Χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας -λόγω της σοβαρότητας που έχουν άλλες υποθέσεις (της «17ης Νοέμβρη», της υπόθεσης Γιοσάκη και του παραδικαστικού)- σε εξέλιξη είναι και μια άλλη σημαντική υπόθεση, η οποία αφορά το πολύπαθο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Πρόκειται για οικονομικό σκάνδαλο, το οποίο παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν να μη φτάσει ποτέ στο ακροατήριο και ύστερα από πολλές περιπέτειες (επιχείρηση καταστροφής στοιχείων, αναβολές και συνεχείς διακοπές) εξετάζεται τελικώς από το Εφετείο Αθηνών. Κατηγορούμενοι, γνωστοί πανεπιστημιακοί, πρώην πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, διοικητικοί και προμηθευτές του Πάντειου Πανεπιστημίου.
Για την ιστορία να θυμίσουμε την οικονομική αιμορραγία που υπέστη το Πανεπιστήμιο την περίοδο 1992-1998, με εκροές πόρων από ερευνητικά προγράμματα προς κάλυψη άλλου τύπου αναγκών των κατηγορουμένων. Εκτός από την πολυσυζητημένη Ferrari υπαλλήλου του Παντείου, με τους πόρους του Ιδρύματος πληρώθηκαν συνεργεία αυτοκινήτων και καλύφθηκαν προσωπικές ανάγκες σε ρουχισμό έως και… γυναικεία εσώρουχα. Εκ των υστέρων όλα αυτά καλύπτονταν με εντάλματα πληρωμής. Το γεγονός αυτό διευρύνει τον κύκλο των εμπλεκομένων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι εκατοντάδες χρονοεντάλματα που είχε εγκρίνει η πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, από το 1992, επεστράφησαν μόλις…το 2003!
Ενδεικτική της σοβαρότητας που παρουσιάζει η υπόθεση του Παντείου είναι και η άσκηση της πολιτικής αγωγής του από τα υπουργεία Παιδείας και Οικονομίας και Οικονομικών.
Στις παρενέργειες της υπόθεσης, η οποία συγκεντρώνει ως μάρτυρες μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα της πανεπιστημιακής Κοινότητας, κάποιοι εντάσσουν την πρόσφατη παραίτηση της αντιπρυτάνεως του Ιδρύματος για λόγους δεοντολογίας. Το σκάνδαλο του Παντείου ήλθε στην επιφάνεια με τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι Πρυτανικές Αρχές, οι οποίες αναδείχτηκαν στις εκλογές του 1998. Ωστόσο, όπως διαπιστώνει στην έκθεσή του και ο ορκωτός ελεγκτής – λογιστής κ. Αν. Ρήγας, στον πρόλογο της πολυσέλιδης έκθεσής του, υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι τα πλαστά και εικονικά τιμολόγια είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα εντοπίστηκαν με μεγάλες δυσκολίες. Ο ίδιος διαπίστωσε ότι «τιμολόγια προμηθευτών αξίας 634.105.941 δρχ. για τα οποία δεν είχαν εκδοθεί χρηματικά εντάλματα, κάλυψαν παράνομα πληρωμένες επιταγές». Επιπροσθέτως, διαπιστώνεται ότι «εκδόθηκαν 210 χρηματικά εντάλματα συνολικής αξίας 754.219.092 δρχ. Πλαστά θεωρούνται τουλάχιστον τιμολόγια προς προμηθευτές, ύψους 105,2 εκατ.».
Η «δουλειά» φαίνεται ότι γινόταν με πολλούς τρόπους και με την αξιοποίηση ποικίλων πηγών. Οπως διαπιστώνεται στην έκθεση «εκδίδονταν συστηματικά, παράνομα και με σκοπιμότητα, επιταγές πριν συνταχθεί και εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο το χρηματικό ένταλμα και σε πολλές περιπτώσεις πριν ακόμη αποφασιστεί από το Πρυτανικό Συμβούλιο η αγορά υλικών ή η παροχή υπηρεσίας». Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, οι επιταγές εκδίδονταν σε διαταγή του τότε αντιπρύτανη Οικονομικών Υποθέσεων ή συγκεκριμένων υπαλλήλων του Πανεπιστημίου.
Επίσης, καταστρατηγήθηκαν συστηματικά οι διατάξεις περί διαγωνισμών και διενεργήθηκαν εικονικοί και πρόχειροι μειοδοτικοί διαγωνισμοί, προκειμένου να επιλεγεί συγκεκριμένος μειοδότης.
Οι δυσκολίες συγκέντρωσης των στοιχείων ήταν μεγάλες. Η προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου καταφανής. Με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Στα τελευταία εντάσσεται και η πρόκληση πυρκαγιάς στις 22 Νοεμβρίου 1998, στο χώρο όπου στεγαζόταν η Επιτροπή Ερευνών. Να τι αναφέρει, μεταξύ άλλων, το πόρισμα της ένορκης διοικητικής εξέτασης, η οποία ανατέθηκε στο Λέκτορα του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης κ. Μιχ. Μιχόπουλο… «Η πρόοδος του οικονομικού ελέγχου που είχε ήδη αρχίσει και η αντικατάσταση μερικών κλειδαριών του κεντρικού κτιρίου, τους αιφνιδίασε και έπρεπε να δράσουν γρήγορα, φοβούμενοι πιθανώς ότι οι Αρχές του Πανεπιστημίου θα προχωρούσαν και στην αντικατάσταση των λοιπών κλειδαριών του Πανεπιστημίου, οπότε θα ήταν, αν όχι αδύνατη, αρκετά δύσκολη η προσπέλαση στους εσωτερικούς του χώρους. Η απουσία του υπευθύνου του γραφείου την Παρασκευή 20-11-98 δεν φαίνεται να είναι τυχαία, αλλά μάλλον προγραμματισμένη…»
Κι όμως πέρασαν 7 χρόνια. Οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι σε αυτήν την απίστευτη ιστορία, συνέχισαν κανονικότατα την άσκηση των διδακτικών καθηκόντων τους και λίγο έλειψε να ενοχοποιηθούν οι άνθρωποι που συνέβαλαν στην αποκάλυψη αυτού του σκανδάλου. Φυσικά, ουδείς είναι ένοχος έως την τελική απόφαση των Δικαστηρίων, αλλά η υπόθεση προσφέρεται για χρήσιμα συμπεράσματα για τις ηθικές εμπλοκές που μπορεί να προκαλέσει το διαρκές φλερτ διανοητών με την πολιτική εξουσία και τα μίντια.