειξη μιας τέτοιας κατεύθυνσης θα δοθεί αν ο πρόεδρος Ματαρέλα αποτρέψει τον διορισμό του σφοδρού επικριτή της Ευρωζώνης, Πάολο Σαβόνα, στο υπουργείο Οικονομικών. («Η Γερμανία δεν έχει αλλάξει οπτική για τον ρόλο της στην Ευρώπη από το τέλος του ναζισμού, παρόλο που εγκατέλειψε την ιδέα της στρατιωτικής επιβολής. Πρέπει να ετοιμάσουμε ένα σχέδιο Β για την έξοδο από το ευρώ, είτε μας αρέσει είτε όχι», έχει γράψει μεταξύ άλλων ο Σαβόνα.)

Τρία πιθανά σενάρια για το αύριο της Ιταλίας-1

Στο δεύτερο σενάριο, της σύγκρουσης με τη συνακόλουθη συνθηκολόγηση, η κυβέρνηση θα ψηφίσει κάποια από τα φιλολαϊκά μέτρα που υποσχέθηκε, θα δώσει μάχες για μεταρρύθμιση των κανόνων που διέπουν την Ευρωζώνη αλλά θα βρεθεί απομονωμένη στο ευρωπαϊκό συμβούλιο, ενώ οι πιο συντηρητικοί γερμανικοί κύκλοι θα βρουν την ιδανική αφορμή για να ματαιώσουν κάθε ψήγμα μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης. Απέναντι στην Ιταλία θα χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία εκβιασμού που επέφεραν τη «συμμόρφωση» της Ελλάδας, ενώ η οικονομική κρίση από τη φυγή κεφαλαίων θα καταλαγιάσει μόνον όταν η χώρα τεθεί υπό την κηδεμονία της τρόικας. Το σενάριο αυτό προσκρούει στην ένσταση ότι, όπως έγραψε ο Μάρτιν Γουλφ στους Financial Times, «είναι πιο δύσκολο να τρομοκρατήσει κανείς την Ιταλία απ’ ό,τι την Ελλάδα, γιατί το Italexit είναι προφανώς πολύ πιο επικίνδυνο από το Grexit».

Στο τρίτο σενάριο, η ιταλική ιθύνουσα τάξη προτιμά τη «φυγή προς τα εμπρός» από την υπαγωγή της σε καθεστώς μνημονίων. Το παράλληλο σύστημα πληρωμών (miniBoT), που προβλέπεται στο σύμφωνο συγκυβέρνησης, τίθεται σε εφαρμογή και προετοιμάζει το έδαφος για την έξοδο, ένα γεγονός που κλονίζει εκ βάθρων το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Από την αδιαφορία με την οποία η Γερμανία αντιμετωπίζει τα αιτήματα του ευρωπαϊκού Νότου, στη συζήτηση για την αναμόρφωση της Ευρωζώνης, συνάγεται ότι το Βερολίνο δεν θεωρεί πιθανή μια τέτοια εξέλιξη. Ισως, στα παρασκήνια, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που ασκεί επιρροή στην κυβέρνηση αν και δεν μετέχει σε αυτή, να έχει διαβεβαιώσει την Αγκελα Μέρκελ ότι ο Ματέο Σαλβίνι είναι λιγότερο σκληρός από όσο φαίνεται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή