Οταν ο Ναπολέων ίδρυσε την Κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας για να μην είναι η χώρα του στο έλεος των κερδοσκόπων, είχε πει: «Οταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τους τραπεζίτες για να βρει χρήμα, τότε θα ελέγχουν την κατάσταση αυτοί και όχι οι κυβερνήτες, αφού το χέρι που δίνει είναι πάντα πάνω από το χέρι που παίρνει». Ετσι έβαλε την πολιτική πάνω από τους τραπεζίτες. Η πολιτική σήμερα έχει απαχθεί από τους τραπεζίτες.
Και οι μόνοι που καμώνονταν πως δεν το ξέρουν ήταν ο κ. Παπανδρέου ή έστω ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου ή, τέλος πάντων, όσοι τον επηρεάζουν στα οικονομικά. Αντε τώρα να απαντήσει πειστικά… «Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος γι’ αυτούς.
Οι μαγικές λύσεις που περιέγραψε προεκλογικώς του έδωσαν μια θριαμβική νίκη στις εκλογές, όμως υπήρξαν «μοιραίες» για τη χώρα μας. Ηταν τόσο χάλια η οικονομία και αξεπέραστες οι δεσμεύσεις στην E.E. και ο κ. Παπανδρέου προεκλογικώς αγνοούσε το τραγικό δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας, ή βρίσκει τώρα την ευκαιρία να αθετήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και να εφαρμόσει πολιτική στυγερής λιτότητας και υπακοής στους ισχυρούς της Ε.Ε. Αντε τώρα να απαντήσει πειστικά… «Δεν μπορούμε να ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι θα συνεχιστεί η ανάπτυξη, όταν τα δημόσια οικονομικά ασθενούν». Κοινός τόπος όμως, γι’ αυτούς.
Δυστυχώς, ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε «θύμα» των ψευδαισθήσεων του. Το αντάλλαγμα για την «πολιτική στήριξη» της Ελλάδας είναι η στενή επιτήρηση από τις Βρυξέλλες, την ΕΚΤ και υπό την υψηλή εποπτεία του ΔΝΤ, που είναι ο μόνος οργανισμός που διαθέτει τεχνογνωσία και πείρα στην παρακολούθηση σταθεροποιητικών προγραμμάτων.
Οσο για την «απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας», στην οποία έχει αναφερθεί με βαρύγδουπες διαπιστώσεις ο κ. Παπανδρέου, η επιτήρηση θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη δεδομένης της επιπολαιότητας με την οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα -πρωτίστως του κ. Σημίτη- χειρίστηκε την εθνική μας κυριαρχία στα δημόσια οικονομικά μετά την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 2009, δηλαδή 10 μέρες πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, ο κ. Παπανδρέου κατέθεσε μια νέα πρόταση, σε αντίθεση με το σημερινό παγκόσμιο σύστημα οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη σύνοδο του G20 στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ. «Αν φοβηθούμε τα κατεστημένα, δεν θα πάμε μπροστά», είχε δηλώσει ο κ. Παπανδρέου, τονίζοντας ότι «το σύστημα που προκάλεσε τεράστιες ανισότητες δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει». Και πρότεινε το «περήφανο» εκείνο σλόγκαν: «Είναι θέμα οικονομικών επιλογών, δεν είναι θέμα χρημάτων».
Τότε, ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε από τη μία να σώζουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις τράπεζες και από την άλλη να λέμε ότι θα «παγώσουμε» μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές για τον εργαζόμενο και την πραγματική οικονομία». «Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι απούσα από πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι εν μέσω της προεκλογικής περιόδου είμαστε εδώ δείχνει κάτι». Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… Τώρα, οι στρατιές των ανέργων που δημιουργούν οι δικές του μεταρρυθμίσεις είναι «η ευελιξία της απασχόλησης, η προσωρινή εργασία, το πάγωμα των μισθών και η υφαρπαγή των κοινωνικών κεκτημένων».
Και υπό τον «μοιραίο «εναγκαλισμό του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς, πορεύτηκε ο κ. Παπανδρέου, για να καταλήξει στο σύγχρονο «σας ευχαριστούμε, φράου Μέρκελ!»
Η άκρως συντηρητική πολιτική της κ. Μέρκελ υποδηλώνει δύο εκτιμήσεις: Πρώτον, ότι ο κίνδυνος μεγάλων κοινωνικών εκρήξεων στην Ελλάδα δεν βρίσκεται επί θύραις και, δεύτερον, ότι η απειλή της συστημικής κατάρρευσης στην Ευρωζώνη έχει παρέλθει.
Βραχυπρόθεσμα, δεν αποκλείεται να επαληθευτούν. Πρόκειται, όμως, για τακτική υψηλού ρίσκου καθώς το ενδεχόμενο να μετατραπεί η δημοσιονομική κρίση σε κοινωνικό κραχ, είναι σχεδόν αναπόφευκτο στη χώρα μας. Η αδυναμία της Αριστεράς, τόσο στη σοσιαλδημοκρατική όσο και στις αντισυστημικές εκδοχές της, να δώσει αξιόπιστη πολιτική απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα καθηλωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις: μπορεί να σημαίνει ότι θα είναι περισσότερο χαοτικές και βίαιες.
Ο «κατήφορος» της φράου Μέρκελ… Η Αγκελα Μέρκελ και οι συνεργάτες της ετοιμάζονται να δηλώσουν «αποστολή εξετελέσθη». Η Ελλάς του σοσιαλιστή Γιώργου Παπανδρέου υπέκυψε. Η νέα Γερμανία δεν είναι υπερδύναμη, αλλά βρίσκεται σε ιδανική θέση να προσδιορίζει τις τύχες των άλλων. Μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ πέτυχε να διευθύνει τις πρώην δορυφορικές χώρες του μάρκου και τη Γαλλία, και κατέστησε τις υπόλοιπες χώρες υποτελείς με αγορές δεύτερης και τρίτης ταχύτητας. Αυτά…