Είναι γνωστό ότι ο Οσκαρ Σίντλερ έσωσε περισσότερους από χίλιους Εβραίους από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Εξίσου ουσιαστικό ρόλο διαδραμάτισε και η γυναίκα του. Η δική της συμβολή, όμως, μόλις τώρα γίνεται γνωστή, ενώ η Εμιλι Σίντλερ σβήνει σε ένα κρεβάτι κάποιου νοσοκομείου στη Γερμανία.
Υστερα από 50 χρόνια αυτοεξορίας στην Αργεντινή, η χήρα του Σίντλερ επέστρεψε πριν από τρεις εβδομάδες στην πατρίδα της και από το Σάββατο βρίσκεται σε κώμα. Οπως λένε οι φίλοι της, η Εμιλι που παντρεύτηκε τον Γερμανό βιομήχανο πριν από τον πόλεμο, έζησε πάμφτωχη, καθώς δεν έλαβε ούτε ένα δολάριο από τα εκατομμύρια κέρδη των βιβλίων και της ταινίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που είχαν ως αντικείμενο τη ζωή του συζύγου της. «Η Εμιλι υπέφερε ολόκληρη τη ζωή της, επειδή ήταν η γυναίκα στη σκιά ενός μεγάλου άνδρα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο ρόλος τους στη διάσωση των Εβραίων είναι ίσος, παρότι δεν αναφέρεται ούτε στην ταινία, ούτε στο βιβλίο», λέει η Ερικα Ρόζενμπεργκ, η γυναίκα που φροντίζει τη χήρα του Σίντλερ και στενή της φίλη.
Το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο τής Ρόζενμπεργκ, όπου επανεξετάζεται η ιστορία του Οσκαρ Σίντλερ, και αποκαλύπτεται ότι η Εμιλι πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της πικραμένη, επειδή κανείς δεν αναφέρθηκε στον ρόλο που έπαιξε στη διάσωση των Εβραίων. Επίσης, στο βιβλίο της η Ρόζενμπεργκ επιτίθεται εναντίον του σκηνοθέτη της «Λίστας του Σίντλερ», Στίβεν Σπίλμπεργκ και του Τόμας Κένελι, συγγραφέα του βιβλίου «Κιβωτός του Σίντλερ», πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η ταινία. Ο Σπίλμπεργκ δεν συμβουλεύτηκε καθόλου την χήρα του Σίντλερ για την παραγωγή της ταινίας, ενώ για την εμφάνισή της στην τελευταία σκηνή έλαβε ως ανταμοιβή ένα πενιχρό ποσό. Ο Κένελι, εξάλλου, δεν έδωσε ποτέ στην Εμιλι τις 2 χιλιάδες δολάρια που είχε υποσχεθεί για τις πληροφορίες που του έδωσε σχετικά με τη ιστορία του συζύγου της και κυρίως για την προσωπική της μαρτυρία.
Τα μεταπολεμικά χρόνια η Εμιλι Σίντλερ έζησε στην Αργεντινή, ολομόναχη και άπορη, αφού την εγκατέλειψε ο Οσκαρ, λάτρης πάντα των γυναικών, που επέστρεψε στη Γερμανία το 1957. Κατάφερε να επιβιώσει χάρη στις δωρεές εβραϊκών οργανώσεων, καθώς και μια πενιχρή σύνταξη από τις κυβερνήσεις της Αργεντινής και της Γερμανίας. Οι Αργεντίνοι την αποκαλούσαν «Μάνα Κουράγιο». Πάντως, δημοσιογράφος που την επισκέφθηκε πριν από λίγους μήνες είπε ότι ζούσε σε ένα βρώμικο σπίτι διέθετε μόνο τα απολύτως στοιχειώδη, και μοναδική παρέα τις 40 αδεσπότες γάτες της.
Κάθε μέρα η νοσοκόμα Φλέγκελ ρωτούσε τον γιατρό Βέρνερ Χάασε, αν εξακολουθούσε να ζει ο Χίτλερ. Κάθε ημέρα της απαντούσε ναι. Στις 30 Απριλίου, όταν δεν της απάντησε, η νοσοκόμα κατάλαβε. Νωρίτερα ο Φύρερ είχε αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι και η Εύα Μπραουν είχε πάρει πρωσικό οξύ. Τα πτώματά τους, αποτεφρώθηκαν στον κήπο της καγκελαρίας. Την επομένη, οι επιζήσαντες έμαθαν ότι πλέον δεν δεσμεύονταν από τον όρκο πίστης που είχαν δώσει, και ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο Μάρτιν Μπόρμαν, προσωπικός γραμματέας του Χίτλερ, αποπειράθηκαν να διαφύγουν προς τη Δύση. Η Φλέγκελ παρέμεινε και υπήρξε μάρτυρας του θανάτου των Γκέμπελς.