Η οικονομική αποτίμηση της έρευνας που έκανε το γαλλικό περιοδικό Basket le Mag για τα έξοδα των 16 ομάδων στη φετινή Ευρωλίγκα, κατατάσσοντας στην 11η και στη 12η θέση τους δύο εκπροσώπους του ελληνικού πρωταθλήματος, Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ και Ολυμπιακό, καταδεικνύει ότι η αγωνιστική ανθεκτικότητα των συγκεκριμένων συλλόγων στη διοργάνωση και η επίμονη διεκδίκηση της πρόκρισης στα φάιναλ φορ βρίσκονται εκτός…ζυγαριάς με τα περιβόητα μπάτζετ. Η έρευνα δείχνει τους «αιώνιους» αντιπάλους στην ίδια θέση της οικονομικής κατάταξης στην Ευρωλίγκα, έχοντας συνολικά κόστος 15 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 10 αφορούν την υλοποίηση των συμβολαίων των παικτών και των προπονητών.
Οι οικονομικές προδιαγραφές των δύο ελληνικών ομάδων την τελευταία εξαετία για τον καταρτισμό των μπάτζετ τους είχαν δύο σοβαρά μειονεκτήματα συγκριτικά με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές ομάδες της διοργάνωσης. Πρώτον, ήταν και παραμένει η βαρύτατη κρίση της ελληνικής οικονομίας, που επηρέασε άμεσα τα φυσικά πρόσωπα των ιδιοκτητών της «ερυθρόλευκης» και της «πράσινης» ΚΑΕ, καθώς, πέραν της αντικειμενικής δυσκολίας να επενδύουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στις ομάδες τους, όπως συνέβαινε μέχρι και το 2013 (τελευταίος τίτλος του Ολυμπιακού), θα αποτελούσε και κοινωνική πρόκληση για τους δοκιμαζόμενους Ελληνες πολίτες.
Δεύτερον, η κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας στη σύναψη συμβολαίων έφερε τους διοικούντες και των δύο ομάδων σε μειονεκτική θέση, καθώς το 40% του φόρου που υπάρχει σε κάθε συμβόλαιο «συνέτριψε» κάθε θετική πρόθεση που υπήρχε, προκειμένου να γίνουν συμφωνίες με ξένους παίκτες από το πρώτο ράφι της αγοράς. Συμβόλαιο 1 εκατ. ευρώ, αν είναι κατατεθειμένο με όλο το ποσό αποδοχών του παίκτη στην εφορία και δεν υπάρχει ιδιωτικό συμφωνητικό, αποφέρει φόρο 400.000 ευρώ. Ποσό, δηλαδή, που μπορεί να διατεθεί για ένα ακόμα συμβόλαιο παίκτη αξιόλογης μεταγραφής, τουλάχιστον. Για παράδειγμα, στο δεύτερο εκ των τεσσάρων συμβολαίων που έχει υπογράψει ο Βασίλης Σπανούλης στον Ολυμπιακό και είχε τις υψηλότερες αποδοχές στην «ερυθρόλευκη» θητεία του, το ετήσιο συνολικό κόστος της ΚΑΕ ξεπέρασε τα 3 εκατ. ευρώ, καθώς ο φόρος καταβλήθηκε, σχεδόν εξ ολοκλήρου, από την ομάδα. Την ίδια περίοδο, η ΤΣΣΚΑ και η Μπαρτσελόνα είχαν τη δυνατότητα και το περιθώριο των μπάτζετ τους για να δελεάσουν τον αρχηγό του Ολυμπιακού με προτάσεις 3 και 3,5 εκατ. ευρώ για ετήσιες καθαρές αποδοχές. Ο Σπανούλης παίζει ακόμα στον Ολυμπιακό, ο Διαμαντίδης τελείωσε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό και αυτό το κοινό στοιχείο των δύο Ελλήνων παικτών που συγκαταλέγονται στην πεντάδα των κορυφαίων της Ευρωλίγκας αποδεικνύει γιατί οι δύο ελληνικές ομάδες παραμένουν ανταγωνιστικές, προσπαθώντας κάθε χρόνο να διατηρούν ελληνικό «κορμό» παικτών και να τον ανανεώνουν. Αυτό είναι και το μοναδικό αντίδοτο.
Το βάρος στους ιδιοκτήτες
Η Ευρωλίγκα, παρά την πολυδιαφημισμένη επικοινωνιακά «εκτόξευση» των κερδών της, ως διοργάνωση, πριν από τρία χρόνια και όταν κινδύνεψε να φύγουν οι ομάδες για το υπό δημιουργία Τσάμπιονς Λιγκ της FIBA, καλύπτει, μόλις, το 40% των μπάτζετ. Τα μεγαλύτερα ποσοστά στα έξοδα καλύπτονται από τους ιδιοκτήτες και τους χορηγούς των ομάδων, χωρίς να υπάρχει ουδεμία «αχτίδα» πρόβλεψης ότι κάποτε θα γίνει, τουλάχιστον, ισολογισμός εξόδων – εσόδων, αν όχι και μικρή κερδοφορία, όπως συμβαίνει στο ποδοσφαιρικό Τσάμπιονς Λιγκ.