Οταν το 1997 ιδρύθηκε η ΔΕΚΑ A.E., κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τρία χρόνια αργότερα θα μετατρεπόταν στο κατ’ εξοχήν εργαλείο για τη χειραγώγηση του Χρηματιστηρίου. H «αγία ΔΕΚΑ», όπως την ονόμαζε ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. N. Χριστοδουλάκης, ιδρύθηκε για να διαχειρίζεται την περιουσία του Δημοσίου. Πρωταρχικό στόχο είχε τη μείωση του χρέους. Δημιουργήθηκε εντός του υπουργείου Οικονομικών προκειμένου να έχει ευελιξία και αποτελούσε το καμάρι του τότε υφυπουργού Χριστοδουλάκη, που «οραματιζόταν» τη ΔΕΚΑ ως εταιρεία, που κάποια στιγμή θα μπορούσε να εισέλθει στο Χρηματιστήριο.
Η πορεία της ΔΕΚΑ συνδέθηκε με τον «λαϊκό καπιταλισμό» και τη δυνατότητα όλων των Ελλήνων να γίνουν μέτοχοι των ΔΕΚΟ, όπως έλεγαν τότε οι σοσιαλιστές υπουργοί. Επρόκειτο για καινοφανή θεωρία που όμως έδινε τη δυνατότητα στο Δημόσιο να πωλεί μετοχές των ΔΕΚΟ. Το 1999 ήταν μια καλή χρονιά για τη ΔΕΚΑ. Εισέπραξε μεγάλα ποσά, εξαγόρασε χρέος, αλλά και βρέθηκε με υψηλά ταμειακά διαθέσιμα.
«Ξεφούσκωμα»
Το κλίμα αρχίζει να χαλάει από τα μέσα Σεπτεμβρίου του 1999, όταν ο δείκτης του Χρηματιστηρίου ακουμπά τα επίπεδα των 6.400 μονάδων και ύστερα αρχίζει σιγά σιγά να γλιστράει προς τα πίσω.
Πολλοί τότε κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι επεδίωξε το ελεγχόμενο «ξεφούσκωμα» ενόψει των επερχόμενων εκλογών.
Αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι το καλοκαίρι του 1999, όταν ο δείκτης έτρεχε σαν τρελός, στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας εκτιμούσαν ότι στο τέλος του ίδιου χρόνου θα διαμορφώνονταν στις 5.500 μονάδες. Οι εξελίξεις όμως διέψευσαν τις εκτιμήσεις και όσοι είχαν διαβάσει για τα «κερδοσκοπικά επεισόδια» που είχαν συμβεί στο ιστορικό παρελθόν, σίγουρα ανησύχησαν.
Η κάθοδος του δείκτη στην αρχή δεν τρόμαζε τους επενδυτές, που πίστευαν ότι ήταν προσωρινή. Αλλά και όσοι είχαν τη γνώση ή την εμπειρία από την κυβέρνηση ή την αγορά μάλλον δεν μιλούσαν ή έλεγαν πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που θα μπορούσαν να συμβούν στο μέλλον.
Προς το τέλος του 1999 ήταν σαφές πλέον ότι η κυβέρνηση προχωρούσε σε πρόωρες εκλογές και σίγουρα αυτές δεν θα μπορούσαν να γίνουν με ένα σακατεμένο Χρηματιστήριο. Αυτό ήταν αφύσικο όταν λίγους μήνες νωρίτερα, στις ευρωεκλογές του Ιουνίου του 1999, η Σοφοκλέους διαφημιζόταν από το ΠΑΣΟΚ ως ένα από τα ισχυρά χαρτιά της κυβέρνησης.
Αμφιλεγόμενη δράση
Στο τέλος του 1999 και στις αρχές του 2000 τοποθετείται χρονικά η αμφιλεγόμενη δράση της ΔΕΚΑ, με τις παρεμβάσεις (των 700 δισ. δραχμών στο Χρηματιστήριο), για τις οποίες κανένας σήμερα δεν αμφιβάλλει ότι έγιναν. Αυτό δεν το αρνήθηκαν ούτε και οι τότε πρωταγωνιστές των γεγονότων οι κ. Γ. Παπαντωνίου και N. Χριστοδουλάκης. Με δηλώσεις τους στην «Καθημερινή» της 6ης Αυγούστου του 2000 ο πρώτος αναφέρει ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αφήσει το Χρηματιστήριο να καταρρεύσει και ο δεύτερος ότι η ΔΕΚΑ προστάτευε την περιουσία της.
Αυτό που αρνούνταν (δηλαδή το προφανές) είναι ότι οι παρεμβάσεις έγιναν με στόχο να παραπλανηθεί το επενδυτικό κοινό για να κερδίσει ξανά το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές.
Ο ισχυρισμός τους θα ήταν βάσιμος, στην περίπτωση που η στήριξη του Χρηματιστηρίου συνεχιζόταν και μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000. H πτώση του χρηματιστηριακού δείκτη συνεχίσθηκε και μετά τις εκλογές, χωρίς παρέμβαση της ΔΕΚΑ, που ήδη είχε μείνει από ρευστό. Στη συνέχεια η εταιρεία, για να «ρεφάρει» και να αντιμετωπίσει τις ζημίες από τις τοποθετήσεις σε μετοχές που βυθίζονταν και μετατρέπονταν σε απλά χαρτιά, αναγκάσθηκε να δανείζεται με όρους εξαιρετικά επώδυνους.
Σύμφωνα με παλαιότερο εισαγγελικό πόρισμα, τα δάνεια εκείνα ζημίωσαν το Δημόσιο και ώθησαν τον εισαγγελέα να ζητήσει διερεύνηση από τη Βουλή.
Η υπόθεση της ΔΕΚΑ και των παρεμβάσεων στο Χρηματιστήριο έγινε από το καλοκαίρι του 2000 και μετά προμετωπίδα για τη Νέα Δημοκρατία στη σύγκρουση με την κυβέρνηση. Απογοητευμένο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την απώλεια των εκλογών της 9ης Απριλίου 2000 είδε στην υπόθεση της ΔΕΚΑ τη σανίδα σωτηρίας του. H Νέα Δημοκρατία χρησιμοποίησε για το Χρηματιστήριο τη φράση «έγκλημα του Χρηματιστηρίου» και υποσχέθηκε πριν από τις εκλογές του 2004 κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης. Το τελευταίο αποτελεί χωρίς αμφιβολία την αναγκαία συνθήκη για να ορθοποδήσει η Κεφαλαιαγορά και να επανέλθουν οι μικροί επενδυτές.