Τον Οκτώβριο του 2010, λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο της Ντοβίλ και τον μεγάλο περίπατο της Αγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί στην ακτή της γαλλικής πόλης, ένας στενός συνεργάτης της καγκελαρίου, ο οποίος σήμερα κατέχει υψηλό αξίωμα στις Βρυξέλλες, ενημέρωνε για πρώτη φορά μια ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων για τη γερμανική ιδέα της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Η off the record συζήτηση πραγματοποιήθηκε στο εντυπωσιακό κτίριο της καγκελαρίας στον αριθμό 1 της Wiily Brandt Strasse, στο Βερολίνο. Επρόκειτο για μια πρωτόλεια μορφή του σημερινού PSI, αλλά στα αυτιά των Ελλήνων δημοσιογράφων ηχούσε τόσο εξωτική η ιδέα, ώστε στο τέλος άρχισε να μοιάζει σχεδόν λογική.
Δύο χρόνια μετά το bail out των γερμανικών τραπεζών, με επικεφαλής τη Hypo Real Estate, που κρατικοποιήθηκε πλήρως με την καταβολή 100 και πλέον δισ. ευρώ, και λίγους μήνες μετά το ισόποσο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, το Βερολίνο ήταν αδύνατο να πείσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους πως θα πρέπει να ξαναβάλει το χέρι στην τσέπη για να στηρίξει το ευρώ. Κάπως έτσι επινοήθηκε το σχέδιο του PSI. Με δεδομένη τη μεγαλύτερη έκθεση των γαλλικών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, ο Νικολά Σαρκοζί, αρχικά, δεν ήθελε ούτε να ακούσει για την προοπτική. Υποχώρησε όμως σταδιακά, καθώς και η Μέρκελ εγκατέλειψε την αδιαλλαξία της στο ζήτημα των αυστηρών ελέγχων στους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Ενα από τα ελάχιστα σημεία αυτού του παραθαλάσσιου παζαριού του Οκτωβρίου του 2010 στην Ντοβίλ, που επέζησαν από τα σκαμπανεβάσματα στη σχέση Μέρκελ-Σαρκοζί ήταν το PSI. Παρά τις επιφυλάξεις του πρώην προέδρου της ΕΚΤ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ και άλλων παραγόντων της αγοράς, η καγκελάριος κατάφερε να επιβάλει τη γραμμή της. Ηταν κατά κύριο λόγο μια πολιτική επιλογή, η οποία θεωρητικά μοιάζει εντελώς λογική και θεμιτή στα μάτια της γερμανικής κοινής γνώμης («οι κακές τράπεζες επιτέλους αναλαμβάνουν το κόστος για τις τοποθετήσεις τους»), στην πράξη όμως το PSI απειλεί να γίνει μπούμερανγκ, ακόμη και για τον κύριο εμπνευστή της, τη γερμανική κυβέρνηση.
Ενας από τους βασικούς λόγους γι’ αυτήν τη λοξοδρόμηση του σχεδίου κατά την εφαρμογή του ήταν ότι, όπως προκύπτει από εκτενή δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών υιοθέτησε ακέραια την πρόταση μιας ιδιωτικής τράπεζας, της Deutsche Bank. Πολλοί Γερμανοί σχολιαστές και βουλευτές της αντιπολίτευσης έκαναν λόγο για «copy paste», αντιπαραβάλλοντας ένα non paper του υπουργείου Οικονομικών με την πρόταση της Deutsche Bank. «Είναι το PSI ένα κομψό πραξικόπημα της Deutsche Bank;» αναρωτήθηκε σε δημοσιογραφική του έρευνα το τρίτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης. Ανώτατο στέλεχος της Deutsche Bank επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς, στην «Κ» τις σχετικές υποψίες. «Από όσο ξέρω η D. B. όπως και άλλοι συνέταξαν ένα σχέδιο. Τι συνέβη στη συνέχεια ήταν απόφαση των κυβερνήσεων. Οπως λέμε και στις ταινίες: κάθε ομοιότητα με τα πραγματικά γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική», σχολιάζει με έκδηλη ειρωνεία.
«Είναι μια διαδικασία, που δεν έχω ξαναζήσει, το γεγονός πώς ένας παίκτης και μάλιστα εμπλεκόμενος, όπως η Deutsche Bank, υπαγορεύει μια πρόταση, η οποία στη συνέχεια υιοθετείται κατά λέξη, μέσω copy paste, και εν τέλει παρουσιάζεται στην Ευρώπη ως γερμανική θέση», ήταν η καυστική δήλωση Κάρστεν Σνάιντερ, βουλευτή των σοσιαλδημοκρατών το περυσινό καλοκαίρι.
Η εφημερίδα Welt, που αποκάλυψε για πρώτη φορά τη συγγένεια των δύο κειμένων τον Ιούνιο του 2011, επισήμανε με νόημα ότι το PSI θα πλήξει τελικά τις κρατικοποιημένες τράπεζες τη Γερμανία, τη Hypo Real Estate και τη WestLB, καθώς η Commerzbank και η Deutsche έχουν προλάβει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. Παράλληλα η Deutsche δεν θα στενοχωρηθεί ιδιαίτερα σε περίπτωση που γράψουν ζημίες οι τράπεζες στην άλλη πλευρά του Ρήνου, ειδικά η ανταγωνιστική BNP Paribas.