UFO στο Λος Αντζελες, νεράιδες στο Οχάιο

UFO στο Λος Αντζελες, νεράιδες στο Οχάιο

6' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κεφαλαλγίας και ένα ρεπορτάζ της Ιωάννας Φωτιάδη την περασμένη εβδομάδα («Δεν είναι “μάτι” η ημικρανία», 7/9/2018), ενόψει της σημερινής εκδήλωσης της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής (στις 18.00), ανέδειξε ένα πολύ… ενδιαφέρον στοιχείο από έρευνα της Εταιρείας σε δείγμα 10.000 ατόμων: το 40% των ερωτηθέντων πιστεύει στο «μάτι», ενώ το 60% καταφεύγει στο ξεμάτιασμα (ποσοτική διαφορά που προκαλεί εντύπωση).

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όμως, τα πράγματα δεν είναι και πολύ… καλύτερα. Τρία πρόσφατα ρεπορτάζ των New York Times (της Rozette Rago, του Michael Adno και της Amy Lombard αντιστοίχως) ανέδειξαν τρεις περιπτώσεις μεταφυσικής (ή υπερφυσικής ή άλογης) μανίας σε αντίστοιχες αμερικανικές πόλεις.

Ετσι, σήμερα η «Κ» παρουσιάζει μία ομάδα στο Λος Αντζελες που έχει καταφέρει να προσελκύσει θιασώτες των UFOs απ’ όλον τον κόσμο, προσπαθώντας να απαντήσουν στο εξής ερώτημα: Τι είναι αυτά που βλέπουμε στον ουρανό και πώς μπορούμε να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτά; Από την άλλη, στη Σαρασότα της Φλόριντα, στο Sarasota Center of Light, που ιδρύθηκε πριν από 68 χρόνια, οι επισκέπτες συνδέονται, σχεδόν κάθε Κυριακή, με όσους «μετέβησαν» σε μία άλλη διάσταση προκειμένου να θεραπευθούν απ’ ό,τι τους βασανίζει. Τέλος, στο Οχάιο, πρόσφατα, διοργανώθηκε το πρώτο Φεστιβάλ Νεραϊδόκηπου, όπου οι εκθέτες παρουσίασαν τον… μαγικό κόσμο που δημιουργούν στο σπίτι και στον κήπο τους για τις νεράιδες και τους μονόκερους.

Ετσι κι αλλιώς, ανέκαθεν ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να επικοινωνεί με κάτι που τον «ξεπερνά»· οι θρησκείες, grosso modo, στις περισσότερες εκφάνσεις τους, αυτή την ανάγκη προσπαθούν διαχρονικά να καλύψουν. Κάποιοι, βέβαια, μπορεί και να το παρακάνουν – το δυστυχές είναι ότι σε αυτούς δεν ανήκουν μόνον όσοι πιστεύουν στις νεράιδες…

UFO στο Λος Αντζελες, νεράιδες στο Οχάιο-1

Η ομάδα των… κυνηγών, που μοιράζεται εμπειρίες, περιμένει τα αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενα αντικείμενα να κάνουν την εμφάνισή τους στον ουρανό του Λος Αντζελες.

Τι είναι αυτό που πετάει;

Οταν ο Ρόμπερτ Μπίνγκχαμ ήταν 39 ετών, ενώ ατένιζε ανέμελος τον ουρανό, παρατήρησε ένα αλλόκοτο ιπτάμενο αντικείμενο που ταξίδευε ανάμεσα στα σύννεφα. Εκπληκτος, τράβηξε μια γρήγορη φωτογραφία, ωστόσο κράτησε το περιστατικό ως επτασφράγιστο μυστικό για δέκα ολόκληρα χρόνια. Το 2010 βρήκε το θάρρος να μοιραστεί τις φωτογραφίες με ένα γείτονα που είχε έρθει να τον βοηθήσει με ένα υδραυλικό πρόβλημα. Εκτοτε, τα γεγονότα πήραν απότομα μιαν άλλη τροπή. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα ένα πλήθος 40 ανθρώπων, που μοιράζονταν έντονο ενδιαφέρον για τα UFO, μαζεύτηκαν με ενθουσιασμό στο σπίτι του στο Λος Αντζελες. Ηταν η πρώτη συνάντηση της οργάνωσης «Εκδηλώσεις καλέσματος με τον Ρόμπερτ», μιας κοινότητας κυνηγών UFO που συναντώνται για να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους και να πείσουν τους σκεπτικιστές πως η ύπαρξη των εξωγήινων δεν περιορίζεται στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Η έλλειψη εγγράφων και επιστημονικών εξηγήσεων δεν πτοεί τα δεκάδες μέλη της κοινότητας από το να μαζεύονται στο πάρκο του Λος Αντζελες και να παρακολουθούν τον κ. Μπίνγκχαμ να προσπαθεί να καλέσει τα μυστήρια ιπτάμενα αντικείμενα. Ορισμένα μέλη έχουν αναπτύξει πλέον στενές φιλίες. «Λατρεύω την ομάδα μας, επειδή μπορώ να μιλήσω για οτιδήποτε χωρίς να ανησυχώ για το αν θα με αποκαλέσουν τρελό», εξομολογείται ο 53χρονος Χανς Μπόισεν. Αυτό δεν σημαίνει πως όλοι ασπάζονται την ίδια νοοτροπία. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία ιδεολογιών και διαφορετικά επίπεδα ενθουσιασμού στην ομάδα των παρατηρητών – ορισμένες πεποιθήσεις βασίζονται στη θρησκεία, ενώ άλλοι προτιμούν ένα πιο επιστημονικό υπόβαθρο.

Η Σάρα Σίγκερ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του MIT, απαντά στις εικασίες της κοινότητας του Μπίνγκχαμ λέγοντας πως η άγνωστη προέλευση ενός ιπτάμενου αντικειμένου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό προέρχεται από άλλον πλανήτη ή γαλαξία. Προσθέτει, ωστόσο: «Αυτό που ο κόσμος ξεχνάει είναι ότι ακόμη και σήμερα η επιστήμη συχνά αντιμετωπίζει φαινόμενα που παραμένουν ανεξήγητα».

UFO στο Λος Αντζελες, νεράιδες στο Οχάιο-2

Η Κάθριν Ρόζενμπαουμ είναι ειδική διαλογισμού και μέντιουμ, που δραστηριοποιείται στη Σαρασότα. Η ίδια πιστεύει ότι οι άνθρωποι, με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας, αναζητούν τη γαλήνη.

Ενα πανεπιστήμιο για πνεύματα

Μια Κυριακή, η 66χρονη Φίλις Τάουν και ακόμη 40 άτομα συγκεντρώθηκαν στο «Κέντρο Φωτός» της Σαρασότα, μια εναλλακτική εκκλησία που μετράει επτά δεκαετίες λειτουργίας, για να λάβουν την πνευματική «δονητική θεραπεία». Στο ιδιαίτερο πνευματικό κέντρο της Φλόριντα, ο χριστιανισμός παντρεύεται με τη μεταφυσική και όλοι οι ιερείς είναι ταυτόχρονα μέντιουμ που επικοινωνούν με την άλλη διάσταση.

Ενώ η κ. Τάουν ήταν καθισμένη σε μια καρέκλα του ναού, ένας ιερέας την πλησίασε, έκλεισε τα μάτια του και πλαισίωσε το κεφάλι της με τα χέρια του. Καθώς εκείνη καθόταν σιωπηλά, της εξήγησε ότι διοχετεύει ενέργεια προς το μέρος της. Εκείνη χαμογέλασε γαλήνια. Για λίγα δευτερόλεπτα, το μυαλό της 66χρονης κυριεύτηκε από το βαθύ αίσθημα του κενού που εμφανίζεται όταν φεύγει από τη ζωή κάποιο άτομο. Αλλωστε, όπως δηλώνει και η ίδια, «ο σύζυγός μου έχει περάσει στην άλλη διάσταση, αν και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι λαμβάνω τη δονητική θεραπεία επειδή είμαι χήρα». Πριν από έξι χρόνια, λίγο μετά τον θάνατό του, η κ. Τάουν αφιέρωσε εξ ολοκλήρου τον εαυτό της στο πνευματικό κέντρο της Σαρασότα.

Στην καρδιά της Φλόριντα εδώ και μερικά χρόνια ευδοκιμεί ένας πυκνός «αστερισμός» από εναλλακτικούς πνευματικούς ανθρώπους. Μεταξύ άλλων, λειτουργεί και ένα ειδικό «Πανεπιστήμιο των Πνευμάτων», μια λιτανεία από δεκάδες μέντιουμ και πνευματικούς οδηγούς. Ωστόσο, παρότι ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί αναζητούν τρόπους για την αντιμετώπιση της απώλειας και το ενδιαφέρον για τη μεταφυσική αυξάνεται, το στίγμα της απάτης και του σκεπτικισμού εξακολουθεί να στοιχειώνει την πρακτική. «Ο κόσμος νόμιζε πως ήμουν μάγισσα», εξηγεί η κ. Τάουν, αναφερόμενη στα δεκάδες πνεύματα συγγενών που την επισκέπτονταν τα βράδια. Στο «Κέντρο Φωτός», η 66χρονη δηλώνει ευτυχισμένη, καθώς βρήκε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους δίχως κακία, αλλά με απέραντη αλληλεγγύη και ζεστασιά. Το κυριότερο για εκείνη είναι η αίσθηση πως είναι λιγότερο μόνη σε αυτόν τον –ή, έστω, στον άλλο– κόσμο.

UFO στο Λος Αντζελες, νεράιδες στο Οχάιο-3

Η Ρέιτσελ Κιθ μπροστά στον… μαγικό της κήπο, όπως τον έστησε και τον παρουσίασε στο πρώτο αντίστοιχο φεστιβάλ του Οχάιο.

Αποδρώντας από την πραγματικότητα στην πλάτη ενός μονόκερου

«Το ήξερα ότι υπήρχαν μονόκεροι», φώναξε η 5χρονη στη μαμά της κατά την επίσκεψή τους στο πρώτο Φεστιβάλ Νεραϊδόκηπου στο Οχάιο. Για μερικούς από τους παρευρισκόμενους αυτό που αντίκριζε η 5χρονη ήταν πράγματι ένας μαγικός μονόκερος. Για άλλους όμως ήταν απλώς μια μινιατούρα αλόγου με βαμμένη χαίτη και ένα κέρατο δεμένο στο κεφάλι του. Απαραίτητη προϋπόθεση για να απολαύσει κανείς το φεστιβάλ είναι το περίσσευμα φαντασίας. «Ο κόσμος κοιτάει μέρη και φαντάζεται τον εαυτό του σε αυτόν τον μαγικό μικρόκοσμο», περιγράφει η 57χρονη Λιάν Ουάνγκ που μαζί με τον σύζυγό της διοικεί το Fairy Garden Mother στο Κίνσο της Τζόρτζια. Αγκάλιασε την κηπουρική νεραϊδών προ πενταετίας όταν διαγνώσθηκε με Πάρκινσον που την ανάγκασε να βγει σε πρόωρη σύνταξη. Η Αλμα Αμπραμς 64 ετών από το Ιστλεϊκ του Οχάιο αντιμετωπίζει το χόμπι της, όπως πολλοί άλλοι, ως έναν τρόπο διαφυγής από την πραγματικότητα. Η ασθένειά της δεν της επιτρέπει να δημιουργεί όπως παλαιότερα, αλλά ο σύζυγός της ανέβασε τις γλάστρες της σε ψηλότερα σημεία, ώστε να μη χρειάζεται να σκύβει και να μπορεί να τις φροντίζει όπως εκείνη επιθυμεί. «Βρήκα μια νεράιδα σε αναπηρικό καροτσάκι και την έβγαλα έξω από τον φράχτη για να σηματοδοτήσω την κινητικότητά της και να δείξω ότι δεν είναι κλεισμένη μέσα στο σπίτι», περιγράφει η ίδια την αγαπημένη της νεράιδα. Βρήκε το άσυλό της μέσα στον δικό της νεραϊδόκηπο η 62χρονη Ρίτα Μακρόσκι που έχασε πριν από τέσσερα χρόνια τον γιο της σε τροχαίο.

«Πάντα πίστευα στις νεράιδες, νομίζω ότι είναι ξεχωριστές, μαγικές. Είναι πολύ μαγικές. Γι’ αυτό πιστεύω σε αυτές. Το μόνο που χρειάζεται να έχεις είναι φαντασία», εξηγεί η ίδια μιλώντας για το χόμπι της. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένωσαν τους χομπίστες του είδους και έτσι η Τζούλι Κόουλ ίδρυσε το Φεστιβάλ Νεραϊδόκηπου στο Οχάιο. Μπορεί η ίδια να δήλωνε ότι οι νεράιδες δεν υπάρχουν, αλλά ήθελε με κάθε τρόπο να γνωρίσει όλους όσοι ασχολούνται με νεραϊδόκηπους. Εκείνοι δεν φάνηκε να ενοχλούνται από τη δυσπιστία της καθώς συγκεντρώνει κόσμο από το Ντουμπάι μέχρι τη Νότια Αφρική. «Εχουμε όλοι ένα κοινό και είναι αυτό που μας βοηθά να αποδράσουμε από την πραγματικότητα. Είναι ένα μέρος πιο ευγενικό, πιο γλυκό», σημειώνει η ίδια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή