Μέχρι τώρα, το έχουν ζήσει 144 Ελληνες: λίγη αρχηγική εύνοια, μια καλή θέση στη λίστα, κι όποιος εκλεγεί, έχει πέντε χρόνια δωρεάν ταξίδια στην πρώτη θέση, και συνολικές απολαβές περί τις 20.000 ευρώ τον μήνα. Επάγγελμα, ευρωβουλευτής, ή αλλιώς, «πολιτικός πολυτελείας». Αλλά βέβαια, όλ’ αυτά εξαρτώνται κι απ’ τον χαρακτήρα του κάθε ευρωβουλευτή. Ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, ας πούμε, το πρώτο πράγμα που έκανε όταν βρέθηκε στις Βρυξέλλες, ήταν να πάει στην πινακίδα που γράφει «Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο», και να κολλήσει δίπλα ένα κακογραμμένο «της Αμερικής»! Οι φρουροί βεβαίως αποκαθήλωσαν επιτόπου το καλλιτέχνημα του ευρωβουλευτή μας – αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε. Στη συνέχεια, πήγε και κρέμασε στον τοίχο του Κοινοβουλίου ένα κάδρο του Τσε Γκεβάρα και ένα του Φιντέλ Κάστρο! Και συνεχίζοντας τον ευρωπαϊκό αγώνα του, ο κ. Καρατζαφέρης κατέθεσε… 550 επερωτήσεις στη μικρή θητεία του! Τις οποίες, όπως παραδέχεται, κατέθετε τρεις τρεις, μάλλον για να σπάσει το σχετικό ρεκόρ Γκίνες. Τι περιλάμβαναν οι ευρωπαϊκές του ανησυχίες; Αρκεί να πούμε πως έφθασε να κάνει επερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο ακόμη και για ένα… βιντεοκλιπ της Αννας Βίσση, το οποίο κατά την (ποτέ ταπεινή) άποψή του, δυσφημούσε την πολυαγαπημένη του Ελλάδα!
Αυτή, είναι μία απ’ τις πιο γνωστές ιστορίες απ’ την Ευρωβουλή. Οσο για άλλες… Μεσ’ την ομίχλη του Στρασβούργου, τα ίχνη των πολιτικών μας χάνονται, παλιές αμαρτίες κρύβονται κάτω απ’ το παχύ ευρωπαϊκό χαλί, κι όταν πια η θητεία τελειώσει, όλα μοιάζουν αλλιώς. Οπως ακριβώς ο κ. Αντ. Σαμαράς, σχετικά πρόσφατα, αναβαπτίσθηκε στην ευρωπαϊκή κολυμβήθρα, έτσι και παλαιότερα, ο κ. Παρασκευάς Αυγερινός, πήγε να βρει την… Πούλια του στο Ευρωκοινοβούλιο, μετά που εισέπραξε στην όμορφη Ελλάδα όλο το πολιτικό κόστος του ΕΣΥ στο υπουργείο Υγείας. Βέβαια, τότε οι εποχές ήταν διαφορετικές. Και η Ευρωβουλή για τους Ελληνες, έμοιαζε με terra incognita.
Υπνος βαθύς
Τον Ιανουάριο του 1981, που πρωτοπατήσαμε το Ευρωκοινοβούλιο, οι άλλοι Ευρωπαίοι δύσκολα θα τον ξεχάσουν. Την πρώτη κιόλας μέρα, ο κ. Ι. Χαραλαμπόπουλος σηκώθηκε όρθιος, και με το μουστάκι – trademark να κυματίζει, έβγαλε πύρινο λόγο, αντιτιθέμενος στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ! Τις επόμενες ημέρες, ο σουρεαλισμός συνεχίστηκε. Βλέπετε, κάποιοι απ’ τους 24 Ελληνες ευρωβουλευτές δεν ήξεραν καν αγγλικά, με αποτέλεσμα να… χάνονται μες στο κτίριο, διότι δε μπορούσαν να διαβάσουν τα ταμπελάκια στις πόρτες! Κυκλοφόρησε, δε, και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα φήμη στον τύπο της εποχής: πως ένας απ’ τους ευρωβουλευτές μας, συνηθισμένος στην ένταση της πολιτικής ζωής εν Ελλάδι, δεν άντεξε την ηρεμία της ευρωπαϊκής συνεδρίασης. Γλάρωσε στην καρέκλα του, και αποκοιμήθηκε! Αποτέλεσμα; Ο φύλακας δεν τον είδε όπως είχε πέσει πάνω στο έδρανο, τον κλείδωσε μέσα, και τον βρήκαν το άλλο πρωί, περίπου σαν ευρωπαϊκή Μις Χάβισαμ, να στοιχειώνει την αίθουσα συνεδριάσεων!
Βεβαίως, από τότε μέχρι σήμερα, είχαμε και τις καλές μας ευρωπαϊκές στιγμές – όπως το 2006, που ο Κωστής Χατζηδάκης βραβεύτηκε ως «Ευρωβουλευτής της Χρονιάς»- άλλο αν μετά ενέσκηψε στο βιογραφικό του η Ολυμπιακή με τα γνωστά της ντεσού. Εκείνος, μετά από δέκα χρόνια στην Ευρωβουλή, λέει πως η πτήση Αθήνα – Βρυξέλλες – Αθήνα του μοιάζει αναδρομικά σαν τη διαδρομή με το λεωφορείο για το σχολείο. Διόλου παράξενο. Η θητεία του στο Ευρωκοινοβούλιο ξεκίνησε στα 29 του, τότε που στο μπροστινό τμήμα του μετώπου του ανθούσε φράντζα φουντωτή. Τον παλιό εκείνο τον καιρό, ο κ. Χατζηδάκης είχε πάντα σε πρώτη ζήτηση την κάρτα του ευρωβουλευτή. Babyface ένεκα, οι κλειδοκράτορες του Κοινοβουλίου αρνούνταν να πιστέψουν πως ο νεαρός απέναντί τους είναι ευρωβουλευτής, και μόνο με την κάρτα μπορούσε να τους κάμψει…
«Τι δουλειά έχεις εδώ;»
Κάτι παρεμφερές υπέστη και ο κ. Αλέκος Αλαβάνος – αλλά αυτός λόγω ενδυματολογικών επιλογών. Στα 31 του, ο κ. Αλαβάνος κατέφθασε στην Ευρωβουλή καβάλα σ’ ένα «παπάκι», και όπως πάντα, χωρίς γραβάτα. «Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;», του έκανε ο φύλακας. Κι αν η κάρτα του κ. Αλαβάνου έδωσε αποστομωτική απάντηση, έμεναν πολλές ακόμη απαντήσεις να δοθούν. Διότι όπως έχει πει και ο ίδιος «εκείνη την εποχή εγώ πήγα στην Ευρωβουλή σαν εισαγγελέας. Ενας κνίτης από μια επαρχία της Ευρώπης!». Αντιλαμβάνεσθε κατόπιν αυτού γιατί κάθε φορά που άρχιζε να μιλάει ο κ. Αλαβάνος, οι Ιταλοί κομμουνιστές πετούσαν τα ακουστικά! Μεταξύ τους υπήρχε ιδεολογικό χάσμα αβυσσαλέο. Το οποίο γεφυρώθηκε σ’ ένα μόλις πρωινό. Τότε που ένας Ιταλός ευρωβουλευτής άρχισε να απαγγέλλει στον κ. Αλαβάνο στίχους απ’ την Οδύσσεια στο πρωτότυπο! Ως άλλη μούσα, ο Ιταλός τον μάγεψε. Γιατί κάθε Ελληνας που μπαίνει στο Ευρωκοινοβούλιο έχει και το «κλειδί» του. Για τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου πολλά χρόνια αργότερα, ήταν τα «μυδάδικα» των Βρυξελλών, που ακόμα και σήμερα τα νοσταλγεί. Κι όχι μόνο αυτά, βεβαίως. Διότι τώρα που είναι κλεισμένη στην Ιπποκράτους, νυχθημερόν, δεν μπορεί να μην έχει αποθυμήσει τη θέα στο πάρκο, που απλωνόταν μπροστά απ’ το παράθυρό της, στην οδό Γουέρτζ τα 20 χρόνια που ζούσε εκεί. Απ’ τα 25 της ξενιτεύτηκε ως επιστημονική συνεργάτις, κι όταν πια έφυγε απ’ το Βέλγιο, σφόδρα την αποθύμησαν οι ξένοι. Πιο πολύ απ’ όλους, ο Λουίς Αγιάλα. Οταν την ξαναείδε από μακριά σε μια σοσιαλιστική διεθνή, δάκρυσε! Κι ύστερα της είπε σεμνά «Μαριλίζ!» (γιατί πώς να προφέρει το «Ξενογιαννακοπούλου»;) «Αχ, Μαριλίζ!… Εχω να σε δω από κοριτσάκι!»…