Αποψη: Μη μιμείστε ακροδεξιούς για να τους νικήσετε

Αποψη: Μη μιμείστε ακροδεξιούς για να τους νικήσετε

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η άνοδος των εθνικιστικών, αντιμεταναστευτικών παρατάξεων στην Ευρώπη έχει πράγματι βαθιές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές ρίζες. Ωστόσο, η αντίδραση της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς έχει περιοριστεί σε τέσσερις ρηχές και αναποτελεσματικές προσεγγίσεις. Μόνον όταν τα ευρωπαϊκά συντηρητικά κόμματα αντιληφθούν πλήρως το γεγονός ότι οι δοκιμασμένες προσεγγίσεις οδηγούν σε αδιέξοδο, θα καταφέρουν να βρουν πιο δημιουργικές και πιο δραστικές λύσεις για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του εθνικιστικού λαϊκισμού.

Η πρώτη λανθασμένη προσέγγιση είναι να προσπαθήσει κανείς να αγνοήσει τη νέα, ριζοσπαστική Ακροδεξιά – ή ακόμη χειρότερα να την αντιμετωπίσει ως ένα είδος παρία. Αυτή, ουσιαστικά, ήταν η προσέγγιση της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης της Γερμανίας και των Κεντρώων της Σουηδίας και τελικά δεν φαίνεται να λειτούργησε.

Η ακροδεξιά, αντιμεταναστευτική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) κατέληξε να λαμβάνει το αξιοσημείωτο ποσοστό του 13% στις ομοσπονδιακές εκλογές του περασμένου έτους.

Η δεύτερη προσέγγιση της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς είναι η σκλήρυνση της στάσης της απέναντι στη μετανάστευση και στην πολυπολιτισμικότητα. Η Κεντροδεξιά της Γαλλίας, της Δανίας και της Βρετανίας δοκίμασε αυτή τη συνταγή, όμως και πάλι τα αποτελέσματα δεν αποδείχθηκαν εντυπωσιακά. Το ακραίο Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας κατέληξε στο τελικό στρατόπεδο των προεδρικών εκλογών του 2017 και το εξίσου λαϊκιστικό ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας δεν λέει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό ορίζοντα.

Η τρίτη στρατηγική είναι ουσιαστικά χειρότερη από την προηγούμενη και περιλαμβάνει την προσπάθεια ενσωμάτωσης. Τα τελευταία χρόνια, τα κεντροδεξιά κόμματα της Ιταλίας και της Αυστρίας συνεργάζονται επισήμως με ριζοσπαστικά και ακροδεξιά κόμματα, εν μέρει με την ελπίδα πως αυτό θα εκθέσει τον κούφιο λαϊκισμό τους.

Ωστόσο, οι πολιτικές για τη μετανάστευση και την πολυπολιτισμικότητα ενισχύονται και οι λαϊκιστές παραμένουν δυναμικοί και ανυποχώρητοι.

Η τέταρτη και τελευταία προσέγγιση είναι και η πλέον ακραία. Αντί να προσπαθήσει να απομονώσει, να υπονομεύσει ή να συγκυβερνήσει με την Ακροδεξιά, ένα κεντροδεξιό κόμμα στην ουσία μετατρέπεται στην ίδια την Ακροδεξιά. Τρανό παράδειγμα είναι η Ουγγαρία, όπου το Fidesz του Βίκτορ Ορμπαν μεταμορφώθηκε από μια φιλελεύθερη, μετριοπαθή παράταξη σε πρωτεργάτη του υπερεθνικισμού, των κλειστών συνόρων και της ανελεύθερης δημοκρατίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή