Το δίδαγμα της 11ης Σεπτεμβρίου

Το δίδαγμα της 11ης Σεπτεμβρίου

2' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από 17 χρόνια, ο 23χρονος αδελφός μου, Τζέιμς, πέθανε στον 102ο όροφο του βόρειου πύργου του Διεθνούς Κέντρου Εμπορίου.

Κοιτάζοντας τη φωτογραφία του επικεφαλής των αεροπειρατών, Μοχάμεντ Ατα, σκέφτομαι τα τελευταία λεπτά της ζωής του ασθματικού αδελφού μου, όταν θα υπέκυπτε αργά από τις αναθυμιάσεις της φωτιάς στα γραφεία της χρηματιστηριακής εταιρείας όπου εργαζόταν.

Για τον λόγο αυτό, αποφάσισα να καταταγώ στον στρατό. Υπηρέτησα δύο θητείες στο Ιράκ και μία στο Αφγανιστάν. Εμαθα πολλά, αλλά συνειδητοποίησα μόνο ένα: ότι είναι ευκολότερο να φεύγεις για δεύτερη φορά στον πόλεμο, παρά για πρώτη, αλλά και ότι η κάθε επιστροφή είναι δυσκολότερη από την προηγούμενη.

Εμαθα ότι αγαπάω τους στρατιώτες και ότι τίποτα δεν ενώνει περισσότερο μια ομάδα ανθρώπων από ό,τι ο κίνδυνος, η έλλειψη ανέσεων και η σκληρή στρατιωτική ζωή. Εμαθα τι σημαίνει να κλαις για τον θάνατο ενός συντρόφου και να συγκεντρώνεις τα υπάρχοντά του, για να επιστραφούν στη σύζυγό του και στο αγέννητο ακόμη παιδί του. Εμαθα ότι η απώλεια ενός νέου ανθρώπου δεν θα επαναφέρει τον αδελφό μου στη ζωή.

Αυτό, όμως, δεν είχε σχέση με το τι συνειδητοποίησα.

Στο Αφγανιστάν, όταν ένας Αφγανός αστυνομικός με απείλησε με το όπλο του σε μπλόκο, ζητώντας χρήματα, έμαθα για την ενδημική διαφθορά στην κυβέρνηση της Καμπούλ. Εμαθα ότι η δαπάνη 68 δισ. δολαρίων για τον αφγανικό στρατό δεν εξασφαλίζει αξιόμαχο στράτευμα. Εμαθα ότι οι περισσότεροι στρατηγοί ζητούν πάντα περισσότερα κεφάλαια, περισσότερους άνδρες, περισσότερο χρόνο, αλλά και περισσότερο πόλεμο.

Εμαθα ότι η ερμηνεία της παραφροσύνης είναι να επαναλαμβάνεις τις ίδιες τακτικές και να περιμένεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό. Τα τελευταία 17 χρόνια, δοκιμάσαμε τα πάντα στο Αφγανιστάν: περιορισμένη παρεμβατικότητα, ενισχυμένη παρέμβαση, συμβατικό πόλεμο, επιχειρήσεις κατά της εξέγερσης, εκστρατεία κατά της διαφθοράς, ενίσχυση δυνάμεων, συρρίκνωση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ.

Αυτό, όμως, δεν είχε σχέση με το τι συνειδητοποίησα.

Εμαθα ότι όσοι θυσιάζουν τη ζωή τους είναι οι καλύτεροι Αμερικανοί. Εμαθα να τιμώ τη θυσία τους, με τον τρόπο ζωής μου, έστω και εάν αυτό ακούγεται σαν υποκριτική κοινοτοπία. Εμαθα επίσης να είμαι πατέρας. Καθώς κρατώ τον γιο μου, Γκρέιαμ Τζέιμς, στην αγκαλιά μου, νιώθω ότι αδίκησα τους χιλιάδες Αμερικανούς πατεράδες που δεν γύρισαν στην πατρίδα τους για να αγκαλιάσουν τα παιδιά τους.

Αυτό, όμως, δεν είχε σχέση με το τι συνειδητοποίησα.

Εμαθα ότι η στρατηγική του Οσάμα μπιν Λάντεν αφορούσε προσπάθεια εμπλοκής των ΗΠΑ σε ατέρμονα πόλεμο, ο οποίος θα οδηγούσε εντέλει στην πτώχευση της χώρας. «Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να στείλουμε δύο μουτζαχεντίν (στρατιώτες του Θεού) να σηκώσουν ένα πανί, που θα γράφει Αλ Κάιντα, για να κάνουμε Αμερικανούς στρατηγούς να τρέξουν για να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές, χρήματα και πολιτικό κεφάλαιο, χωρίς να επιτύχουν το παραμικρό για τους κόπους τους», είχε πει ο Λάντεν το 2004. Γιατί συνεχίζουμε άραγε να ακολουθούμε τις εντολές του Μπιν Λάντεν;

Μου πήρε, όμως, 17 ολόκληρα χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι, κοιτάζοντας τη φωτογραφία του Μοχάμεντ Ατα, επιζητούσα εκδίκηση κατά των ανθρώπων που σκότωσαν τον αδελφό μου. Συνειδητοποίησα, όμως, εντέλει ότι αυτοί που τον σκότωσαν πέθαναν την ίδια ημέρα με εκείνον.

Αρνούμαι να υποταχθώ και να υπακούσω στις πολεμοχαρείς, αιμοσταγείς διαταγές του Μπιν Λάντεν και του Ατα και δεν θα σωπάσω. Σταματήστε τον πόλεμο.

* Ο κ. Joe Quinn είναι βετεράνος του αμερικανικού στρατού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή