Με μια αιφνιδιαστική αναδίπλωση του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, συνεχίστηκε χθες το σίριαλ γύρω από τις αλλαγές στον Κανονισμό της Βουλής, ούτως ώστε να δοθεί η δυνατότητα στα κόμματα που έπεσαν κάτω από το όριο των 5 βουλευτών να εξακολουθήσουν να έχουν τουλάχιστον κάποια από τα προνόμια των αρχηγών Κοινοβουλευτικών Ομάδων.
Ο πρωθυπουργός το πρωί της Δευτέρας κοινοποίησε στα ΜΜΕ την επιστολή του προς τον κ. Βούτση –ενδεικτικό πως ήθελε να πάρει δημόσια αποστάσεις– δηλώνοντας ότι «με έκπληξή του» είδε μια πρωτοβουλία που στηρίχθηκε στη «δημοκρατική ευαισθησία» να γίνεται αντικείμενο «απίστευτης επιθετικότητας» τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από μερίδα ΜΜΕ «και να φτάνουν μάλιστα στο σημείο ορισμένοι να επιχειρηματολογούν και να παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό ως δήθεν εκβιαζόμενο». Δεδομένου, συνεχίζει η επιστολή, πως «δεν επιθυμώ να επιτρέψω σε κανέναν να αξιοποιεί τη δημοκρατική μου ευαισθησία για να με συκοφαντεί, σας ζήτω να μην αναλάβετε καμία πρωτοβουλία για αλλαγή του ισχύοντος Κανονισμού, ούτε κατά ένα σημείο στίξης».
Στο τέλος, πάντως, της επιστολής ο κ. Τσίπρας, πετώντας από πάνω του οποιαδήποτε περίπτωση να χρεωθεί μελλοντικές ρυθμίσεις –οι οποίες κάθε άλλο παρά μπορούν να αποκλειστούν–, καταλήγει με τη φράση πως «για οποιαδήποτε αμφισημία του ισχύοντος Κανονισμού σάς παρακαλώ όπως προστρέξετε στη γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής». Με την παρέμβαση Τσίπρα το ερώτημα που γεννάται είναι ποια ήταν τα πολιτικά κίνητρα για τον πρωθυπουργό ώστε να προχωρήσει σε αυτή τη στροφή.
Πολλές είναι οι παράμετροι που οδήγησαν στη «στροφή» αυτή, αλλά βασικότερη όλων το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έκρινε πως, όπως εξελίσσονταν πλέον τα πράγματα, θα χρεωνόταν ο ίδιος προσωπικά πως «σύρεται» πίσω από τις απειλές του κ. Καμμένου, προχωρώντας ακόμα και σε μια θεσμική μεταβολή για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του τέως εταίρου του. Η ζημιά που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο σε επίπεδο συμβολισμού κρίθηκε πως θα ήταν πολλαπλάσια από τη ζημιά που προκαλούν –ήδη– οι βολές του Πάνου Καμμένου. Παράλληλα, στην Ηρώδου Αττικού έκριναν πως ο κ. Καμμένος υπερέβη τα εσκαμμένα. Η εξέλιξη των γεγονότων δείχνει τα εξής: στις 31 Ιανουαρίου ο κ. Καμμένος απειλούσε την κυβέρνηση πως «δεν θα κάνει παρέλαση». Μία ημέρα μετά –1η Φεβρουαρίου– ο κ. Τζανακόπουλος, κάνοντας «ένα βήμα πίσω», προανήγγειλε την πρόθεση της κυβέρνησης για αλλαγή στον Κανονισμό. Ο κ. Καμμένος όμως δεν έδειξε και πάλι διάθεση να ρίξει τους τόνους, προχωρώντας δημοσίως σε πολύ επιθετική ανάρτηση στο Τwitter, εναντίον του ίδιου του πρωθυπουργού: «Οι ΑΝΕΛ δεν θέλουμε χάρη από κανένα, θέλουμε εφαρμογή της κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Δεν δέχομαι δε ιδιαίτερα απειλές κατά της οικογένειάς μου. Πάρε και τα προνόμια και κράτα τους αστυνομικούς. Εκτός από “Ρουβίκωνες” υπάρχουν και Ελληνες, Αλέξη». Κομματικές πηγές σχολίαζαν την ανάρτηση Καμμένου ως «την ευκαιρία που πέταξε στα σκουπίδια», συμπληρώνοντας πως η δεδομένη διάθεση του Μαξίμου να μην έρθει σε ρήξη με τον κ. Καμμένο δεν είχε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Παράλληλα, οι αλλεπάλληλες επιθέσεις του κ. Καμμένου δημιούργησαν κακό κλίμα στη βάση του κόμματος, που δεν μπορούσε να μη ληφθεί υπ’ όψιν από τον πρωθυπουργό. Η εσωκομματική πίεση –πηγές του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν «ώς εδώ και μη παρέκει»– είναι σίγουρο πως επηρέασε τον πρωθυπουργό στην απόφασή του να αποκοπεί πλήρως από οποιαδήποτε εξέλιξη γύρω από το θέμα της αλλαγής του Κανονισμού. Ενδεικτική η αναφορά του κ. Σάκη Παπαδόπουλου, βουλευτή Τρικάλων, ο οποίος σημείωσε (Παραπολιτικά FΜ) πως οι όποιες αλλαγές πρέπει να είναι προϊόν συναινέσεων, διαφορετικά «οι μονομερείς ενέργειες θα εκληφθούν ως συναλλαγή».
Τέλος, παρά το γεγονός ότι οι αλλαγές είχαν κεντρική στόχευση την καθησύχαση του κ. Καμμένου, είχαν και έναν πολιτικό στόχο: να αντικρούσουν τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης περί «διάλυσης» των μικρών κομμάτων. «Ο στόχος αυτός επετεύχθη», λένε πηγές, καθώς «κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει πως δεν προσπαθήσαμε».