Με ποιον θα συνεργαστεί το ΚΙΝΑΛ μετά τις εκλογές; Το ερώτημα εξακολουθεί να πλανάται επιτακτικά πάνω από τη Χαριλάου Τρικούπη, με τα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος να επιχειρούν να περάσουν μέσα από τις συμπληγάδες του δικομματισμού όσο το δυνατόν πιο αλώβητα. Εξ ου και η πάγια επί της αρχής απάντηση, περί αυτόνομης πορείας μέχρι τις εκλογές, που λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία ακόμα και για φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Πράγματι στο ΚΙΝΑΛ, με την Κουμουνδούρου να παλινδρομεί μεταξύ κεντροαριστερού μετώπου και αριστερής ταυτότητας, βλέπουν μια χρυσή ευκαιρία να επιχειρήσουν «επανακατάληψη» του κεντροαριστερού χώρου. Το είπαν χθες, ευθέως, δίνοντας στη δημοσιότητα «προγραμματικό κείμενο» που μεταξύ άλλων τονίζει το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος. «Κινούμαστε στον χώρο της Κεντροαριστεράς και έχουμε συγκεκριμένη προγραμματική πρόταση για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας», υπογραμμίζεται. Η παραπάνω αυτονόητη τοποθέτηση για τις ιστορικές καταβολές ενός κόμματος που ενσωματώνει το ΠΑΣΟΚ δεν απαντά όμως στο κρίσιμο ερώτημα των συνεργασιών.
Στην ίδια ανακοίνωση το ΚΙΝΑΛ, θέλοντας να αναχαιτίσει τη συζήτηση που θεωρείται, όπως λένε κομματικά στελέχη, πως «του κάνει κακό», απαντά με έμμεσο τρόπο, αφήνοντας ανοικτό παράθυρο συμμετοχής του σε μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. Δεν το λέει ευθέως, αλλά το περιγράφει. Το χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Είναι φανερό ότι στην περίπτωση της μη αυτοδύναμης πλειοψηφίας, μια τέτοια εξέλιξη (σ.σ.: μια κυβέρνηση ευρύτερης κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης) δεν είναι δυνατή παρά μόνο αν πάρουμε εμείς στα χέρια μας διερευνητική εντολή. Θα προτείνουμε με απόλυτη συναίσθηση ευθύνης προγραμματική συμφωνία με βάση το σχέδιο «Ελλάδα». Μόνο έτσι έχει νόημα η δική μας συμμετοχή. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους».
Το παραπάνω σενάριο όμως, το οποίο έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη μη επίτευξη αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, οδηγεί μαθηματικά σε επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική, καθώς αποκλείεται τα δύο μεγάλα κόμματα να βρουν κοινό τόπο. Το ενδεχόμενο δεύτερων εκλογών, με απλή αναλογική, το έθεσε προσφάτως και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του κόμματος Ν. Παπανδρέου. Οσον αφορά πάντως την είσοδο ή όχι του ΚΙΝΑΛ στην επόμενη κυβέρνηση, υπάρχουν δύο διαφορετικές τάσεις: η πρώτη λέει πως η μη συμμετοχή θα λειτουργήσει ευεργετικά, καθώς η αντιπολίτευση πάντα λαμβάνει ποσοστό από τη φθορά της κυβέρνησης, ενώ η δεύτερη αναφέρει πως η εμπλοκή στη διακυβέρνηση λειτουργεί πολλαπλασιαστικά για μια μερίδα κόσμου που αρέσκεται στην ώσμωση με την εξουσία.
Πλην όλων των παραπάνω, κάποιοι τρίτοι παρατηρητές βλέπουν, πίσω από τη στάση του ΚΙΝΑΛ να μην παίρνει ευθέως θέση για το μετεκλογικό τοπίο, μια στρατηγική απορρόφησης εσωτερικών αντιφάσεων, τις οποίες επιθυμεί να αντιμετωπίσει σε δεύτερο χρόνο και αφού έχει δει την τελική κατάταξη στις εκλογές.
Ενδεικτικό πάντως των διαφορετικών προσεγγίσεων είναι πως, σε αντιδιαστολή με όσα έχει υποστηρίξει κατά καιρούς ο Γ. Παπανδρέου, αφήνοντας ανοικτό παράθυρο συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε πρόσφατα πως «η εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ είναι βαθιά αντιΣΥΡΙΖΑ».
