Γενετική μελέτη για την ακμή στοχεύει σε νέες θεραπείες

Γενετική μελέτη για την ακμή στοχεύει σε νέες θεραπείες

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΛΟΝΔΙΝΟ. Μια νέα μεγάλη γενετική μελέτη ανθρώπων με ακμή έφερε στο φως μία σειρά από άγνωστους έως τώρα γενετικούς παράγοντες κινδύνου, που αυξάνουν την πιθανότητα κάποιος να εμφανίσει ακμή στο πρόσωπο ή σε άλλο σημείο του σώματος. Η βρετανική έρευνα –με πρώτο συγγραφέα έναν Ελληνα επιστήμονα της διασποράς– δημιουργεί ελπίδες για νέου τύπου θεραπείες στο μέλλον.

Οι ερευνητές του Βασιλικού Κολεγίου (King’s) του Λονδίνου, μεταξύ των οποίων ο δρ Χρήστος Πετρίδης του τμήματος Ιατρικής και Μοριακής Γενετικής, απόφοιτος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης (2009), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature Communications, ανέλυσαν το DNA 26.700 ατόμων, εκ των οποίων 5.600 με ακμή. Η ακμή είναι μια συχνή άκρως κληρονομική χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του δέρματος του προσώπου, του στήθους και της πλάτης.

Οι βιολογικοί μηχανισμοί εκδήλωσής της δεν έχουν κατανοηθεί καλά. Συνήθως εμφανίζεται κατά την εφηβεία, μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες και να αφήσει μόνιμα σημάδια περίπου έως στο 20% των ασθενών. Περίπου 80% των ανθρώπων 11 έως 30 ετών μπορεί να εμφανίσουν ήπια ή σοβαρότερη ακμή. Η ακμή μπορεί να έχει σοβαρές συναισθηματικές και ψυχολογικές συνέπειες και έχει συσχετιστεί με αυξημένη πιθανότητα εκδήλωσης κατάθλιψης, ανεργίας και τάσεων αυτοκτονίας. Η σοβαρή ακμή αντιμετωπίζεται με τοπικά φάρμακα, τα οποία όμως είναι συχνά αναποτελεσματικά και όχι καλά ανεκτά λόγω παρενεργειών όπως οι μυϊκοί πόνοι και η ξηροδερμία ή οι κίνδυνοι για τις εγκύους, συνεπώς υπάρχει μεγάλη ανάγκη για νέες καλύτερες θεραπείες.

Ως τώρα είχαν εντοπιστεί πέντε γονιδιακές περιοχές κινδύνου, ενώ η νέα μελέτη εντόπισε 15, εκ των οποίων τις 12 για πρώτη φορά. Η μελέτη ανακάλυψε ότι πολλοί από αυτούς τους γενετικούς παράγοντες εμπλέκονται επίσης στον σχηματισμό των θυλάκων των τριχών.

Ο καθηγητής Δερματολογίας Τζόναθαν Μπάρκερ, του βρετανικού ΕΣΥ, δήλωσε ότι η πρόοδος στη θεραπεία της ακμής είναι περιορισμένη τις τελευταίες δεκαετίες. «Οταν έχεις τη δυνατότητα να εντοπίσεις τη γενετική βάση μιας κατάστασης, μπορείς να αναπτύξεις πολύ αποτελεσματικότερες θεραπείες. Πρέπει να αρχίσουμε την αντιμετώπιση της ακμής νωρίτερα, ώστε να μην αποκτούν οι άνθρωποι σημάδια που επιμένουν ακόμη και όταν κοπάσει η έξαρση», συμπλήρωσε. Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να μοιάζουν τα σκευάσματα για την καταπολέμηση της ακμής; Στην παρούσα φάση τα πλέον συνηθισμένα φάρμακα είναι τα τοπικά και πόσιμα αντιβιοτικά, το αντισυλληπτικό χάπι και τα τοπικά ρετινοειδή, καθώς και το βενζοϊκό υπεροξείδιο για τους εφήβους. Παράλληλα, υπάρχει η ισοτρετινοΐνη, που θεωρείται ιδιαιτέρως αποτελεσματική αλλά φέρεται ότι μπορεί να προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες. Μελλοντικά οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να πολεμήσουν τις αιτίες του προβλήματος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή