Τα τελευταία δέκα χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης έχει βελτιωθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο στο οποίο υπόκεινται τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Παράλληλα, τα τελευταία έχουν ενισχυθεί, παρότι οι αντοχές τους σε ενδεχόμενους νέους κραδασμούς δεν έχουν δοκιμαστεί, όπως αναφέρει το ΔΝΤ στην ετήσια έκθεσή του περί χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί κατά κάποιον τρόπο, αλλά σε διεθνή κλίμακα εξακολουθεί να εφαρμόζεται πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης. Οι συνθήκες αυτές λειτουργούν υποστηρικτικά για τη διεθνή οικονομία. Η παγκόσμια ανάπτυξη συνεχίζεται, δίνοντας τη δυνατότητα στις τράπεζες να ενισχύσουν το ενεργητικό τους και τα μέτρα προστασίας τους. Πάντως, όπως αναφέρει η έκθεση του ΔΝΤ για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, σε ορισμένες μεγάλες οικονομίες η ανάπτυξη έχει φθάσει στο απόγειό της.
Στις ΗΠΑ, τα επιτόκια βρίσκονται ακόμα σε πολύ χαμηλά επίπεδα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα στοιχεία, ενώ η αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων στις αγορές είναι υψηλή. Στην Ευρωζώνη το χρήμα παραμένει πολύ φθηνό και η διάθεση των επενδυτών για ρίσκο έντονη. Ωστόσο, η σκλήρυνση της νομισματικής πολιτικής στις ανεπτυγμένες οικονομίες, η όξυνση των εμπορικών διενέξεων και η αβεβαιότητα για γεωπολιτικά θέματα, όπως το Brexit, ενδεχομένως να κλονίσουν την επενδυτική εμπιστοσύνη και να ανακόψουν την ανάπτυξη.
Σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα υπάρχουν πηγές ανησυχίας. Για παράδειγμα, σε αρκετές ανεπτυγμένες οικονομίες υπάρχει υψηλότατος δανεισμός σε διάφορους κλάδους, πέραν του χρηματοπιστωτικού. Οι τράπεζες, παρότι έχουν βελτιώσει την κεφαλαιακή τους επάρκεια, είναι εκτεθειμένες σε υπερχρεωμένες χώρες, επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Εντούτοις, υπάρχουν και σημαντικά επιτεύγματα: το κοινό σύστημα ρύθμισης και εποπτείας των τραπεζών, το οποίο αποδέχθηκε η διεθνής κοινότητα, τις έχει ενδυναμώσει σε σημαντικό βαθμό.
Στην έκθεση του ΔΝΤ για την κατάσταση των δημοσίων οικονομικών διεθνώς, έχουν εξεταστεί 31 χώρες, που αντιστοιχούν στο 61% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η δημόσια περιουσία τους ανέρχεται σε 101 τρισ. δολάρια (219% του συνολικού ΑΕΠ), όπου συνυπολογίζεται η περιουσία δημοσίων οργανισμών αλλά και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Στην περίπτωση της Ελλάδας, η καθαρή αξία της δημόσιας περιουσίας φθάνει στο -111% του ΑΕΠ έναντι του 348% της Νορβηγίας. Σε αυτές τις 31 χώρες το συνολικό τους δημόσιο χρέος φθάνει το 95% του ΑΕΠ. Δέκα χρόνια μετά την κρίση, όπως επισημαίνει το ΔΝΤ, ο αντίκτυπός της δεν εξαλείφθηκε. Τα ελλείμματα μειώθηκαν. Εντούτοις, είναι αναγκαίο οι κυβερνήσεις να βελτιώσουν τους ισολογισμούς τους, περιστέλλοντας το χρέος τους και επενδύοντας σε υψηλής ποιότητας περιουσιακά στοιχεία. Τέλος, όπως αναφέρει η έκθεση, από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις θα εντοπίσουν τους κινδύνους για τους ισολογισμούς τους, μπορούν να τους αμβλύνουν εγκαίρως.