Το πρωί της Δευτέρας 26 Νοεμβρίου 2001, οι καταναλωτές της Αμφισσας που επισκέφθηκαν, σχεδόν όπως κάθε ημέρα, τον φούρνο της γειτονιάς τους, βρέθηκαν μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: Το χωριάτικο ψωμί κόστιζε στους περισσότερους φούρνους της πρωτεύουσας του νομού Φωκίδος 340 δρχ. ανά κιλό, ενώ μέχρι το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2001 η τιμή του ήταν 320 δρχ. ανά κιλό. Μπροστά στην ίδια δυσάρεστη έκπληξη βρέθηκαν το πρωί της 26ης Νοεμβρίου 2001 και οι κάτοικοι της Ιτέας, ενώ στο γειτονικό χωριό Κίρρα, στο γραφικό Γαλαξίδι, στους ιστορικούς Δελφούς, στο Πολύδροσο και στη Γραβιά οι καταναλωτές είδαν την τιμή του ψωμιού να «φουσκώνει» εν μια νυκτί από τις 300 δρχ. ανά κιλό στις 340 δρχ. ανά κιλό, αύξηση δηλαδή 13%.
Υστερα από αναφορά του Τμήματος Εμπορίου της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Φωκίδος, η Επιτροπή Ανταγωνισμού διενήργησε αυτεπάγγελτη έρευνα και στις 21 Νοεμβρίου 2002 εξέδωσε απόφαση, σύμφωνα με την οποία η παραπάνω αύξηση των τιμών συνιστούσε εναρμονισμένη πρακτική και επέβαλε πρόστιμα συνολικού ύψους 29.864 ευρώ σε 22 αρτοποιούς. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που η Επιτροπή Ανταγωνισμού ασχολείτο με τον κλάδο της βιοτεχνικής αρτοποιίας.
Το 1996, η Επιτροπή Ανταγωνισμού κλήθηκε να εξετάσει την τιμολογιακή συμπεριφορά των 33 αρτοποιών-μελών της συντεχνίας του νομού Καβάλας, καθώς είχε διαπιστωθεί ότι το ψωμί τύπου 70% (λευκό ψωμί) και το σύμμεικτο (χωριάτικο) πωλείτο σε όλους τους φούρνους της περιοχής προς 240 δρχ. και 260 δρχ. το κιλό αντιστοίχως. Η νεοσύστατη τότε Επιτροπή Ανταγωνισμού έκρινε ότι δεν υπήρχε ενσυνείδητη εναρμονισμένη πρακτική και ότι η διαμόρφωση ενιαίας τιμής οφειλόταν, μεταξύ άλλων, και στο γεγονός ότι μέχρι το 1992 πρόσφατα υπήρχε καθεστώς διατίμησης στο ψωμί.
Τόσο στην καταδικαστική απόφαση του 2002 όσο και στην απαλλακτική του 1996 υπάρχει μια κοινή αναφορά: «Τα αρτοποιεία και τα πρατήρια άρτου είναι στην πλειονότητά τους αυτοτελείς, ανεξάρτητες επιχειρήσεις, με αυτόνομη επιχειρηματική δραστηριότητα, το δε απασχολούμενο σ’ αυτά προσωπικό ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος της επιχείρησης. Η υφιστάμενη διαφοροποίηση των παραγόντων κόστους στις επιμέρους επιχειρήσεις θα έπρεπε να έχει ως αποτέλεσμα διαφοροποίηση και στις τιμές κόστους και όχι διαμόρφωσή τους σε ενιαίο ύψος».
Η αναφορά αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία στην παρούσα συγκυρία. Στο πλαίσιο της νέας αυτεπάγγελτης έρευνας στον κλάδο της αρτοποιίας που έχει ξεκινήσει από τα τέλη του 2008 η Επιτροπή Ανταγωνισμού, διερευνώνται όλοι οι παράγοντες διαμόρφωσης του κόστους. Κι αυτό διότι ύστερα από εφόδους των επιθεωρητών της Αρχής στα πρωτοβάθμια σωματεία, αλλά και στη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση του κλάδου, υπάρχουν ευρήματα που πιθανώς να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ακολουθείται ενιαία πολιτική, που οδηγεί σε εναρμονισμένη πρακτική τιμών σε διάφορους συντελεστές κόστους, όπως το μισθολογικό κόστος.
Εφόδους την τελευταία εβδομάδα πραγματοποίησε η Επιτροπή Ανταγωνισμού στους συνδέσμους των αλευροβιομηχάνων, σε μεγάλες αλευροβιομηχανίες, καθώς και σε αρτοποιητικές μονάδες. Εκτός από την πιθανότητα εναρμονισμένης πρακτικής τιμών -για την οποία υπάρχουν αρκετές ενδείξεις από τα πρώτα ευρήματα- η Αρχή μελετά και άλλες αντιανταγωνιστικές πρακτικές που πιθανόν εφαρμόζονται στο κύκλωμα σιτάρι-αλεύρι-ψωμί, όπως η ρύθμιση της προσφοράς. Οπως επισημαίνουν, δε, ειδικοί στο δίκαιο του ανταγωνισμού, ακόμη και οι ανακοινώσεις των συνδέσμων αλευροβιομηχάνων περί επιβεβλημένων αυξήσεων μπορούν να αποτελέσουν τεκμήρια ενοχής. «Οι φορείς εκπροσώπησης διαφόρων κλάδων της οικονομίας πρέπει να καταλάβουν ότι οι ενώσεις τους έχουν συνδικαλιστικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αποτελούν εφαλτήριο συνεννοήσεων για θέματα πολιτικής τιμών», τονίζει χαρακτηριστικά στέλεχος της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις, τέλος, η Αρχή, σύμφωνα με πληροφορίες, επανεξετάζει τον φάκελο της έρευνας στον κλάδο των αλεύρων, η οποία είχε ξεκινήσει το 2005 ύστερα από καταγγελία, αλλά χωρίς τότε να καταλήξει σε συγκεκριμένη απόφαση.