Το περίφημο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», το οποίο στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη από τον Μιχάλη Κακογιάννη, αποτελεί ένα ορόσημο προβολής της Ελλάδας στο εξωτερικό. Από τον Αντονι Κουίν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 η χώρα μας έμελλε να στείλει έναν ακόμη «πρεσβευτή» της στο ευρωπαϊκό κοινό. Ο λόγος για τον Νίκο Μαχλά, τον άνθρωπο που με τα κατορθώματά του ανάγκαζε 30.000 κόσμου να σηκώνεται και να χορεύει συρτάκι υπό τους ήχους της περίφημης μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη.
Γεννημένος στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 16 Ιουνίου 1973, ο Νίκος Μαχλάς εκμεταλλεύτηκε καλύτερα από τον καθένα τη σπουδαία ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. «Φτιάχνοντας» το όνομά του στα ελληνικά γήπεδα με τον ΟΦΗ, το κοπέλι άρπαξε (με τις ευχές του μέντορά του, Ευγένιου Γκέραρντ) με μοναδικό τρόπο την πρόταση από την ολλανδική Φίτεσε το 1996.
Παρότι, όπως οι περισσότεροι Ελληνες ποδοσφαιριστές, πέρασε δύσκολες στιγμές αμφισβήτησης, επέμεινε, δούλεψε και τελικά δικαιώθηκε. Την περίοδο 1997-98 σκόραρε 34 φορές σε 32 εμφανίσεις αναγκάζοντας τους φιλάθλους της Φίτεσε να σηκωθούν 34 φορές από τις θέσεις τους και να χορέψουν στους ελληνικούς ρυθμούς του Ζορμπά. Το Χρυσό Παπούτσι στην Ευρώπη εκείνη την περίοδο του άνοιξε την πόρτα του μεγάλου Αγιαξ έναντι 5,2 δισ. δραχμών, ο οποίος εκείνη την περίοδο έψαχνε έναν ηγέτη. Παρά τα 38 του γκολ σε 74 εμφανίσεις, ο Μαχλάς ποτέ δεν αποτέλεσε το αγαπημένο παιδί του τότε προπονητή του «Αίαντα», Ρόναλντ Κούμαν.
Ο κύκλος του στην Ολλανδία έκλεισε με τον Κρητικό να περνάει πολύ χρόνο στον πάγκο, στην εξέδρα και αργότερα στη δεύτερη ομάδα του Αγιαξ. Μετά τον εξάμηνο δανεισμό του στη Σεβίλλη (14 εμφανίσεις – 2 γκολ) ήρθε η ώρα του επαναπατρισμού. Οχι για τον αγαπημένο του ΟΦΗ αλλά για τον Ηρακλή. Η κίνησή του αυτή τον μετέτρεψε σε κόκκινο πανί για τους Ηρακλειώτες οπαδούς, οι οποίοι δεν δέχτηκαν το «ατόπημά» του αυτό. Την επόμενη χρονιά (2004), όμως, τον δέχτηκαν, αλλά ο Μαχλάς δεν ήταν ο ίδιος. Πάντως, στις δύο χρονιές που παρέμεινε στο Ηράκλειο αγωνίστηκε σε 52 αγώνες σκοράροντας 21 φορές, αποδεικνύοντας πως η στόφα του σκόρερ δεν είχε βγει από πάνω του.
Προτίμησε να κλείσει την καριέρα του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Στην Κύπρο, με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ, μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ετσι απλά… όπως συνήθιζε να σκοράρει στις αντίπαλες εστίες.