Εμείς, η γενιά των 700 ευρώ, ζητάμε…

Εμείς, η γενιά των 700 ευρώ, ζητάμε…

6' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ωρα 9.30, βράδυ καθημερινής, σε μια ήσυχη καφετέρια πίσω από το Χίλτον. Γύρω από το τραπέζι, μια παρέα όπως όλες οι άλλες -παιδιά στη δύσκολη εφηβεία των… 30. Είναι η ώρα της χαλάρωσης, μία ακόμα ημέρα δουλειάς έχει τελειώσει. Κανείς δεν σκέφτεται τώρα ότι θα ξαναμηδενίσει το κοντέρ νωρίς το επόμενο πρωί. Η Ευαγγελία ανάβει τσιγάρο, ο Δημήτρης πίνει μια γουλιά από τη μπίρα του, ο Παναγιώτης σηκώνει το κινητό («πάλι απ’ τη δουλειά…»). «Ετσι που λες… Εμείς δεν είμαστε ούτε η γενιά του Πολυτεχνείου ούτε η γενιά του άρθρου 16. Είμαστε η γενιά των 700 ευρώ. Οι baby losers, αν προτιμάτε».

Η ιδέα γεννήθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο σε κάποια πόλη της επαρχίας («ας μην πούμε πού ακριβώς, όλοι μας ξέρουν εκεί»!). «Ημαστε μια παρέα δέκα φίλων από το σχολείο. Αλλοι είχαμε σπουδάσει εδώ, άλλοι στο εξωτερικό. Ξανασυναντηθήκαμε μετά τις σπουδές, στα πρώτα μας βήματα στην αγορά εργασίας», λέει στην «Κ» ο Θανάσης, 28 ετών σήμερα. «Παρατήρησα ότι βγαίναμε για καφέ και όλοι συζητούσαμε τα ίδια πράγματα: αν έχουμε μπει στο ΙΚΑ, αν μας έχουν αδήλωτους, τι συμβάσεις έχουμε υπογράψει, τι ωράρια δουλεύουμε. Εννοείται ότι κανείς μας δεν είχε βρει δουλειά που να ανταποκρίνεται στις γνώσεις και τα πτυχία του – ούτε λόγος για τους μισθούς. Είπαμε λοιπόν τη συζήτηση αυτή να τη μεταφέρουμε από την καφετέρια στο Ιντερνετ». Οπερ και εγένετο.

Διαδικτυακή φωνή

Το blog «g700.blogspot. com», που αυτές τις ημέρες κλείνει δέκα μήνες διαδικτυακής ζωής, δημιουργήθηκε πάνω απ’ όλα για να δώσει -έστω και ηλεκτρονική- φωνή στους νέους ηλικίας 25 – 35 ετών, οι οποίοι, παρά τη διάθεση, τις γνώσεις, τα «χαρτιά», γνωρίζουν το πιο σκληρό πρόσωπο της αγοράς εργασίας: αμείβονται με πενιχρούς μισθούς, εργάζονται συχνά ανασφάλιστοι και νιώθουν πάντα ανασφαλείς. Και, όπως όλα δείχνουν, είναι πάρα πολλοί. Είναι χαρακτηριστικό ότι, με μόλις δέκα μήνες διαδικτυακής ζωής, το g700 μετράει από 600 έως και 3.000 hits την ημέρα και είναι σήμερα 30ό σε δημοτικότητα σύμφωνα με site που μετρούν την επισκεψιμότητα των ελληνικών blogs (25.000 είναι συνολικά). «Κανείς μας δεν περίμενε αυτή την ανταπόκριση. Χτυπήσαμε ευαίσθητη χορδή», λέει στην «Κ» ο 25χρονος Δημήτρης, ένα από τα δέκα μέλη κι αυτός της ομάδας των g700. Μεγάλη ικανοποίηση προσέφερε στα παιδιά, επίσης, το γεγονός ότι, λόγω της πρωτοβουλίας τους, η «γενιά των 700 ευρώ» μπήκε στον δημόσιο διάλογο (προεκλογικά ήταν απαραίτητο «κερασάκι» στις ομιλίες των πολιτικών).

Κάτω από κάθε άρθρο, συσσωρεύονται τουλάχιστον 70 – 80 σχόλια, ενώ μεγάλη επιτυχία γνωρίζει και η «στήλη» του e-δικηγόρου που απαντά σε συγκεκριμένες απορίες αναγνωστών. «Η λέξη «επιτυχία» βέβαια δεν αρμόζει στην περίπτωση αυτή», λέει η 27χρονη Ευαγγελία, ασκούμενη δικηγόρος που, μαζί με άλλους, ερευνά τις υποθέσεις και απαντά στις ηλεκτρονικές επιστολές. «Οι περισσότεροι ρωτούν για θέματα κοστολόγησης της εργασίας, για ασφαλιστικές εισφορές, αποζημιώσεις, μαύρη εργασία κ.λπ. Υπάρχουν επίσης πολλοί που θέλουν απλά ψυχολογική στήριξη: «Πείτε μου τι να κάνω», γράφουν. Και μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για νέους γύρω στα 30 – 35». «Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στη γενιά μας», προσθέτει ο Θανάσης. «Δεν είναι τα λεφτά. Είναι ότι είσαι παραγωγικός, αλλά φτάνεις να διεκδικείς τα αυτονόητα. Και είναι το χειρότερο που μπορεί να νιώσεις σ’ αυτή την ηλικία».

Δεν υπάρχει κίνητρο

Ποιο είναι όμως ακριβώς το πρόβλημα; «Με δυο λόγια ότι δεν υπάρχουν σήμερα θέσεις εργασίας που να ανταμείβουν τη γνώση. Αντίθετα, υπάρχει πληθώρα θέσεων για χαμηλά αμειβόμενους», σημειώνει ο Παναγιώτης, επίσης 27 ετών. «Κι ότι δεν υπάρχει το κίνητρο, αλλά και η ευχέρεια να αποσπαστείς, να ξεχωρίσεις. Οι θέσεις ελίτ είναι ήδη κατειλημμένες. Οσοι ανήκουν στη γενιά της μεταπολίτευσης είναι ακόμα νέοι – είναι πολλοί, είναι κομματικοποιημένοι. Είναι οι αιώνιοι γονείς και είμαστε τα αιώνια παιδιά τους. Θέλουν να μας προσφέρουν δίχτυ προστασίας, αλλά δεν θέλουν να αποδεσμευθούν απ’ τα προνόμια που εξασφάλισαν στη δική τους πορεία. Κράτος, κόμματα και οικογένεια που κάποτε μας βοήθησαν να πάμε μπροστά, σήμερα καλλιεργούν την αδράνεια».

Σήμερα, ένας νέος, τελειώνοντας τις σπουδές του (και δεν έχει όνειρο ζωής να μπει στο Δημόσιο) έχει υποτίθεται δύο εναλλακτικές: είτε να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση είτε να πάει υπάλληλος. «Η νεανική επιχειρηματικότητα είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ακουστεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας», λέει ο ίδιος. «Κανένας νέος που έχει μια ιδέα, δεν μπορεί στην Ελλάδα να την κάνει πράξη. Εκτός του ότι θέλεις 12 μήνες, το λιγότερο, να ξεπεράσεις τη γραφειοκρατία, είσαι υποχρεωμένος να βάλεις… συνεταίρο, έστω συνδιαχειριστή, το Δημόσιο – την εφορία, τους ελεγκτές, κ.λπ. Εάν δεν το κάνεις, στον πρώτο χρόνο έχεις κλείσει».

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στη δεύτερη περίπτωση. Τα παιδιά μιλούν για «εργασιακή ζούγκλα», λένε ότι στον ιδιωτικό τομέα επικρατεί «απόλυτο χάος». Και εξηγούν: «Στην Ελλάδα, έχουμε από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στην Ε.Ε. Το ΙΚΑ παίρνει το 40% του μισθού. Η μαύρη εργασία, λοιπόν, συμφέρει και τον εργοδότη και τον εργαζόμενο. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα νέων εργαζομένων που δουλεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο».

Η πικρή αλήθεια, την οποία βιώνουν οι περισσότεροι νέοι στη χώρα μας, είναι, επίσης, πως «εάν δεν έχεις τελειώσει κάποιο top διεθνώς πανεπιστήμιο, αποκλείεται να εργαστείς για πάνω από 800 ευρώ – και σιγά μην κάποιος που έχει τελειώσει το Χάρβαρντ επιστρέψει στην Ελλάδα!» Οι περιπτώσεις που μπορούν να απαριθμήσουν δεν έχουν τελειωμό: τεχνολόγος τροφίμων, με διδακτορικό, σε μεγάλη βιομηχανία με μισθό 830 ευρώ· οικονομολόγος με δύο μεταπτυχιακά σε πολυεθνική με 800 ευρώ· υπεύθυνος μάρκετινγκ σε εταιρεία συμβούλων επιχειρήσεων, 600 ευρώ πρώτος μισθός… «Γι’ αυτό πάρα πολλοί κρύβουν από τον εργοδότη τα δεύτερα και τρίτα πτυχία τους. Αν τα δείξουν, δεν θα τους πάρουν. Τόσο απλά».

Πλασματικά στοιχεία

Είναι κοινό μυστικό, λένε, πως οι εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών «και μάλιστα στα πιο «φαντεζί» επαγγέλματα, όπως τα οικονομικά, οι πολιτικές επιστήμες κ.λπ., βγάζουν λιγότερα χρήματα από τους χτίστες». Το υψηλό ποσοστό των ελεύθερων επαγγελματιών στην Ελλάδα είναι πλασματικό, σύμφωνα με τους g700. «Απλώς ο εργοδότης δεν σε βάζει στο ΙΚΑ, αλλά στο ΤΕΒΕ. Χάνεις επιδόματα, έχεις μικρότερους μισθούς και είσαι με λίγα λόγια στο έλεος της κακοκεφιάς τού αφεντικού», υποστηρίζει με τη σειρά του ο Σωτήρης, στα 28.

Τι ζητάει, λοιπόν, η γενιά των 700 ευρώ; «Οχι, δεν ζητάμε απλά υψηλότερους μισθούς. Ούτε ζητάμε το κράτος-νταντά», εξηγεί ο Θανάσης. «Ζητάμε μόνο ευκαιρίες. Να ζήσουμε σ’ ένα εργασιακό περιβάλλον που να μας εμπνέει, να μας δίνει τη δυνατότητα να ανελιχθούμε». Θαύματα, βέβαια, δεν γίνονται, παραδέχονται σχεδόν με μια φωνή. Αλλά υπάρχουν μέτρα που μπορούν να ληφθούν. «Προς Θεού, δεν εννοούμε άλλες ρυθμίσεις, άλλους νόμους! Απ’ αυτούς έχουμε αρκετούς. Θέλουμε αντίθετα τα πράγματα να γίνουν πιο απλά. Δεν μας αρέσει να γκρινιάζουμε. Πρέπει όμως να καταλάβετε ότι νιώθουμε εγκλωβισμένοι. Είμαστε μια δύναμη που βράζει».

Μέχρι χίλια ευρώ το 55% των μισθών

«Γιατί δουλεύετε μαύρα;», ρώτησαν τους Ελληνες κατά την έρευνα για το Ευρωβαρόμετρο. «Με τέτοιους μισθούς…», απαντήσαμε εμείς. Πράγματι, στην τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ αναφέρεται ότι το 31% των μισθωτών στην Ελλάδα έχει καθαρό μηνιαίο εισόδημα από 751 – 1.000 ευρώ, το 24% από 501 – 750 ευρώ και το 22,3% έως 1.250 ευρώ. Με λίγα λόγια, το ήμισυ των μισθωτών στη χώρα μας αμείβονται με μισθούς έως 1.000 ευρώ. Ειδικά σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, το 69,4% των εργαζομένων αμείβεται με μισθούς από 501 έως 1.000 ευρώ!

Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξαν τα Γραφεία Διασύνδεσης των ελληνικών πανεπιστημίων, το 60% των πτυχιούχων, πέντε με επτά χρόνια μετά την αποφοίτησή τους αμείβονται με περίπου 900 ευρώ. Ενας στους τέσσερις, δε, στο ίδιο διάστημα άλλαξε από τέσσερις δουλειές και πάνω!

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, η συντριπτική πλειονότητα των νέων εργάζονται ως μισθωτοί (76,5%), το 10% ως αυτοαπασχολούμενοι, ενώ το 10,5% ανήκει στα συμβοηθούντα και μη αμειβόμενα μέλη. Η ανεργία εξακολουθεί να μαστίζει τη νέα γενιά. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους έως 29 ετών (17,8%), ενώ για τις νέες γυναίκες εκτινάσσεται στο 23,6%.

Πώς να μην παραμένουν σε ποσοστό 68%, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών έως τα 29 τους κάτω από την πατρική στέγη…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή