Τι απέγινε η Τρέισι Τσάπμαν; Ηταν μόλις 24 χρονών όταν εμφανίστηκε στη θρυλική συναυλία για τα 70ά γενέθλια του Νέλσον Μαντέλα το 1988. Τα μηνύματα που μετέφερε η φωνή της ήταν δυναμικά, παθιασμένα, ξεκάθαρα. H γυναίκα που θύμιζε περισσότερο άνδρα έγινε σταρ μέσα σε μία νύχτα. Ποιος θυμάται σήμερα το κορίτσι που μιλούσε για επανάσταση;
Το κορίτσι αυτό ωρίμασε, είναι 38 χρονών, μάκρυνε τα ατίθασα μαλλιά του και τους τελευταίους μήνες «επαναστατεί» μόνο για τον τελευταίο της δίσκο. Στις 28 Οκτωβρίου θα μάθετε τι ετοιμάζει με το «Let it rain», ενώ στις 14 του μηνός θα κυκλοφορήσει το σινγκλ «You’re the one». Δεν θα πούμε ότι επιστρέφει γιατί δεν έφυγε ποτέ. Μπορεί να την έχουμε συνδέσει με τη δεκαετία του ’80 και τραγούδια διαμαρτυρίας, όμως την τελευταία δεκαετία περιοδεύει διαρκώς, έχει βγάλει τέσσερα άλμπουμ, εξακολουθεί να συνδέει το όνομά της με φιλανθρωπίες.
Πριν από 14 χρόνια όλοι γνώριζαν την τραγουδίστρια που έκανε την ευαισθησία τραγούδι. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η Τρέισι Τσάπμαν ήταν παντού. Την είχαμε δει και στο Ολυμπιακό Στάδιο να ερμηνεύει ζωντανά το «Fast car», «Behind the wall», «For my lover» από το πρώτο της άλμπουμ. Ακολούθησε το «Crossroads», το οποίο, κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά το ντεμπούτο της και αν και πήγε καλά εισπρακτικά δεν είχε το αντίκτυπο που είχε το πρώτο.
Το τάιμινγκ καθορίζει τελικά την επιτυχία και τη διάρκεια κάθε καλλιτέχνη. H Τρέισι Τσάπμαν εμφανίστηκε σε μια έντονα πολιτικοποιημένη περίοδο για την ποπ μουσική. Αρκεί να θυμηθούμε το Live Aid, τη Διεθνή Αμνηστία, τον Μπομπ Γκέλντοφ, τον Μπρους Σπρίνγκστιν, τον Στινγκ… Πριν από τρία χρόνια είχε πει: «Σαν καλλιτέχνης είναι σημαντικό να χρησιμοποιείς τη μουσική σου για να εκφράσεις αυτό που σε βασανίζει. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε όλοι. Δεν νιώθω ότι έχω μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από τους άλλους επειδή είμαι μουσικός. Είμαι συνθέτις και στιχουργός, δεν είμαι ακτιβίστρια».
Αν άλλαξε κάτι στο νέο της άλμπουμ αυτό είναι οι στίχοι. O πολιτικός λόγος έδωσε τη σκυτάλη στον διαλογισμό. Υπάρχουν ολοκαίνουργια τραγούδια όπως το «Broken», «Happy» και «Goodbye», τα οποία, περιγράφουν «την αναζήτηση για ένα νέο πνεύμα». Στις συναυλίες της σπανίως θα την ακούσετε να επικοινωνεί με το κοινό της. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτα να πω σε τόσους αγνώστους που να μην μοιάζει ψεύτικο». Απεχθάνεται τις συνεντεύξεις. Για χρόνια δεν μιλούσε σε κανέναν. H πιο πρόσφατη κατάθεση ψυχής ήταν στην εφημερίδα «Γκάρντιαν». «Προτεραιότητα για μένα αποτελεί η μουσική. Αυτό είναι που απολαμβάνω να κάνω στη ζωή μου και όχι να σπαταλώ τον χρόνο μου μιλώντας γι’ αυτήν».