O Κώστας Μουσούρης και το θέατρό του στην πλατεία Καρύτση, ήταν ένας από τους ελάχιστους «θεσμούς» στο ελληνικό θέατρο κατά την μεταπολεμική περίοδο. Μπορεί να μην είχαν τη «δωρεά» του Καρόλου Κουν και του Θεάτρου Τέχνης, ούτε το μέγεθος και τις δυνάμεις του Εθνικού Θεάτρου, αλλά για το ελληνικό θέατρο ήταν επίσης «θεσμός» όπως και τα δύο εκείνα θέατρα: Μια σταθερή πόρτα, ανοιχτή σε κάθε καιρό, με επιλεγμένο προσεκτικά ρεπερτόριο, με ακόμα πιο προσεκτικά επιλεγμένο θίασο και με αποτέλεσμα πάντα μια παράσταση ενός επιπέδου και πάνω. Σπουδαίο κατόρθωμα. Εδώ ακόμη και σήμερα είναι πολύ δύσκολο να επιτύχει ένα θέατρο κάτι τέτοιο, έστω και για πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα. Πόσο μάλλον σε εποχές δύσκολες για τη χώρα ολόκληρη και ειδικά για το θέατρο. O Κώστας Μουσούρης και το θέατρό του στάθηκαν αδιάλειπτα στο μετερίζι επί σαράντα τόσα χρόνια. O ίδιος έζησε πολύ περισσότερα χρόνια μέσα στο θέατρο – κάπου 60. Μια ολόκληρη ζωή.
Και όμως δεν έχουν γραφτεί όσα αξίζει ούτε άλλα από τα «δέοντα» έχουν γίνει για τον σημαντικό αυτό θεατράνθρωπο, που εκτός των φροντισμένων παραστάσεων που πρόσφερε επί τόσα χρόνια και των συγγραφέων και έργων που γνώρισε στο ελληνικό κοινό, προστάτεψε και καθοδήγησε τα πρώτα βήματα πολλών πρωταγωνιστριών μας, μεταξύ των οποίων οι Μαίρη Αρώνη, Βάσω Μανωλίδου, Ελλη Λαμπέτη, Ελένη Χατζηαργύρη, Αντιγόνη Βαλάκου, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Μαργαρίτα Λαμπρινού, Τζένη Ρουσέα, Μπέτη Αρβανίτη κ. ά. Από τη σκηνή του Μουσούρη άλλωστε πέρασαν και πολλοί πρωταγωνιστές του θεάτρου μας – Χορν, Παπάς, Μακρής, Νέζερ, Τζόγιας, Ξενίδης, Μιχαλακόπουλος κ.ά.
Αυτό το πραγματικό, όχι απλώς φραστικό, κενό έρχεται να καλύψει ένας τόμος 210 σελίδων αφιερωμένος στον μεγάλο αυτόν εργάτη του θεάτρου: «Κώστας Μουσούρης – πάθος θεάτρου» είναι ο τίτλος του (Καστανιώτης) και είναι φροντισμένος και σε μεγάλο ποσοστό γραμμένος από τον Μίλτο A. Λιδωρίκη. Αλλά περιέχει και ενδιαφέροντα κείμενα του ίδιου του Μουσούρη, καθώς και κείμενα προσωπικοτήτων για εκείνον.
Στον πρόλογο του τόμου ο κ. Λιδωρίκης σημειώνει ότι ο Μουσούρης προετοίμαζε μια έκδοση για τα 40 χρόνια του θεάτρου του και για την πορεία του στο θέατρο από το 1918, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος. Κατέχοντας κείμενα, κριτικές, φωτογραφίες, προγράμματα παραστάσεων κ.τ.λ. που είχαν συγκεντρωθεί για την έκδοση εκείνη, για την οποία είχε συνεργαστεί με τον Μουσούρη, αποφάσισε να τα εκδώσει τώρα, έστω και με καθυστέρηση 25 χρόνων από το θάνατό του.
Στον τόμο αυτόν, που φυσικά είναι κοσμημένος με πολλές φωτογραφίες από τη ζωή και την καλλιτεχνική πορεία του K. Μουσούρη και του θεάτρου του, διακρίναμε τέσσερα κύρια μέρη:
Το A’ μέρος έγραψε ο ίδιος ο επιμελητής του τόμου M. A. Λιδωρίκης και αναφέρεται λεπτομερώς στη ζωή και κυρίως στο έργο του θεατρανθρώπου Μουσούρη (περί τις 90 σελίδες).
Ακολούθως, B’ μέρος, παρατίθενται πίνακας με τα ονόματα των ηθοποιών που έπαιξαν με τον Μουσούρη καθώς και χρησιμότατος χρονολογικός κατάλογος των έργων που ανέβασε το θέατρο Μουσούρη από το 1934 ώς το 1975, οπότε και τερματίζεται για λόγους υγείας η δράση του εμψυχωτή του.
Στο Γ’ μέρος έχουμε κείμενα του ίδιου του K. Μουσούρη για το θέατρο, τα οποία είχαν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορα έντυπα (περίπου 45 σελίδες). Ακολουθεί, ως ιντερμέδιο θα λέγαμε, η δημοσίευση τριών ποιημάτων του Μουσούρη.
Τέλος, στην Δ’ ενότητα (περί τις 35 σελίδες) δημοσιεύονται κείμενα γνωστών προσωπικοτήτων για τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη Μουσούρη. Στις προσωπικότητες αυτές είχε αποταθεί ο ίδιος ο Μουσούρης ζητώντας τους να γράψουν ειδικά για την έκδοση που ετοίμαζε. Ελαβε κείμενα από 22 διακεκριμένους, τα οποία όμως μόλις τώρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας: Μινωτής, Παλλάντιος, Παπανούτσος, I. M. Παναγιωτόπουλος, Σολομός, K. Τσάτσος, Γιώργος Τζαβέλλας, Διονύσης Ρώμας, Π. Κανελλόπουλος, Π. Ενεπεκίδης, I. N. Θεοδωρακόπουλος, N. K. Λούρος, Κωστής Μπαστιάς και αρκετοί άλλοι είναι αυτοί που μαρτυρούν για τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη Κώστα Μουσούρη.