Το πρωινό της 15ης Νοεμβρίου 1922, τρεις πρώην πρωθυπουργοί, δύο πρώην υπουργοί και ένας στρατηγός των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων οδηγήθηκαν στο απόσπασμα. Ογδόντα έξι χρόνια μετά, το πρωτοφανές γεγονός της καταδίκης σε θάνατο της ηγεσίας μιας ολόκληρης πολιτικής παράταξης, συνεχίζει να απασχολεί έντονα την ελληνική ιστοριογραφία. Κορυφαία ίσως έκφραση του εθνικού διχασμού, η λεγόμενη «Δίκη των Εξ» (ακριβέστερα: η δίκη επτά πολιτικών και ενός στρατιωτικού για εσχάτη προδοσία, εκ των οποίων οι έξι εκτελέστηκαν), αποτέλεσε τον δραματικό επίλογο της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Η ήττα ενδεχομένως να ήταν αναπόφευκτη, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να επέλθει με τρόπο συντεταγμένο, χωρίς την ολοκληρωτική κατάρρευση και τη συνακόλουθη καταστροφή.
Μετά την άτακτη υποχώρηση, εκδηλώνεται Κίνημα στις τάξεις του στρατού, με επικεφαλής τους βενιζελικούς συνταγματάρχες Ν. Πλαστήρα και Σ. Γονατά. Η «Επανάσταση» επικρατεί εύκολα και αμέσως στρέφει την προσοχή της στην εκτόνωση της λαϊκής οργής. Οι αξιωματικοί είχαν εκ προοιμίου έτοιμη την απάντηση στο ερώτημα του «τις πταίει»: οι βασιλόφρονες που εκδίωξαν τον Βενιζέλο, διέρρηξαν τους δεσμούς με Δυτικούς συμμάχους και προέβησαν σε σειρά μοιραίων επιχειρησιακών σφαλμάτων. Σε λίγες ημέρες συλλαμβάνεται και οδηγείται σε έκτακτο στρατοδικείο η κυβέρνηση επί ημερών της οποίας εκδηλώθηκε η καταστροφή: Δημήτριος Γούναρης (αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός), Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης (πρωθυπουργός το 1922), Νικόλαος Στράτος (πρώην υπουργός και πρωθυπουργός), Γεώργιος Μπαλτατζής (υπουργός Εξωτερικών), Νικόλαος Θεοτόκης (υπουργός Στρατιωτικών), Γεώργιος Χατζανέστης (διοικητής της στρατιάς Μικράς Ασίας), Μιχαήλ Γούδας (πρώην υπουργός) και Ξενοφών Στρατηγός (πρώην υπουργός). Ολοι τους καταδικάστηκαν ομόφωνα για εσχάτη προδοσία. Στους πρώτους έξι επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου και στους δύο τελευταίους ισόβια κάθειρξη. Η εσχάτη των ποινών εκτελέστηκε λίγες ώρες μετά την ανακοίνωσή της και υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, για τον φόβο των αντιδράσεων από τις «Μεγάλες Δυνάμεις», οι οποίες πράγματι προσπάθησαν -ανεπιτυχώς- να παρέμβουν.