Εθνικός συναγερμός στο Μέγαρο των Ηλυσίων

Εθνικός συναγερμός στο Μέγαρο των Ηλυσίων

3' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κρίσιμα προβλήματα, ικανά να του στερήσουν μια δεύτερη προεδρική θητεία, αντιμετωπίζει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, η δημοτικότητα του οποίου βυθίζεται σύμφωνα με τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις, με τις θετικές γνώμες να μην ξεπερνούν το 19% και τις αρνητικές να φθάνουν το 60%. Την ίδια στιγμή, δημοσκόπηση στις αρχές της εβδομάδας, ενόψει των ευρωεκλογών της ερχόμενης άνοιξης, εμφανίζουν το κυβερνητικό ψηφοδέλτιο, Δημοκρατία σε Κίνηση (LaREM), να προηγείται στην πρόθεση ψήφου με μόλις μισή ποσοστιαία μονάδα (21,5%) του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN) της Μαρίν Λεπέν (21%). Το μεταναστευτικό και ο ρόλος της Ευρώπης σε αυτό, καθώς και η οικονομία, έχουν αναδειχθεί στους κεντρικούς άξονες της προεκλογικής εκστρατείας της Λεπέν. Μέσω της αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού ιδεώδους και με τη λαϊκίστικη αντιμεταναστευτική ρητορική της, η ηγέτις του Συναγερμού επιδιώκει να συσπειρώσει γύρω της την εθνικιστική, φοβική μερίδα των Γάλλων ψηφοφόρων, βυθισμένων στη νοσταλγία ενός –ανύπαρκτου– εξιδανικευμένου παρελθόντος.

Τα σχέδια της Λεπέν εξυπηρετούνται επίσης από την αδυναμία των φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων του Μακρόν να αποφέρουν καρπούς για τους μη προνομιούχους ψηφοφόρους, ιδίως στον αποβιομηχανοποιημένο Βορρά της χώρας. Η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας δεν συνοδεύθηκε από δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης χάρη στην «οικονομία της καινοτομίας», καταδικάζοντας τη νέα γενιά Γάλλων σε αναζήτηση χαμηλόμισθης εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών.

Φυγή υπουργών

Τα δυσοίωνα αυτά σημάδια για τον πρόεδρο Μακρόν έχουν μάλιστα προκαλέσει φαινόμενο μαζικής φυγής υπουργών, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις, επιδιώκουν να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους στην τοπική αυτοδιοίκηση ή ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του δεύτερου τη τάξει μέλους του υπουργικού συμβουλίου, μετά τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ, του υπουργού Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ. Ο πρώην δήμαρχος της Λυών ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα την πρόθεσή του να παραιτηθεί το 2019, για να διεκδικήσει εκ νέου τη δημαρχία της μεγαλούπολης της κεντρικής Γαλλίας. Παρότι τα σχέδια του Κολόμπ ήταν ήδη γνωστά, αναλυτές εκτιμούν ότι ο πάλαι ποτέ πιστός σύμμαχος του Μακρόν προσπαθεί ήδη να αποστασιοποιηθεί πολιτικά από έναν πρόεδρο τον οποίο θεωρεί «καμμένο χαρτί». Μια τέτοια «τάση φυγής» είχε ήδη οδηγήσει εκτός κυβέρνησης τον υπουργό Περιβάλλοντος, και δημοφιλή πρώην παρουσιαστή, Νικολά Ιλό.

Την πτώση δημοτικότητας του Γάλλου προέδρου αποδίδουν ορισμένοι στην αδυναμία του να επικοινωνήσει με τους ψηφοφόρους και στον απόμακρο χαρακτήρα του. Ο Μακρόν, όμως, έχει δώσει χείριστα δείγματα συμπεριφοράς σε κάποιες από τις επαφές του με πολίτες. Η συνειδητή απόφασή του να «μιλάει από καρδιάς» στους Γάλλους, χωρίς περιστροφές και υποκρισία, οδήγησε στη διόλου διπλωματική στιχομυθία με νεαρό άνεργο έξω από το Mέγαρο των Ηλυσίων. Οταν ο νεαρός άνδρας, κάτοχος πτυχίου ανθοκομικής, επεσήμανε ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά, ο Μακρόν του είπε: «Ελάτε να περάσουμε απέναντι τον δρόμο και θα σας βρω αμέσως μια δουλειά». Ο θεληματικός βολονταρισμός του 40χρονου προέδρου, προϊόν αριστείας του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος, ερμηνεύθηκε ως αλαζονεία και περιφρόνηση από τα γαλλικά ΜΜΕ. «Η προσωπικότητα του προέδρου και η επιμονή του στην ειλικρίνεια δεν κρύβουν καμία πρόθεση αλαζονείας ή διάθεση εξευτελισμού», ανέφερε η προεδρία σε ανακοίνωσή της. Το ατόπημα αυτό, όμως, όπως και παλαιότερη αιχμηρή συζήτηση του Μακρόν με μέλος αριστερού σωματείου, έφερε στον νου τις χειρότερες ημέρες της προεδρίας Σαρκοζί, με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας να υβρίζει χυδαία και να απειλεί επισκέπτη έκθεσης, ο οποίος είχε αρνηθεί να του σφίξει το χέρι. Οι επικριτές του Μακρόν επιλέγουν έτσι να εστιάζουν σε τέτοια στιγμιότυπα ή στην «υπόθεση Μπεναλά», στην οποία νεαρός σωματοφύλακας του προέδρου εθεάθη να συμμετέχει σε ταραχές στο πλευρό της αστυνομίας εναντίον διαδηλωτών της Πρωτομαγιάς, μετατρέποντας ένα ασήμαντο περιστατικό σε κρατικό σκάνδαλο. Η αδυναμία του Μακρόν να καταστεί συμπαθής μετατοπίζει επίσης το ενδιαφέρον από τις πρόσφατες σημαντικές κοινωνικές πρωτοβουλίες του, όπως το ευρύ πρόγραμμα αντιμετώπισης της φτώχειας και της υποαπασχόλησης, αλλά και από τις γενναίες ευρωπαϊκές παρεμβάσεις του, εναντίον των ιδεολόγων του συντηρητικού λαϊκισμού σε Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία ή και ΗΠΑ.

Μια συγγνώμη που άργησε 60 χρόνια

Ιστορικής σημασίας πρέπει να χαρακτηριστεί η πρωτοβουλία του προέδρου Μακρόν να ζητήσει επισήμως συγγνώμη, αναγνωρίζοντας παράλληλα την ευθύνη του γαλλικού κράτους στη δολοφονία του 26χρονου Γάλλου μαθηματικού, κομμουνιστή και ακτιβιστή κατά του πολέμου της Αλγερίας, Μορίς Οντέν, το 1957. Την περασμένη Πέμπτη, ο Γάλλος πρόεδρος αναγνώρισε έτσι επίσημα την ευθύνη του Παρισιού –και των αλεξιπτωτιστών του στρατηγού Μασί– στον βασανισμό και τη δολοφονία του Οντέν, κατά τη διάρκεια της μάχης του Αλγερίου. Το 2014, ο τότε πρόεδρος Ολάντ είχε κάνει το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης, λέγοντας ότι ο Οντέν δεν είχε προσπαθήσει να δραπετεύσει, όπως υποστήριζαν το επίσημο αφήγημα, οι αλεξιπτωτιστές δολοφόνοι του και ο επικεφαλής του 2ου Γραφείου του στρατηγού Μασί, λοχαγός Οσαρές. Ο πρόεδρος Μακρόν προχώρησε μάλιστα παραπέρα, για να παραδεχθεί ότι το γαλλικό κράτος χρησιμοποιούσε συστηματικά τα βασανιστήρια εναντίον Aλγερινών και Γάλλων υποστηρικτών της ανεξαρτησίας της χώρας. Ως αυτόκλητη θεματοφύλακας του παραδοσιακού γαλλικού «ιστορικού αφηγήματος», η Μαρίν Λεπέν έσπευσε να καταδικάσει την πρωτοβουλία Μακρόν, αποδίδοντας στον Γάλλο πρόεδρο ωφελιμιστικά κίνητρα, όπως την προσέλκυση ψηφοφόρων από το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή