«Χαστούκι, καταστροφή, σεισμός, πανωλεθρία». Είναι μερικές από τις λέξεις που μπορείς να διαβάσεις σήμερα στον -κατά κανόνα φειδωλό στις εκφράσεις του- γερμανικό Τύπο.
Και το κεντρικό άρθρο της «Μπιλντ» λέει: «Ο μεγάλος συνασπισμός είναι ένας τάφος». Οντως οι Γερμανοί Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) πραγματοποίησαν τη χειρότερη εμφάνισή τους από το 1950, οι σοσιαλδημοκράτες (SPD) υποδιπλασίασαν τα ποσοστά τους στη Βαυαρία και έφτασαν σε μονοψήφιο ποσοστό και οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Ανγκελα Μέρκελ δεν αισθάνονται και τόσο καλά στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ολοι οι ηγέτες των κομμάτων που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό του Βερολίνου αμφισβητούνται:
Ο Χορστ Ζεεχοφερ (CSU), η Αντρέα Νάλες (SPD) και η ίδια η Ανγκελα Μέρκελ (CDU). Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις ότι οι Χριστιανοδημοκράτες θα σημειώσουν σοβαρές απώλειες και στην Εσση σε δύο εβδομάδες, τότε τίποτα δεν είναι πλέον σίγουρο.
Η επιλογή του CSU να μονομαχήσει με την «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) σε επίπεδο λαϊκίστικης, ξενοφοβικής ρητορικής, αποδείχθηκε ατυχής. Θα παραιτηθεί όμως από ηγέτης του CSU και υπουργός Εσωτερικών ο Ζεεχοφερ; Ηδη το απέκλεισε με το επιχείρημα ότι αυτός δεν είχε καμία εμπλοκή στην προεκλογική εκστρατεία. Το βαυαρικό Σύνταγμα λέει ότι μέσα σε 22 μέρες πρέπει να έχει συγκληθεί η τοπική βουλή και μετά από μια εβδομάδα να έχει διοριστεί πρωθυπουργός. Τα νούμερα βγαίνουν, οι Χριστιανοκοινωνιστές θα μπορούσαν να συγκυβερνήσουν με τους ιδεολογικά συγγενείς τους, «Ελεύθερους Ψηφοφόρους» στη Βαυαρία.
Ο Βαυαρός πρωθυπουργός Μάρκους Ζέντερ διαισθάνεται ότι δεν είναι η ώρα για έναν αλληλοσπαραγμό στο CSU, ο Ζεεχοφερ διατηρεί ακόμη ερείσματα στο κόμμα και είναι αρκετά νέος για να αποστρατευτεί πολιτικά. Ούτε καν 70 ετών. Αλλωστε κανείς δεν επιθυμεί στην παρούσα φάση κάποιου είδους μακράς διάρκειας περιδίνηση στο Μόναχο, που θα συμπαρέσυρε και το Βερολίνο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο είναι οι σοσιαλδημοκράτες. Για τον Ζεεχοφερ δεν πρόκειται να κλάψει η Μέρκελ, είναι ο πιο επίμονος και συντηρητικός ενδοκυβερνητικός αντίπαλός της, άρα ενδεχόμενη παραίτησή του ίσως είναι και για καλό. Οι σοσιαλδημοκράτες όμως; Στελέχη τους ζητούν ήδη να εγκαταλείψουν τον μεγάλο συνασπισμό γιατί η συμμετοχή τους εμφανώς τους φθείρει. Από την καγκελαρία του Γκέρχαρντ Σρέντερ και μετά, την διαβόητη ατζέντα 2010, που αναστήλωσε τη γερμανική οικονομία αλλά κατέστρεψε τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, το SPD βρίσκεται σε διαρκή καθίζηση.
Οι Πράσινοι φαίνεται ότι υποκαθιστούν πλέον τους σοσιαλδημοκράτες στον εκλογικό χάρτη. Από ένα ακραία ριζοσπαστικό κόμμα με προκλητικές θέσεις και πρακτικές κατά την ίδρυσή τους στα τέλη της δεκαετίας του 70 εξελίσσονται σε ένα αστικό, οικολογικό, κεντροαριστερό κόμμα, το οποίο συμμετέχει μάλιστα με τους Χριστιανοδημοκράτες στις κυβερνήσεις κρατιδίων, όπως στη Βάδη Βυτεμβέργη. Ενας από τους λόγους που οι Πράσινοι κερδίζουν έδαφος από τους σοσιαλδημοκράτες είναι ότι το SPD έχει εγκαταλείψει εντελώς την φιλοπεριβαλλοντική του ατζέντα, ενώ στη Γερμανία υπάρχει μακρά παράδοση οικολογικού ακτιβισμού και η κλιματική αλλαγή είναι μία από τις μεγάλες προτεραιότητες του εκλογικού σώματος.
Είναι λοιπόν οι χθεσινές εκλογές στη Βαυαρία πολιτικός σεισμός; Οχι, ακριβώς. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία ((AfD) δεν πήγε τόσο καλά με 10,2%, τα δύο μεγάλα στρατόπεδα (Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά) χοντρικά διατηρηθήκαν ακέραια, απλώς τα μεγάλα κόμματα αποσυντίθενται προς όφελος μικρότερων, λίγότερο συστημικών ή και αντισυστημικών κομμάτων: οι Πράσινοι απορρόφησαν σχεδόν τις απώλειες των σοσιαλδημοκρατών και η Afd αυτές των Χριστιανοκοινωνιστών. Ο πολιτικος Εγκέλαδος όμως αναμένεται να χτυπήσει του χρόνου το φθινόπωρο, με δύο αναμετρήσεις σε πρώην ανατολικογερμανικά κρατίδια, τη Σαξονία και την Θουρηγγία , όπου η ξενοφοβική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) είναι πιθανό να αναδειχθεί πρώτη δύναμη.
Οσο για το μήνυμα της Βαυαρίας προς τη Μέρκελ, ούτε αυτό είναι εντελώς ξεκάθαρο. Ναι μεν έχει ξεκινήσει η αμφισβήτησή της, αλλά δεν υπάρχει κάποιος αξιόλογος δελφίνος που μπορεί να συσπειρώσει το κόμμα και να τη διαδεχθεί στο συνέδριο του κόμματος, τον Δεκέμβριο. Η Ανεγκρετ Κραμπ Καρενμπάουερ, η μίνι-Μέρκελ που δημιούργησε η ίδια η καγκελάριος για την γενική γραμματεία του CDU, δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής.
Ο Γιενς Σπαν, υπουργός Υγείας και εξαιρετικά φιλόδοξος θεωρείται νέος και άπειρος στους κομματικούς μηχανισμούς. Οι άλλες γυναίκες του κόμματος, η Ουρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Γιούλια Κλέκνερ, υπουργός Αμυνας και υφυπουργός Προστασίας του Καταναλωτή αντίστοιχα, επίσης δεν είναι στελέχη με ανάλογο εκτόπισμα με αυτό της Μέρκελ. Ο μόνος που θα μπορούσε να τη διαδεχθεί, αλλά μόνο προσωρινά λόγω ηλικίας, είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος σε περίπτωση παραίτησης της Μέρκελ θα αναλάμβανε να οδηγήσει το κόμμα στην επόμενη αναμέτρηση.
Το business as usual, παρά τις διαμαρτυρίες στελεχών και δημοσιογράφων θα διατηρηθεί μάλλον για κάποιο διάστημα στο Βερολίνο.