Οσοι πετυχαίνουν αυτές τις μέρες τον Θανάση Κοκκινούλη στα καφέ του Κάμπου, τον ρωτούν την ίδια ερώτηση: «Γιατί δεν είσαι στα μπλόκα πρόεδρε;». Και λαμβάνουν την ίδια απάντηση: «Ολα τα χρόνια ο Ολυμπιακός παίρνει το πρωτάθλημα. Ας το πάρει μια φορά κι ο Παναθηναϊκός». Αν κάνετε την ίδια ερώτηση στους αγρότες των μπλόκων, μάλλον θα σας πουν το ανέκδοτο που τελευταία σαρώνει στη Λάρισα: πως, δηλαδή, όταν αποπειράθηκε ο κ. Κοκκινούλης να κατέβει στα μπλόκα, ένας αγρότης τον είδε από μακριά. Ενθυμούμενος το γιγαντιαίο εμπορικό κέντρο του προέδρου της ΕΑΣ (Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμωv) στον Κάμπο φώναξε στους υπόλοιπους: «Ρε σεις! Ο… Harrods βγήκε παγανιά!». Αγνωστον αν ο κ. Κοκκινούλης άκουσε το σχόλιο ή μόνο τα γέλια. Εκτοτε, ουδέν μπλόκο επισκέφθηκε…
Την τρύπα που άφησε πίσω του ο «Μαρίνος Αντύπας της δεξιάς» όπως έλεγε ο κ. Ρέππας τον κ. Κοκκινούλη, νέες μορφές του αγροτοσυνδικαλισμού έρχονται να την καλύψουν. Μορφές, σαν τον «γαλάζιο συνοριοφύλακα», όπως σκωπτικά αποκαλείται στις πράσινες γιάφκες αγροτών ο Παύλος Αραμπατζής. Στα 42 του, είναι 4 χρόνια ήδη «η φωνή της Βισαλτίας». Στον Κάμπο η «γαλάζια» στρατιά τον είχε πρώτη θέση θεωρείο, μέχρι πέρυσι που οι νεοδημοκράτες αγρότες τον άκουσαν να τους αποκαλεί «λαγούς του υπουργείου» κι αυτό τάραξε τη γαλάζια γαλήνη. Ο κ. Κοκκινούλης στις τελευταίες του αναλαμπές απαίτησε «να ζητήσει συγγνώμη και θα δούμε αν θα τον συγχωρήσουμε!». Ο κ. Αραμπατζής, πάλι, απήντησε το μνημειώδες «συνδικαλισμός με χρωματιστό μπλουζάκι δεν γίνεται», το οποίο πρέπει να έκανε τον κ. Κοκκινούλη να κοιτάξει με άλλο μάτι το κροκοδειλάκι της Lacoste στο πέτο του. Κι ύστερα, κλήρωσε στον κ. Αραμπατζή το βουλγάρικο λόττο, όταν ήρθε ο Μπόικο Μπορίσοφ στο δικό του μπλόκο. Ο αγρότης, λέει ο υπό κατασκευή λαϊκός μύθος, ρώτησε τον Βούλγαρο πρωθυπουργό: «Σε σας μπορει κανείς να κλείνει δρόμους;». «Οχι», απάντησε ο άνθρωπος έκπληκτος. Και ο κ. Αραμπατζής τότε του απήντησε ηρωικά: «Εμείς όμως μπορούμε! Γιατί στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία!».
Γεγονός είναι πως ο κ. Αραμπατζής, προικισμένος με φωνητικές χορδές που τα ντεσιμπέλ τους δονούν τα πλήθη στα δελτία, ξεκίνησε τη φετινή τηλεοπτική σεζόν με το που έπιασε το πρώτο τρακτέρ στασίδι στον Προμαχώνα. Το μεγάλο του σουξέ είναι το «είμαστε εδώ χίλια τρακτέρ και δέκα ελικόπτερα να τραβάνε πλάνα!». Τι κι αν είναι τα τρακτέρ διακόσια, τι κι αν το μόνο ελικόπτερο που πέρασε απ’ τα σύνορα ήταν του Μπόικο Μπορίσοφ;
Σκίτσα στο photoshop
Είπαμε: οι εποχές άλλαξαν. Τώρα στα τρακτέρ, αντί για μαύρες σημαίες φιγουράρουν σκίτσα της υπουργού Κατερίνα Μπατζελή που έχουν φτιάξει οι αγρότες στο photoshop! Ακόμα κι ο αιώνιος συνδικαλιστής, ο κ. Μπούτας άλλαξε: πλέον αντί για την κάπα – trademark του αγώνα, φοράει μπουφάν, το οποίο λάνσαρε και στην πρόσφατη επίσκεψή του στο Κολωνάκι. Ο κ. Μπούτας έχει αφήσει πίσω του τα βαμβάκια, ασχολείται με τα κρασιά και παράγει το πολυδιαφημισμένο «Κτήμα Μπούτα» που έχει σώμα γεμάτο κι επαναστατημένο, και κατά κάποιο τρόπο καθαγιασμένο, αφού το οινοποιείο που το παράγει είναι έξω απ’ τη Μητρόπολη Καρδίτσας. Τι κι αν εφέτος τα τρακτέρ που τον ακολουθούν φυλλορρόησαν και δεν συμπλήρωσαν ούτε χιλιάδα; Ούτως ή άλλως, η παλιά εποχή των 3.500 «μπουτικών» τρακτέρ στις εθνικές εντάσσεται στις σελίδες του αγροτικού λευκώματος με γενικό τίτλο «και θυμώντας τα να κλαις». Το παράδοξο, πλην αληθές, είναι πως μόνο με τον παλαιό ανταγωνιστή του, τον κ. Κοκκινούλη, θα μπορούσε να μοιραστεί τις αναμνήσεις του εν λόγω λευκώματος ο κ. Μπούτας – μόνο που εκείνος έχει πιο πρόσφατες ιστορίες να φορτίζουν τους δακρυγόνους αδένες του.
«Σκάει κανόνι»
Βλέπετε, στο «καμάρι του Κάμπου», στο τεράστιο εμπορικό κέντρο «Gaea Lifestyle Center» των 8 εκατ. ευρώ που έστησε ο κ. Κοκκινούλης για να μπορεί κι η Λάρισα να ντύνεται με «Sergio Tacchini», τελευταία δεν πατάει ψυχή. Απ’ τα 56 μαγαζιά τα μισά είναι ξενοίκιαστα και στις 240 θέσεις πάρκινγκ, μόνο αυτή που πιάνει η BMW του κ. Κοκκινούλη είναι μονίμως κατειλημμένη. Το δάνειο στην Αγροτική φουσκώνει, κάποιοι λένε πως οσονούπω «σκάει κανόνι» και καθώς ο κ. Κοκκινούλης πίνει καφέ πικρό στον δεύτερο όροφο όπου εδράζονται οι καφετέριες, στα μπλόκα η θέση του αγροτοπατέρα παραμένει αδειανή.
Εξ ου και οι αψιμαχίες των διεκδικητών: στον δρόμο προς τον Προμαχώνα, οι δημοσιογράφοι ζουν τον σουρεαλισμό ήδη απ’ το Στρυμονικό. Εκεί άπειροι φθονεροί αγροτοπατέρες, κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας: «Τι τον θέλετε τον Αραμπατζή;», γκρινιάζουν. «Καλύτερος από μας είναι;». Βλέπετε, οι αγρότες έχουν 6.000 συνεταιρισμούς, και 100 ενώσεις – αν φωνάξεις «πρόεδρε!» δεν υπάρχει κεφάλι να μη γυρίσει…
Το αραμπατζικό άλτερ έγκο ακούει στο όνομα Βάιος Γκανής. Αν ο «γαλάζιος» κύριος Αραμπατζής είναι του παραδοσιακού ρεπερτορίου και φυτεύει ντομάτες, καλαμπόκια και λοιπά ζαρζαβατικά, ο «πράσινος» κύριος Γκανής μέχρι πριν από πέντε χρόνια δεν ήταν καν αγρότης. Πρώην καταδρομέας, πρώην μετανάστης στην Αμέρικα, πρώην ψήστης κρέπας στην Ιερά Οδό, γέμισε το βιογραφικό του με αλλόκοτες ιστορίες πριν καταλήξει στους πρόποδες του Κασσιδιάρη να τσαπίζει καλιφορνέζικα αμπέλια. Στις οθόνες ο κ. Γκανής μονοπωλεί τον τηλεοπτικό αέρα της Αλαμάνας, ενώ στις οθόνες των pc μεσουρανεί και στον ιντερνετικό αέρα, καθώς στην ιστοσελίδα του, υπό τους ήχους μεσαιωνικών(!) μελωδιών, παρουσιάζεται το βραβευμένο του κρασί, το Αφήλιον. Με το σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί, ο αποκαλούμενος και «Αθανάσιος Διάκος του σοσιαλισμού» απολαμβάνει στην Αλαμάνα την ανοχή του κρατικού Ομερ Βρυώνη. Ισως γιατί, τελικώς, το μόνο που ισχύει και για την παλιά και για την καινούργια γενιά των αγροτών που επαναστατούν κάθε που πιάνει ο Γενάρης, είναι αυτό που παρατήρησε ο κ. Θ. Πάγκαλος: «Νιώθω ταύτιση μ’ αυτούς που είναι στα μπλόκα. Βλέπετε, οι περισσότεροι είναι στα κιλά μου!»…