Σέρλοκ Χολμς & Δρ Ουάτσον, Μπάτμαν & Ρόμπιν, Στάρσκι & Χατς… Ανέκαθεν οι διώκτες του εγκλήματος δρούσαν σε δυάδες. Προ τριημέρου έκανε ντεμπούτο στα Ζωνιανά το πρώτο ντουέτο Ελλήνων διωκτών: Στέλιος Σύρος και Ιωάννης Ραχωβίτσας. Αν ο κ. Σύρος αποκαλείται «ο εργένης αντιστράτηγος», αφού, όπως λέει, «εγώ παντρεύτηκα την αστυνομία» και έκτοτε ουδέν σώμα τον έθελξε τόσο… όσο το Αστυνομικό, ο κ. Ραχωβίτσας προσφωνείται νέος «Ελληνας επιθεωρητής Κάλαχαν». Μπορεί να έχει ταξιδέψει από Κολομβία μέχρι Βενεζουέλα για να ξετρυπώσει καραβιές κοκαΐνης, μπορεί στο κινητό του να παίζει το We will rock you, αλλά στο γραφείο του στη Δίωξη Ναρκωτικών διατηρούσε συλλογή από γκλίτσες και, ακόμη και σήμερα, θεωρεί πιο ωραίο μέρος του κόσμου το χωριό του, το Φανάρι Καρδίτσας. Εκεί σκοπεύει να περάσει τα Χριστούγεννα, αν στο ενδιάμεσο η συνεργασία με τον κ. Σύρο ευοδωθεί και το άστρο της Βηθλεέμ φωτίσει τα Ζωνιανά. Διόλου απίθανο, γιατί, όπως λέει ο κ. Ραχωβίτσας, «εγώ συνεργάζομαι με οποιονδήποτε για να πετύχω το σκοπό μου».
Συνεκτικό στοιχείο θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι βουκολικές ρίζες. Ο κ. Σύρος είναι ο βενιαμίν μιας φτωχής οικογένειας από τον Αγιο Στέφανο Δομοκού. Εκεί είδε πρώτα τον μεγάλο του αδελφό και ύστερα το δεύτερο να μπαίνουν στην αστυνομία – κι όταν αυτό συμβεί στα εφηβικά σου χρόνια, ανυπομονείς κι εσύ να πάρεις σήμα και περίστροφο. Εκτοτε, λίγα πράγματα άλλαξαν: μπορεί σήμερα να μισεί να οπλοφορεί, αλλά συνεχίζει να τρώει φανατικά όσπρια και παϊδάκια (μάλιστα όσο χρόνο έχει στα υπηρεσιακά ταξίδια τον ξοδεύει για να βρει greek mouzaka, κι ας είναι και στην Ιαπωνία!), παραμένει περήφανος για το τσίπουρο που βγάζουν τα αμπέλια του στο χωριό, και επιμένει να μην οδηγεί – υπήρχαν απογεύματα επί 17 Νοέμβρη που οι υπάλληλοι του Ευαγγελισμού τον ένιωθαν σαρδελοποιημένο μαζί τους να φεύγει με το τρόλεϊ!
Κάτι άλλο που, όπως φαίνεται, δεν θα αλλάξει ποτέ, διεφάνη την εποχή που ανέλαβε υπηρεσία στον αστυνομικό σταθμό του Μον Παρνές. Είναι αυτό που λένε οι φίλοι του: «ο Στέλιος δεν παίζει!». Πράγματι δεν ξέρει ούτε δηλωτή, εξ ου και όσο γύριζε η ρουλέτα, εκείνος αποτύπωνε φάτσες τοκογλύφων. Το δικό του παιχνίδι ήταν ίδιο μ’ εκείνο που εξασφάλισε τη μακροημέρευση στα αραχνοειδή: σύντομα έστησε έναν ιστό από πληροφοριοδότες, ώστε ανά πάσα στιγμή να ξέρει σε ποιο απ’ τα δίχτυα προσέκρουσε ο εκάστοτε καταζητούμενος. Λέγεται πως, ακόμη και σήμερα, ο κ. Σύρος περνάει συχνά από κακόφημα στέκια για να ανανεώσει το δίκτυό του. Ισως να πρόκειται περί αστικού μύθου των μικροκακοποιών, ίσως και όχι. Πάντως, εκείνος λέει πως «τον δικό μας κόσμο κι εκείνον της παρανομίας, μια τρίχα τους χωρίζει».
Ή, αν προτιμάτε, «εμείς με τους κακοποιούς περπατάμε στο ίδιο ποτάμι αλλά σε διαφορετική όχθη». Αυτό λέει ο κ. Ραχωβίτσας, που οι ιστορίες της απέναντι όχθης είναι οι αγαπημένες του. Μπορεί να σου διηγηθεί από «εκείνο το βράδυ που βγήκαν περίστροφα στα μπουζούκια», μέχρι «πώς μπουκάραμε στο πλοίο και βγάλαμε έναν τόνο κοκαΐνη». Κι όλα αυτά, με… multimedia υποστήριξη. Διότι εκτός από τα διάφορα «γκάτζετ» α λα αστυνόμος Σαΐνης (μέχρι και κάμερα – κουμπί έχει στη συλλογή του!), διαθέτει κι ένα λάπτοπ όπου κρατάει αποθηκευμένα τα best of της καριέρας του σε βιντεάκια από αστυνομικές «μπούκες». Είναι αυτό ακριβώς το λάπτοπ που φορτώθηκε εν είδει δισακίου φεύγοντας για Εύβοια, μαζί με άπειρα ερωτήματα για το πώς εξοστρακίσθηκε ως άλλος Αριστείδης τόσα χιλιόμετρα μακριά απ’ την Αθήνα.
Οχι πως είχε επιλογή – διότι, όπως έλεγε παλαιότερα και ο κ. Σύρος, «αν τελικώς μια βλακώδης διαταγή παραμείνει διαταγή, εγώ θα υλοποιήσω μια… διατεταγμένη βλακεία!». Είναι μία απ’ τις σπάνιες ρήσεις του αφού δύο πράγματα αποφεύγει: τους δημοσιογράφους και τα τηλέφωνα. «Του αρέσει να βλέπει τον άλλον κατά πρόσωπο. Να τον μετράει», λένε οι παλιοί συνεργάτες του – και έτσι εξηγείται και η φήμη… Ιαβέρη που τον ακολουθεί. Γιατί όπως γνωρίζει πιο καλά απ’ όλους ο Σάββας Ξηρός, όταν έχεις για ανακριτή τον Στέλιο Σύρο, το στόμα σου αρχίζει και μιλάει από μόνο του! Η αγαπημένη του μέθοδος είναι να ανοίγει την κασετίνα «Καρέλια» που καπνίζει και να προσφέρει στον ανακρινόμενο ενώ του μιλάει σε πρώτο πληθυντικό. Δεν λέει πολλά, μόνο του εξηγεί «τις λιγοστές επιλογές που έχουμε». Η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου ήταν που οδήγησε και τη μητέρα του Σάββα Ξηρού στο να βαφτίσει ένα από τα οικόσιτα γουρούνια της «Σύρο» («ο χοίρος Σύρος» το φώναζαν!) το οποίο και τελικώς έσφαξε μερικά Χριστούγεννα πριν…
Από τότε μέχρι τώρα έχει περάσει πολύς καιρός. Στο ενδιάμεσο, ο κ. Σύρος έχει κληθεί εκτάκτως να βρει άκρη στην αυτοκτονία Τσαλικίδη, στη ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία, στην απόδραση του αδελφού Παλαιοκώστα… Τη Δευτέρα, τον κάλεσαν και στα Ζωνιανά, περίπου όπως φώναζαν τον Μπάτμαν στη Γκόθαμ Σίτι κάθε που σκούραιναν τα πράγματα με τον Τζόκερ ή το σατανικό Πιγκουίνο. Αυτή τη φορά, το ρόλο του Ρόμπιν έχει αναλάβει ο κ. Ραχωβίτσας. Οσο για το τι τους ενώνει… ως άλλη Κατγούμαν, ο νυν αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Αν. Δημοσχάκης κάτι ξέρει επ’ αυτού. Επί Δημοσχάκη, ο Ι. Ραχωβίτσας, έπειτα από 19 χρόνια στη Δίωξη Ναρκωτικών βρέθηκε διευθυντής στην Εύβοια, να αναζητάει ποιος βίασε τη μαθήτρια στην Αμάρυνθο.
Οσο για τον κ. Σύρο, ο δικός του ανταρτοπόλεμος ξεκίνησε απ’ τους διαδρόμους του μεγάρου της Κατεχάκη όταν αντί αυτού επελέγη ο κ. Δημοσχάκης ως αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., και συνεχίσθηκε στο προαύλιο του Κορυδαλλού με το που απογειώθηκε το ελικόπτερο του αδελφού Παλαιοκώστα. Τότε, ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. άφησε να εννοηθεί πως ή ο Παλαιοκώστας θα ξαναπιασθεί ή ο κ. Σύρος θα έχει αποτύχει. Με την κάθοδο στα Ζωνιανά, ξεκινά ο τρίτος γύρος του αστυνομικού παιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει αρχηγός». Το μόνο που μένει να φανεί, είναι αν ο νυν αρχηγός έχει καταλάβει τους κανόνες. Πώς δηλαδή «ο Ραχωβίτσας συνεργάζεται με οποιονδήποτε για να πετύχει το στόχο του» και, κυρίως, πως «ο Στέλιος δεν παίζει».