H ιταμή συμπεριφορά του σοσιαλδημοκράτη Γερμανού κομισάριου της E.E. Γκίντερ Φερχόιγκεν απέναντι στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αφενός αποτύπωσε το μέγεθος των ξένων πιέσεων προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση των Ελληνοκυπρίων και να υποταχθούν στο απαράδεκτο αμερικανοβρετανικό Σχέδιο Ανάν και αφετέρου πρόβαλε μια εικόνα της E.E. ρεαλιστική μεν, κάθε άλλο παρά ελκυστική δε, αφού την εμφανίζει να πιέζει με ανάρμοστο τρόπο τις μικρές χώρες.
Πολύ θα επιθυμούσαμε να διαπιστώναμε αν ο κ. Φερχόιγκεν έχει το θάρρος ή το θράσος να απευθυνθεί, π.χ., στον Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ και να του πει «Ζητώ, λοιπόν, εδώ και τώρα να τηρήσει τη δική του υποχρέωση» ή «Ζητώ και απαιτώ να τηρηθούν στην πατρίδα του οι αρχές της ελευθερίας πληροφόρησης και της ελεύθερης διατύπωσης των γνωμών των διαφόρων συμβαλλομένων μερών», όπως έκανε απευθυνόμενος στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Θα διασκεδάζαμε πολύ με την απάντηση που θα έπαιρνε ο διορισμένος Γερμανός αξιωματούχος της E.E., του οποίου η θητεία λήγει το καλοκαίρι.
Το ζήτημα όμως δεν περιορίζεται στη στάση του Γκίντερ Φερχόιγκεν. Συστηματική πίεση άσκησε εναντίον της Κύπρου και ο Χαβιέ Σολάνα, ο ύπατος εκπρόσωπος της E.E. για την εξωτερική και την αμυντική πολιτική, προσπαθώντας να φοβίσει τους Ελληνοκύπριους για τις συνέπειες του «όχι».
Υπέρ του «ναι» τάχθηκε σύσσωμο και το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο πρόεδρός του Πατ Κοξ υπερέβη τα όρια, όταν διαπίστωσε εμβριθώς ότι δήθεν όχι μόνο «στην Κύπρο δεν έγινε ισορροπημένη παρουσίαση του Σχεδίου Ανάν», αλλά επιπλέον, πως «κάποιες εκπομπές χαλιναγωγούνται και ελέγχονται» και επομένως «αυτή δεν είναι εικόνα χώρας που κανονικά θα έπρεπε να τηρεί τα κριτήρια της Κοπεγχάγης»!
Υποκρισία
Εχουμε να κάνουμε με το άκρον άωτον της πολιτικής υποκρισίας: Οι προαναφερθέντες μεγαλοσχήμονες αξιωματούχοι της E.E. αποσιωπούν την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή επί τριάντα χρόνια του 37% της κυπριακής επικράτειας, ετοιμάζονται να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την ένταξη στην E.E. μιας χώρας με τις φυλακές γεμάτες από πολιτικούς κρατούμενους, ακόμη και βουλευτές, και όμως λίγο απέχουν από το να καταγγείλουν την Κύπρο για… ανελευθερία(!) επειδή δεν έτρεξαν όλα τα κανάλια να προσφέρουν βήμα στον Φερχόιγκεν να απευθύνει, δίκην αποικιακού κυβερνήτη, διάγγελμα υπέρ του Σχεδίου Ανάν!
Λίγο περισσότερος σεβασμός -έστω και υποκριτικός- απέναντι στους «ιθαγενείς» Κυπρίους δεν θα έβλαπτε…
Οπως δεν θα έβλαπτε καθόλου, αν συγκρατούσαν την παρεμβατική τους διάθεση υπέρ του Σχεδίου Ανάν και διάφοροι άλλοι σημαντικοί ή ασήμαντοι παράγοντες, όπως π.χ. ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Γ.Γ. του Συμβουλίου της Ευρώπης Βάλτερ Σβίμερ, ο οποίος έκρινε σκόπιμο να απευθύνει ανοικτή επιστολή στις 21 Απριλίου, απειλώντας τους Κυπρίους με «βαριές συνέπειες που θα επακολουθήσουν σχεδόν αυτομάτως, αν δεν αξιοποιηθεί η μοναδική ευκαιρία του δημοψηφίσματος» και προσθέτοντας: «H Ευρώπη και όλη η διεθνής κοινότητα δεν θα κατανοήσουν γιατί σπαταλήθηκε αυτή η ευκαιρία… H ένταξη στην E.E. δεν θα αποτελέσει αποκατάσταση της ζημιάς. Με το πέρασμα των χρόνων θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να βρεθεί άλλη λύση».
Περιττεύει η εκτενής αναφορά στον κατακλυσμό τηλεφωνημάτων του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ προς τους ηγέτες των κυπριακών πολιτικών κομμάτων για να πιεσθούν υπέρ του «ναι», πράγμα που οδήγησε να καταστεί συνομιλητής της πλανητικής υπερδύναμης μέχρι και ο συμπαθέστατος, μοναδικός βουλευτής των Κυπρίων οικολόγων κ. Περδίκης!
Ούτε λόγος, δε, για τον… παγκόσμιο πλέον ρόλο του ΑΚΕΛ, αφού οι προτάσεις του συζητούνται πλέον πάραυτα στο Συμβούλιο Ασφαλείας(!) και προκαλούν συγκρούσεις, ακόμη και με τη χρήση βέτο, των ηγετικών δυνάμεων του κόσμου τούτου.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δεν είναι γνωστό, ως εκ τούτου, αν οι Κύπριοι υπέκυψαν στις αφόρητες εξωτερικές πιέσεις ή αν, σαν τους κατοίκους του ανυπότακτου γαλατικού χωριού του Αστερίξ, έστειλαν σε όλους τους λαούς του κόσμου ένα μήνυμα θάρρους και αξιοπρέπειας, ψηφίζοντας «όχι».
Αντικείμενο αυτού του άρθρου όμως δεν είναι η τελική απόφαση των Ελληνοκυπρίων. Είναι οι πιεστικές παρεμβάσεις του ξένου παράγοντα που με απροκάλυπτο τρόπο έθεσε σε κίνηση όλους τους μηχανισμούς που είχε στη διάθεσή του προκειμένου να επιβάλει σε ένα λαό ένα σχέδιο, το οποίο εμφανώς απέρριπτε.
Είναι αδύνατον να θυμηθούμε ανάλογη κινητοποίηση εκπροσώπων όλων αυτών των παραγόντων (ΗΠΑ, E.E., OHE, μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ.) προς την κατεύθυνση του πειθαναγκασμού ενός λαού να πει «ναι» σε ένα δημοψήφισμα.
Η χειρότερη απόδειξη δε της αλαζονικής περιφρόνησης της θέλησης των Ελληνοκυπρίων είναι ότι, αφ’ ης στιγμής διαπιστώθηκε η αντίθεσή του στο Σχέδιο Ανάν, δεν καταβλήθηκε καμιά απολύτως προσπάθεια αλλαγής του προς την κατεύθυνση ικανοποίησης μέρους των ελληνοκυπριακών αιτημάτων. Επιχειρήθηκε μόνον ο εκβιαστικός εξαναγκασμός τους να το ψηφίσουν όπως ήταν.
Στο πλαίσιο αυτό, η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει είναι η εν εξελίξει επιχείρηση του Λονδίνου να «τιμωρήσει» τους Ελληνοκυπρίους στην περίπτωση που τάσσονταν υπέρ του «όχι» προωθώντας ένα «Σχέδιο Κανονισμού» για την αναβάθμιση της τουρκοκυπριακής κοινότητας -πράγμα στο οποίο δεν έχουν φυσικά αντίρρηση η Αθήνα και η Λευκωσία- αλλά με διατάξεις… υπονομευτικές για την Κυπριακή Δημοκρατία!
Εδώ δεν χρειάζονται δισταγμοί. H στάση της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να είναι αταλάντευτη, αν τελικά επιχειρηθεί να περάσει αύριο αυτό το «Σχέδιο Κανονισμού», στην έκτακτη συνεδρίαση των μονίμων αντιπροσώπων και στο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών:
Η Αθήνα πρέπει να προβάλει βέτο σε οποιαδήποτε πρόβλεψη ή ύπουλη διατύπωση που θα άφηνε υπόνοια έμμεσης αναγνώρισης των κατεχομένων εδαφών ως οντότητας αυτόνομης σε σχέση με την Κυπριακή Δημοκρατία. Στο θέμα αυτό δεν υφίσταται κανένα περιθώριο, όχι μόνο συμβιβασμού, αλλά ούτε καν συζήτησης.
Ούτως ή άλλως, οι σχέσεις Κύπρου – E.E. έχουν μπει πλέον σε εντελώς άλλη βάση.
Μυστική συμφωνία;
Πέρα από αυτά, οι δηλώσεις του «πρωτοπαλίκαρου» αυτού του «διπλωματικού γουέστερν» Γκίντερ Φερχόιγκεν εναντίον του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έθεσαν επί τάπητος ένα όντως εκρηκτικό πολιτικό θέμα μείζονος σημασίας.
«Οταν το 1999 εμείς διαμορφώσαμε και αλλάξαμε τη στρατηγική μας έναντι της Κύπρου και ύστερα από αίτηση και πίεση της ελληνοκυπριακής κυβέρνησης (σ.σ.: προσέξτε την αποφυγή χρήσης του όρου κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας) είπαμε ότι η λύση του κυπριακού προβλήματος δεν θα αποτελέσει προϋπόθεση για να μπει η Κύπρος στην E.E., αυτό έγινε μέσα σε ένα πλαίσιο αποδοχής και κοινής κατανόησης του γεγονότος ότι εμείς θα κάναμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μπει η Κύπρος στην Κοινότητα και ταυτόχρονα η Δημοκρατία της Κύπρου θα έκανε ό,τι περνούσε από το δικό της χέρι για να λύσει το πρόβλημα της διχοτόμησης και ότι δεν θα ήταν οι Ελληνες εκείνοι που θα δημιουργούσαν προβλήματα, στην περίπτωση που θα φτάναμε σε μια λύση του προβλήματος. Είχα πάρα πολλές συζητήσεις με τον κ. Κληρίδη, αλλά και με τον κ. Παπαδόπουλο, προς αυτήν την κατεύθυνση. Είχαμε μια σαφέστατη συμφωνία. Εμείς θα οργανώσουμε την προσχώρηση της Κύπρου και εσείς θα οργανώσετε τη λύση και τη διευθέτηση του προβλήματος. Δεν θα ήσασταν εσείς το πρόβλημα», δήλωσε μεταξύ άλλων στο Ευρωκοινοβούλιο την Τετάρτη ο Γκίντερ Φερχόιγκεν.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Ποιος υπέγραψε ή έκανε προφορικά τη «σαφέστατη συμφωνία» με τον Φερχόιγκεν; Το 1999, πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο K. Σημίτης, υπουργός Εξωτερικών ο Γ. Παπανδρέου και πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Γλ. Κληρίδης.
Λέει αλήθεια ή ψέματα ο Φερχόιγκεν; Υπάρχει ή όχι μυστική συμφωνία, εντελώς αντίθετη στο περιεχόμενο από όσα αναφέρονται επίσημα στην απόφαση της συνόδου κορυφής της E.E. στο Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο του 1999, όπου υποτίθεται ότι αποσυνδέθηκε οριστικά η ένταξη της Κύπρου στην E.E. από την προϋπόθεση λύσης του Κυπριακού;
Εν ολίγοις, εξαπάτησαν τους λαούς της Ελλάδας και της Κύπρου οι κ. K. Σημίτης, Γ. Παπανδρέου και Γλ. Κληρίδης;
Ο Φερχόιγκεν, με τους ισχυρισμούς του, υπονοεί πως ναι, οι προαναφερθέντες ηγέτες μάς απέκρυψαν την αλήθεια και μας είπαν τα εντελώς αντίθετα από αυτά που είχαν συμφωνήσει.
Υπό το φως των ισχυρισμών αυτών, είναι άραγε μόνο αποτέλεσμα της ελεύθερης κρίσης των κ. Παπανδρέου, Σημίτη και Κληρίδη η με πρωτοφανές πάθος, άγχος και σπουδή υποστήριξη του «ναι» στο Σχέδιο Ανάν ή απορρέει από τις μυστικές δεσμεύσεις που ενδεχομένως έχουν αναλάβει;
Συμφωνίες και για το Αιγαίο;
Η σιωπή όλων αυτών επί τόσες ημέρες μετά τις δηλώσεις Φερχόιγκεν ενισχύει τις υποψίες ότι κάτι έχουν, ενδεχομένως, να κρύψουν. Αν, πάλι, ο Φερχόιγκεν λέει ψέματα ή δεν κατάλαβε καλά τι του είχαν υποσχεθεί -αν και είναι πολύ έμπειρος για να καταλάβει τα αντίθετα σε ένα τόσο κορυφαίο θέμα-, γιατί δεν βγαίνουν να τον διαψεύσουν, όπως έκανε ο T. Παπαδόπουλος;
Το θέμα δεν αφορά μόνο την ιστορία γιατί μπορεί μεν οι κ. Σημίτης και Κληρίδης να ανήκουν στους παροπλισμένους συνταξιούχους της πολιτικής, αλλά ο Γ. Παπανδρέου είναι εν ενεργεία ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πολίτες θέλουν να ξέρουν αν οι θέσεις του καθορίζονται από τις δεσμεύσεις μυστικών συμφωνιών που έχει κάνει.
Πολύ περισσότερο που στο Ελσίνκι δεν λήφθηκαν αποφάσεις μόνο για το Κυπριακό, αλλά και για τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά, με πρόβλεψη μάλιστα να γίνει εξέταση της κατάστασης τον Δεκέμβριο του 2004. Μήπως ο Γ. Παπανδρέου έχει αναλάβει δεσμεύσεις και στα ζητήματα αυτά;
Απαιτούνται άμεσα διευκρινίσεις. Γιατί ναι μεν οι λαοί της Ελλάδας και της Κύπρου απομάκρυναν από την εξουσία τους κ. Σημίτη, Κληρίδη και Γ. Παπανδρέου, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι εξέλιπαν οι κίνδυνοι από ενδεχόμενες μυστικές συμφωνίες.