Και τώρα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχα. Εγινε η αναδιάρθρωση, από την επόμενη περίοδο η πρώτη κατηγορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου με δεκατέσσερις ομάδες και οι υπόλοιπες, όπως ακριβώς τις ήθελε η κυβέρνηση. Και φυσικά οι βασικοί αιμοδότες του, τα κανάλια που δείχνουν τους αγώνες.
Αντε να πούμε πως μέχρι εδώ καλά. Σίγουρα, οι δεκαέξι ομάδες ήταν πολλές, αφού κάθε χρόνο σχεδόν μία ή δύο δεν έβγαζε οικονομικά τη χρονιά και υποβιβαζόταν. Φέτος κινδυνεύει ο ιστορικός Πανιώνιος. Η σκέψη πως με λιγότερες ομάδες θα είναι ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, έχει μία βάση. Ομως, μήπως όλος ο σχεδιασμός θα πρέπει να είχε μέσα και τις απόψεις των πρωταγωνιστών; Ρωτήθηκαν παίκτες και προπονητές;
Υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό, που δείχνει το κατά πόσον στη χώρα μας, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στο πόδι και τις περισσότερες φορές απλά για να πουν οι κυβερνώντες πως κάτι έκαναν. Κι αυτό είναι πως με λιγότερες ομάδες, είναι και λιγότεροι αγώνες. Κάτι στο οποίο δεν συμφωνούν τα κανάλια. Οπότε τι γίνεται;
Υπάρχει μία πρόταση είπε ο υφυπουργός Αθλητισμού. Δεν την κοινοποίησε. Μάλλον θα περιμένει να το κάνει στο τέλος της επόμενης περιόδου, όπως ακριβώς έγινε με την οριστικοποίηση της αναδιάρθρωσης. Τρεις – τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος, θα μας την πει. Θα το παρουσιάσει ως έκπληξη…
Σίγουρα με λιγότερες ομάδες μπορεί να δούμε περισσότερα αμφίρροπα παιχνίδια. Ομως δεν είναι αυτή η λύση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Η αναξιοκρατία, οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις των αθλητικών και όχι μόνο δικαστικών λειτουργών, η πολιτικοποίηση των ενώσεων και ομοσπονδιών και η οπαδοποίηση των παραγόντων τους δεν θα εκλείψουν με την αναδιάρθρωση.