Με… αγγαρεία μοιάζει η φετινή πορεία της AEK στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. H «Ενωση» σε… πεντέμισι παιχνίδια (εξαίρεση το β΄ ημίχρονο της πρεμιέρας με τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια), δεν κατάφερε να βρει την αγωνιστική της ταυτότητα και να μπει στο πνεύμα και στο κλίμα της διοργάνωσης.
Η «ντριμ τιμ», όπως την αποκάλεσαν στην αρχή της σεζόν, κατάφερε να καταρρίψει όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Συμπλήρωσε 18 παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς νίκη. Ηταν η χειρότερη, βάσει της βαθμολογίας, ομάδα του θεσμού (2 β. σε 6 αγώνες). Ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της με τη χειρότερη επίθεση και από τις 32 ομάδες, πετυχαίνοντας μόλις ένα γκολ (Τσιάρτας). Εκανε αρνητικό ρεκόρ εισιτηρίων στην ιστορία της διοργάνωσης (1.205 εισιτήρια με τη Μονακό).
Και εάν η στατιστική λέει τη… μισή αλήθεια, τότε τα αποτελέσματα και οι επιλογές της διοίκησης λένε την… άλλη μισή. Το τέλος του ευρωπαϊκού ταξιδιού δείχνει πως η ομάδα μπορούσε να φέρει θετικά αποτελέσματα. Εάν έπαιζε στην έδρα της, στη N. Φιλαδέλφεια. H AEK μπορεί να βρίσκει λύση στο θέμα του γηπέδου, με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί την Τετάρτη, αλλά οι ευθύνες των διοικούντων είναι τεράστιες. Το «Νίκος Γκούμας» ήταν το σπίτι των παικτών. Το κρυφό τους όπλο απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.
Η AEK έδωσε (και σωστά) μεγάλη βαρύτητα στην πρόκριση στους ομίλους. Το «μπόνους» της UEFA ήταν επιτακτική ανάγκη να μπει στα άδεια, τότε, ταμεία της ομάδας. H ομάδα, λοιπόν, έφθασε σε ικανοποιητικό επίπεδο φορμαρίσματος το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου, κατάφερε να αποκλείσει τη Γκρασχόπερς και να σωθεί! O στόχος είχε επιτευχθεί!
Από ‘κει και πέρα επήλθε μια περίεργη ηρεμία και χαλάρωση σε πολλά πράγματα. Ακόμη και στα ξενοδοχεία όπου κατέλυε η ομάδα. Κανένας δεν έδειξε να δίνει την πρέπουσα σημασία στη μεγάλη γιορτή του Τσάμπιονς Λιγκ. H πολυπόθητη νίκη στη διοργάνωση μπορεί να περιμένει. Τουλάχιστον μέχρι του χρόνου, αφού έχουμε ακόμη δικαίωμα για τρεις εκπροσώπους…