Αναβαθμίστε τον για να δείτε σωστά αυτό το site. Αναβαθμίστε τον browser σας τώρα!
Αναγνώστες της «Κ» μοιράζονται φωτογραφίες και βίντεο από στιγμές που νοσταλγούν λόγω της καραντίνας.
ΕΛΛΑΔΑ 03.05.2020 • ΤΩΝ: ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ & ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
Ανασύρουν ένα κομβόι από μνήμες αποδεικνύοντας ότι η νοσταλγία είναι μια αλυσίδα αισθήσεων. Η στιγμή είναι στιγμές που έχουν προηγηθεί και άλλες που θα ακολουθήσουν, τίποτα δεν είναι αποκομμένο, σε ελεύθερη περιδίνηση. Οι αναγνώστες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της «Κ» να στείλουν μέσα σε δύο, ουσιαστικά, 24ωρα, ό,τι τους έχει λείψει ή ό,τι νοσταλγούν από την εποχή πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, μας εμπιστεύτηκαν πολύτιμο υλικό. «Πολύτιμο» γιατί είναι προσωπικό, δεν είναι ανώδυνο ακόμη κι αν είναι ευχάριστη ανάμνηση. Η στέρηση της απόλαυσης και η αμφιβολία αν θα την ξανασυναντήσει κανείς, μόλις ανοίξει την πόρτα και δρασκελίσει το κατώφλι του σπιτιού του, είναι ήδη μια συρρίκνωση προσδοκιών.
Μικρές αποκαλύψεις, ανεξάντλητες εκπλήξεις, η καθημερινότητα σαν φαντασμαγορία, το απλό, το ανεπιτήδευτο, ο συνωστισμός («φοβάμαι και να το γράψω», λέει μια αναγνώστρια), το ανακάτεμα, κάτι εφήμερο που μεταμορφώνεται σε απόθεμα ομορφιάς, έμπνευσης, τρυφερότητας. Οι εσωτερικές περιπλανήσεις δεν σταματούν, οι ζωές είναι μυστικές, τι τροφοδοτεί τον καθένα μας είναι συχνά ίδιο όσο και αν φαίνεται διαφορετικό.
Μέσα από αυτά τα σύντομα στιγμιότυπα δημιουργείται ένας κοινός τόπος, που υπερβαίνει τις διαφορές και τις διαφωνίες. Έχει την αυθεντικότητα της επιλογής, μάς επανασυνδέει με κάτι που μπορεί να έχει χαθεί ή να είναι σε ύπνωση. Μερικές στιγμές είναι αδιόρατες και ανείπωτες, όπως το άγγιγμα. Όταν ήταν «ρουτίνα» δεν είχε ονοματεπώνυμο. Μετά όμως, μετά τη στέρηση, ξέρεις. Είναι η γιαγιά, τα εγγόνια, οι φίλοι, τα παιδιά, οι γονείς, πρόσωπα αγαπημένα, δεσμοί ανθεκτικοί, η χαρά της συνάντησης που όταν συνέβαινε ήταν δεδομένη, όταν όμως είναι «απαγορευμένη», λείπει, λείπει πολύ.
Τα ταξίδια, δεν είναι μόνο οι τόποι αλλά και η προετοιμασία, η διαδρομή, η πτήση, η αναμονή. Τα τοπία δεν είναι πάντα το ίδιο όμορφα για όλους αλλά για τον καθένα χωριστά, εδραιώνουν μια ξεχωριστή σχέση, που γεμίζει από μνήμες, γεύσεις, πρόσωπα, αισθήσεις. Ήταν άραγε εξαρχής ωραίο ή εκτιμήθηκε αργότερα ως μοναδικό; Το τραπέζι που δυσανασχετήσαμε, το πρωϊνό ξύπνημα που απωθήσαμε, ο συνωστισμός που προκάλεσε δυσφορία, πώς, δυο μήνες μετά, έγιναν σημεία αναφοράς; Έγιναν επιθυμία μαζί και νοσταλγία.
Με τα λόγια των αναγνωστών μας, σταχυολογούμε με τις δικές τους λέξεις: «μου έλειψε το καθιερωμένο τραπέζι», οι «περιηγήσεις», τα «φιλέματα», να γελάσουμε, να κλάψουμε, να τραγουδήσουμε, να μοιραστούμε μια μπύρα, να μαγειρέψουμε.
Παντού η επιθυμία ο πρώτος ενικός να ξαναγίνει πρώτος πληθυντικός. Η ασφάλεια και η αποδοχή, επουλώνουν και δυναμώνουν. Μόνο έτσι «βήμα βήμα θα επανεκκινήσει η ζωή μας», «θα ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας». Θα έχουμε γίνει σοφότεροι μετά την πανδημία; Θα γνωρίζουμε άραγε «με πόσα λίγα πράγματα “κατεβαίνει ο παράδεισος στη γη”»; Και η προτροπή: «να δείχνετε την τρυφερότητα, αξίζει».
Αύριο που θα ανοίξουμε την πόρτα χωρίς να χρειαστεί να δώσουμε «αναφορά», θα είμαστε, άραγε, περισσότερο ευγνώμονες γι’ αυτό που έχουμε και έχουμε ζήσει;
*Ευχαριστούμε πολύ τους αναγνώστες μας που ανταποκρίθηκαν, το τμήμα Μάρκετινγκ της εφημερίδας που φρόντισε να στείλει άμεσα την επιστολή μας σε δεκάδες παραλήπτες, τους συναδέλφους που βοήθησαν ώστε να συγκεντρωθούν, μέσα σε δυο 24ωρα, απαντήσεις. Χωρίς αυτήν την αλυσίδα τίποτα δεν θα ήταν εφικτό.
Των: ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ & ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΝΑΚΗ
Επιμέλεια βίντεο: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ
Μοντάζ βίντεο: ΜΥΡΤΩ ΛΕΚΑΤΣΑ
Online παρουσίαση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Για την Kαθημερινή της Κυριακής και το Kathimerini.gr.
Κυριακή 03.05.2020