Στη μεγάλη πορεία των τηλεμαχιών μεταξύ υποψηφίων για το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, οι υποψήφιοι επέλεξαν να μετατοπισθούν ιδεολογικά προς τα δεξιά σε τέτοιο βαθμό, δημιουργώντας προσδοκίες εύκολης νίκης στους Δημοκρατικούς.
Στην τελευταία τηλεοπτική αντιπαράθεση πριν από τις προκριματικές εκλογές της Αϊόβα, στις 3 Ιανουαρίου, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νιουτ Γκίνγκριτς κατήγγειλε τον πρόεδρο Ομπάμα ως επικίνδυνο αριστεριστή, υποσχόμενος «πολύ μεγάλες αλλαγές στην Ουάσιγκτον». Από τη μεριά του, ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μιτ Ρόμνεϊ επετέθη στον πρόεδρο Ομπάμα, χαρακτηρίζοντάς τον «φορέα κατευνασμού ξένων τυράννων, που αγνοούν την ελεύθερη αγορά».
Οι δύο αυτοί υποψήφιοι για το χρίσμα δεν μετακινήθηκαν, όμως, τόσο πολύ στα δεξιά, όσο θα μας έκανε να νομίσουμε η ρητορική τους. Σε θεμελιώδη ζητήματα, όπως οι σχέσεις πολιτών και κράτους (φόροι, ιατρική περίθαλψη και μεταναστευτικό), και οι δύο τους φρόντισαν να αφήσουν περιθώρια συναίνεσης με τον μεσαίο πολιτικό χώρο. «Και οι δύο μπορεί να προσεγγίσουν την κεντροδεξιά. Είναι εύκολο να υποπέσει κάποιος σε ρητορικές δημαγωγίες τύπου Ρον Πολ, που ζητάει τη διακοπή κάθε κρατικής χρηματοδότησης, αλλά αν θέλεις να προσελκύσεις αναποφάσιστους, αυτός δεν είναι ο καλύτερος τρόπος», λέει ο Ρεπουμπλικανός πρώην κυβερνήτης Φρανκ Κίτινγκ, σημερινός επικεφαλής της Ενωσης Αμερικανικών Τραπεζών.
Η τοποθέτηση αυτή του κ. Κίτινγκ, που στηρίζει τον Ρόμνεϊ, προκάλεσε αντιδράσεις άλλων υποψηφίων. Η βουλευτής Μισέλ Μπάκμαν, εκφράστρια των θέσεων των «Πάρτι τσαγιού», υποστηρίζει ότι οι προτάσεις των Γκίνγκριτς και Ρόμνεϊ, όπως η επέκταση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, θυμίζουν πολύ εκείνες του προέδρου Ομπάμα.
Το γεγονός ότι οι υποψήφιοι για την προεδρία πρέπει να αντλήσουν ψήφους από τη μεσαία τάξη των προαστίων, τους ηλικιωμένους και τους ισπανόφωνους ψηφοφόρους, υποχρεώνει Ρεπουμπλικανούς όπως ο Γκίνγκριτς και ο Ρόμνεϊ να αποστασιοποιούνται από τις ακραίες θέσεις των υπερσυντηρητικών «Πάρτι τσαγιού».
Στο θέμα των φόρων, ο Ρόμνεϊ έχει προτείνει την αύξηση του αφορολόγητου στα εισοδήματα, θέση με την οποία συμφωνεί και ο Γκίνγκριτς. Ηπιες θέσεις υιοθετούν και οι δύο υποψήφιοι και στο θέμα της υγειονομικής περίθαλψης. Ο Ρόμνεϊ εγκατάλειψε μάλιστα προηγούμενες εκκλήσεις του για μερική ιδιωτικοποίηση του ομοσπονδιακού συστήματος αρωγής Medicare, ενώ ο Γκίνγκριτς στηρίζει μεν μερική ιδιωτικοποίηση, που θα επιτρέπει όμως την παραμονή όσων δικαιούχων επιθυμούν στο υπάρχον σύστημα.
Το θέμα της μετανάστευσης παρουσιάζει, πάντως, τους μεγαλύτερους κινδύνους για τους Ρεπουμπλικανούς. Η επιμονή των συντηρητικών να εμφανιστούν «σκληροί απέναντι στη λαθρομετανάστευση» συγκρούεται με την επιτακτική ανάγκη του κόμματος να προσελκύσει ισπανόφωνους ψηφοφόρους, που στήριξαν μαζικά τον Μπαράκ Ομπάμα το 2008.
Ο Γκίνγκριτς προτείνει αυτό που ονομάζει «ανθρωπιστική προσέγγιση», επιτρέποντας σε περίπου 11 εκατομμύρια λαθρομετανάστες να παραμείνουν στις ΗΠΑ. Από τη μεριά του, ο Μιτ Ρόμνεϊ έχει καταγγείλει την πρόταση αυτή, ως «αμνηστία», χωρίς να φθάσει όμως στο σημείο να προτείνει την απέλαση των λαθρομεταναστών.
Τον διχασμό στο εσωτερικό του κόμματος προσωποποιεί ο πρώην σύμβουλος του Γκίνγκριτς στη Βουλή, Ρον Χάσκινς. Ο κ. Χάσκινς, αν και στηρίζει σήμερα τον Μιτ Ρόμνεϊ, εκφράζει την απογοήτευσή του για τις επιθέσεις του Ρόμνεϊ εναντίον των Ρεπουμπλικανών ανθυποψηφίων του.